ماده ۹۸​ قانون آیین دادرسی مدنی

موجب استفاده از تبصره 2 ماده دوم قانون آیین دادرسی مدنی، بررسی و رسیدگی به دعاوی حقوقی تنها به صلاحدید ذی نفعان، وکیلان، قاضیان نمایندگان وکلای آنان، ممکن و میسر است.
بنابراین، درخواست بررسی این دعاوی توسط یکی از این اشخاص منوط به ارائه دادخواست به صورت رسمی و با استفاده از فرم های منتشر شده، لازم است.

از آنجا که تسلیم و تقدیم دادخواست، قوانین خاص خود را دارد و فقط در صورتی که این قوانین رعایت شود، دادخواست قابل پذیرش و به تبع آن، مورد رسیدگی قرار خواهد گرفت.
اطلاع از این قوانین بسیار حیاتی است و از جمله متن ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی می‌باشد که در آن، یکی از مسائل مهم در دادخواست، تعیین تکلیف را به عهده دارد.

بنابراین، در این مطلب، قانون آیین دادرسی مدنی و ماده ۹۸ آن، به همراه شرح، تفسیر و نکات حقوقی مهم مربوط به این ماده، به طور کامل مورد بحث قرار خواهند گرفت.
کسانی که علاقمند به دریافت اطلاعات بیشتر در این زمینه هستند، می توانند با ادامه مطلب، مفاهیم و مشخصات آن را بیشتر بفهمند.

متن ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی

قانون آیین دادرسی مدنی یکی از قوانین شکلی مهم است که نحوهٔ طرح دعوا، ثبت دادخواست، صدور رای و سایر مسائل مشابه را تنظیم می‌کند.
ماده ۲ این قانون، یکی از مقررات کلیدی است که برای شروع هر دعوا، ثبت دادخواست و اعلام اراده خواهان یا نماینده قانونی او به نهاد صلاحیت‌دار لازم است.

تعیین خواسته و میزان دقیق و صحیح آن در دادخواست، یکی از مهم‌ترین مراحل برای تکمیل هر دادخواست است.
این مرحله دارای قوانین و مقررات خاص خود است و اهمیت آن به حدی است که در «ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی»، اختصاص یافته است.
در این ماده، شرایط و قواعد لازم برای کم یا زیاد کردن خواسته و امکان یا عدم امکان آن توضیح داده شده است.
ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی:تشریعات مربوط به تعیین خواسته و میزان دقیق و صحیح آن در دادخواست، قاعده‌های خاص خود را دارد که در این ماده تبصره‌ای شرح داده شده است.
تمام اقدامات طبق این تشریعات باید صورت گیرد و به موجب آن، ممکن است خواسته کاهش یا افزایش یابد و یا امکان یا عدم امکان آن شرکت کنندگان در دادخواست تعیین شود.

"با نادیده گرفتن تفسیر حقوقی و نکات قانونی درباره ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی، هرگز امکان تغییر یا تعدیل درخواست خود را نخواهید داشت.
بنابراین، در این پیام، به توضیحاتی درباره نکات حقوقی و ارائه تفسیر این ماده از قانون آیین دادرسی مدنی، به ویژه ماده ۹۸، پرداخته خواهد شد.
"

شرح و تفسیر ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیحات و تفسیر ماده ۹۸قانون آیین دادرسی مدنی به این شرح است که هنگامی که شخصی که در امری قانونی سرمایه‌گذاری دارد یا وکیل یا نماینده قانونی او، برای رسیدگی به اختلافات حقوقی، درخواست رسیدگی به پرونده را در اسناد چاپی تهیه کرده و آن را از طریق دفاتر خدمات قضایی به مقام مختصر تقدیم می‌کند، باید بخش مورد نیاز درخواست را که یکی از قسمت‌های مهم در درخواست است، تکمیل کند.

