قرارداد شراکت و شرایط آن

قرارداد شراکت چیست

امروزه در روابط کاری، مهم و پرکاربرد است که چندین فرد با همکاری یکدیگر، قراردادهایی را برای سرمایه‌گذاری، کار و تأمین تجهیزات، ببندند.
این نوع قراردادها، تحت عنوان "قرارداد شراکت مدنی" قرار می‌گیرند.
طبق ماده ۵۷۱ قانون مدنی، قرارداد "مشارکت مدنی" به معنای تعامل بین دو یا چند نفر است که هرکدام از آن‌ها تمامی منابع نقدی و غیرنقدی خود را، که به آن "سهم الشرکه" نیز گفته می‌شود، با هدف کسب سود در میان قرار می‌دهند.
در اینجا، با عبارت "شخص" به هر نوع فرد حقیقی و حقوقی اشاره می‌کنیم.

در بین انواع قراردادهای شراکت، می توان به قرارداد شراکت مالی اشاره کرد.
در این نوع از قرارداد شراکت، گروهی از افراد تصمیم می‌گیرند تا با یکدیگر به صورت مشترک و همکاری در یک طرح یا کسب و کار مشغول شوند.
به عنوان مثال، یک شریک ممکن است سرمایه‌گذاری مالی را تامین کند، شخص دیگر تخصص و تجربه خود را به اشتراک بگذارد، و شخص سوم امکانات و تأسیسات مورد نیاز را فراهم سازد.
اینگونه، هر شریک بر اساس میزان سهم خود در سرمایه‌گذاری و همچنین نقش وظیفه‌ای خود در فعالیت کسب و کار از سود و زیان حاصله بهره‌مند می‌شود.

به دلیل اینکه بسیاری از مفاد و قوانین مربوط به شراکت در قانون مدنی وجود ندارد، افراد می توانند برای تکمیل قرارداد شراکت از ماده ۱۰ قانون مدنی استفاده کنند.
این ماده به آنها این امکان را می دهد که شرایط مورد نظر خود را معین و قرارداد را منعقد کنند.

انواع قرارداد شراکت

همانطور که در قسمت قبل توضیح داده شد، قرارداد شراکت با ترکیبی از موارد نقدی و غیرنقدی بین دو یا چند نفر منعقد می‌شود.
محتوای هر قرارداد مشارکت بسته به هدف شرکا در توافق ممکن است متفاوت باشد.
بنابراین، بر اساس موارد ذکر شده در قرارداد و قصد طرفین، قرارداد مشارکت مدنی به انواع مختلفی تقسیم می‌شود.
این انواع شامل موارد زیر است:- قراردادهای مشارکت جانبازانه: به منظور حمایت و همکاری با افراد جانباز و خانواده‌های آن‌ها در امور اقتصادی و اجتماعی.
- قراردادهای مشارکت علمی و پژوهشی: جهت تبادل دانش، تحقیقات و ایده‌ها در زمینه‌های علمی و پژوهشی.
- قراردادهای مشارکت صنعتی: برای تعامل و همکاری در صنعت و تولید محصولات و خدمات.
- قراردادهای مشارکت فرهنگی و هنری: به منظور همکاری در زمینه‌های فرهنگی و هنری.
- قراردادهای مشارکت اجتماعی: جهت همکاری در امور اجتماعی و خدمات رفاهی.
- قراردادهای مشارکت مالی: برای تأمین وجه و سرمایه‌گذاری در پروژه‌ها و فعالیت‌های مشترک.
- قراردادهای مشارکت امنیتی: به منظور همکاری در حفظ امنیت و نظم اجتماعی.
توجه داشته باشید که هر قرارداد مشارکت بسته به شرایط و ضوابط خاص خود، نحوه تعامل و انجام فعالیت‌ها را تعیین می‌کند.

قرارداد اشتراک در ساخت: در قرارداد اشتراک در ساخت، افرادی که ملک های قدیمی مثل خانه های کلنگی دارند و بودجه لازم برای بازسازی آنها را ندارند، قراردادی با مجریان پروژه‌ای به نام قرارداد اشتراک در ساخت منعقد می‌کنند.
در این قرارداد، مالکان ملک خود را به مجریان پروژه واگذار می‌کنند تا آنها با استفاده از منابع مالی خود، به ساخت یک آپارتمان جدید بپردازند.
این قرارداد به مالکان امکان می‌دهد از ساخت آپارتمان جدید بهره‌مند شوند، در حالی که مجریان پروژه از سود حاصل از فروش واحدهای مسکونی استفاده می‌کنند.

قرارداد همکاری و شراکت در کار، به معنای توافق بین دو یا چند نفر است که قصد دارند برای مدت مشخصی با یکدیگر همکاری کنند و سود را با هم تقسیم کنند.
این همکاری ممکن است به صورت شراکت مالی باشد که یکی از طرفین سرمایه را تامین می‌کند و طرف دیگر با استفاده از تخصص و مهارت خود در قرارداد، در این شراکت همکاری می‌کند.

یک قرارداد مشارکت مدنی بینفرداهشیاریوبانک برقرار می‌شود.
این قرارداد عموماً به‌صورت یک‌ساله یا سه‌ساله منعقد می‌شود.
دراین نوع قراردادها، شخص درخواست‌دهنده اطلاعات موردنیاز را همچون مقدار سرمایه موردنیاز و موضوع مشارکت و مدت زمان مشارکت را دراختیار بانک قرار می‌دهد.
سپس بانک اطلاعات دریافتی تا شامل میزان سرمایه موردنیاز برای قرارداد مشارکت مدنی، سهم شرکا، نسبت سود و مقررات بانک است.
درصورت داشتن سود اقتصادی، قرارداد با شخص درخواست‌دهنده بسته می‌شود و تحت تمامی قوانین و مقررات بانک انجام می‌پذیرد.

شرایط قرارداد شراکت

توافقنامه همکاری، همانند سایر قراردادها، یکی از شرایط صحیحی است که در قانون مدنی به آن اشاره شده است.
طبق ماده ۱۹۰ قانون مدنی: "برای صحت هر معامله، شرایط ذیل اساسی است: "

قصد و توافق طرفین: برای انعقاد قرارداد مشارکت مدنی، لازم است که طرفین کاملاً رضایت داشته باشند و هیچگونه اکراه و اجباری در آن حاکم نباشد.
حضور اکراه و اجبار در قرارداد، باعث نامعتبر شدن قرارداد شراکت می‌شود.

متن: "شرایط لازم برای انعقاد معاهده شراکت این است که همه شرکا باید اهلیت معامله داشته باشند.
اما معاهده با اشخاصی که به طور قانونی غیرقابل تصرف هستند، مانند کودکان، مجانین و افراد غیرصالح، اعتبار قانونی ندارد.
"