به عنوان قانون گذار، برای خواسته‌ها و ادعاها که ممکن است مربوط به مطالبات مالی و غیرمالی باشد، امکان دعوا را فراهم کرده ایم.
ممکن است درخواستی از جنس دریافت وجه یا مواردی مانند درخواست صدور حکم حضانت باشد.
همچنین خواسته‌ها می‌تواند برای افزایش یا کاهش مقدار دعوا، که مرتبط با دعوای اصلی و یکپارچه با آن است، باشد.
با استفاده از تگ‌های HTML مانند و ، این امکان را برای طرف درخواست کننده فراهم کرده‌ایم.

براساس مفاد آیین‌نامه قانونی، اگر شخصی که درخواستی دارد، تمایل داشته باشد آن درخواست را کاهش دهد، می‌تواند در همه مراحل روند قضایی اقدام به کاهش درخواست خود کند.
در عین حال، او امکان افزایش درخواست، مهلت و شرایط خاص را دارد و تنها در صورت رعایت شرایط قانونی مربوطه، می‌تواند درخواست خود را افزایش دهد.

شرایط افزایش خواسته به این صورت است که آرزوهای شخص، باید با دعوای اصلی مرتبط و منشاء مشخص و یکپارچه باشد.
مهلت برای افزایش خواسته تا پایان جلسه دادگاه اولیه محدود می‌شود.
علاقمندان می‌توانند اطلاعات درباره هزینه خواسته را در مقاله زیر مطالعه کنند.
مقاله مربوطه را می‌توانید در لینک زیر بیابید.

نکات حقوقی ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی

قوانین حقوقی و مقررات قانونی راهنمایی مهمی برای افرادی است که درخواست حقوقی خود را در دادگاه ارائه می‌دهند.
در این راستا، آگاهی از ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی امری ضروری است.
این ماده شامل تعیینات و قواعدی است که در خصوص افزایش یا کاهش درخواست موضوع دعوای حقوقی لازم است رعایت شود.
بنابراین، در ادامه به بررسی برخی از نکات مهم و کلیدی ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی خواهیم پرداخت.
توجه داشته باشید که این نکات در زیر مورد معرفی و بررسی قرار خواهند گرفت:

تنها خواسته‌ای که در اینجا داریم، امکان تغییر و افزایش یا کاهش آن را دارد.
به همین دلیل، شخصی که درخواست را ارائه می‌کند، حق اعتراض به قیمت مورد نظر برای این خواسته را دارد.

صرف درخواست شفاهی از طرف خواهان یا وکیل وی، برای کاهش خواسته، کافی است.
همچنین، برای این منظور، می‌توان از روش ارسال کتبی درخواست استفاده کرده و با مراجعه به دفاتر خدمات الکترونیک قضایی نیز این درخواست را ارسال نمود.
در هر صورت، درخواست کاهش خواسته به صورت شفاهی در جلسه دادگاه ذکر و توسط خواهان امضا می‌گردد.

باید توجه کنید که اگر شما به دنبال کاهش هزینه دادگاه هستید، کاستن از خواسته‌های خود را برای این امر در نظر بگیرید.
این اقدام شما به هیچ وجه منجر به کاهش هزینه دادگاه و بازگشت هزینه‌های ما نخواهد شد، اما در صورتی که پرونده به نفع شما تمام شود و رای به نفع شما صادر شود، شما همچنان می‌توانید هزینه دادگاه خود را از شخص مقابل خواهید دریافت.

به دلیل شکلی بودن رسیدگی در فرجام خواهی، امکان کاهش خواسته در فرجام خواهی وجود ندارد.
اما باید توجه داشت که در صورت نقض رای و ارجاع پرونده به مرجع صالح، امکان کاهش خواسته وجود دارد.

مدیریت هزینه‌های دادرسی یکی از موارد مهم در دعاوی مالی است.
در صورتی که هزینه دادرسی افزایش یابد ولی خواسته کاهش نکند، طرف درخواست‌کننده ملزم است مابه التفاوت هزینه اضافی را پرداخت کند.
در غیر این صورت، ضمن اعلام یک اخطار، طرف درخواست کننده مواجه با رد دعوا خواهد شد.
در صورتی که تا مهلت مقرر، نقص موجود رفع نشود و مابه التفاوت هزینه دادرسی پرداخت نشود، دادخواست مربوطه رد خواهد شد.