خلاصه مقاله
مطابق ماده ۳۳۲ قانون ایین دادرسی مدنی، برخی از قرارها قابل تجدیدنظر هستند، زمانی که حکم مربوط به اصل دعوا قابل درخواست تجدیدنظر باشد.
این قرارها عبارتند از:الف) قرار ابطال دادخواست یا رد دادخواست که توسط دادگاه صادر میشود.
ب) قرار رد دعوا یا عدم استماع دعوا.
ج) قرار سقوط دعوا.
د) قرار عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا.
یکی از قرارهای قابل تجدیدنظر قرار عدم اهلیت است که توسط دادگاه صادر میشود.
برای اینکه فردی بتواند حقی که قانون به او اعطا کرده است را دریافت و اجرا کند، باید دارای شرایط قانونی یا صلاحیت مناسبی باشد.
مطابق قوانین مدنی، هر فرد برای اجرای حقوق مدنی خود باید صلاحیت قانونی داشته باشد.
همچنین برای اقامه دعوا و همچنین حضور در دادگاه به عنوان خوانده یا دفاع کننده، فرد باید دارای صلاحیت باشد.
از جمله شرایطی که فرد را صلاحیت ندارد، میتوان به سن بچهها، عدم قدرت رشد، اختلال عقلی و ممنوعیت از تصرف در اموال به علت اعلام ورشکستگی اشاره کرد.
اگر فرد صلاحیت لازم را نداشته باشد، در مراحل دادگاه به عنوان عدم صلاحیت تصویب میشود.
در این مقاله، به بررسی عدم صلاحیت و اعتراض به عدم صلاحیت پرداخته خواهد شد.
برای اینکه فردی بتواند حقی که قانون به او اعطا کرده است را دریافت و اجرا کند، باید دارای شرایط قانونی یا صلاحیت مناسبی باشد.
مطابق قوانین مدنی، هر فرد برای اجرای حقوق مدنی خود باید صلاحیت قانونی داشته باشد.
همچنین برای اقامه دعوا و همچنین حضور در دادگاه به عنوان خوانده یا دفاع کننده، فرد باید دارای صلاحیت باشد.
از جمله شرایطی که فرد را صلاحیت ندارد، میتوان به سن بچهها، عدم قدرت رشد، اختلال عقلی و ممنوعیت از تصرف در اموال به علت اعلام ورشکستگی اشاره کرد.
اگر فرد صلاحیت لازم را نداشته باشد، در مراحل دادگاه به عنوان عدم صلاحیت تصویب میشود.
در این مقاله، به بررسی عدم صلاحیت و اعتراض به عدم صلاحیت پرداخته خواهد شد.
قرار عدم اهلیت
قرار عدم اهلیت از جمله قرارهای قاطع در دعاوی است.
با صدور این قرار، پرونده از دادگاه مربوطه خارج میشود.
برطبق ماده ۸۴ قانون ایین دادرسی، قاضی میتواند علاوه بر پاسخ به ماهیت دعوا، نسبت به عدم اهلیت قانونی خواهان برای اقامه دعوا ایراد کند.
زیرا یکی از شروط اقامه دعوا، اهلیت قانونی فرد است و همچنین خوانده نیز باید اهلیت برای دفاع و پاسخ در دادگاه را داشته باشد؛ در غیر این صورت، قرار عدم اهلیت صادر میگردد.
با این حال، اگر فردی که اهلیت ندارد، نماینده قانونی یا قضایی دیگری داشته باشد که در مراجع قضایی از وی دفاع کند، قرار عدم اهلیت صادر نمیشود.
اعتراض به قرار عدم اهلیت
مطابق ماده ۳۳۲ قانون ایین دادرسی مدنی، برخی از قرارها قابل تجدیدنظر هستند، زمانی که حکم مربوط به اصل دعوا قابل درخواست تجدیدنظر باشد.
این قرارها عبارتند از:الف) قرار ابطال دادخواست یا رد دادخواست که توسط دادگاه صادر میشود.
ب) قرار رد دعوا یا عدم استماع دعوا.
ج) قرار سقوط دعوا.
د) قرار عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا.
یکی از قرارهای قابل تجدیدنظر قرار عدم اهلیت است که توسط دادگاه صادر میشود.
سوالات پر تکرار
- در دادسرا، بعد از انجام تحقیقات اولیه، بازپرس یا دادیار بر اساس دلایل موجود و نتایج تحقیقات، به صدور یکی از انواع قرار نهایی در دادسرا میپردازند.
اگر دلایل کافی برای اتهام یک متهم وجود داشته باشد، پس از صدور دستور جلب و تقدیم کیفرخواست، پرونده برای بررسی و صدور حکم مجازات به دادگاه کیفری ارسال میشود.
بعد از تعریف مفصلی از مفهوم "آزار کودک"، در ادامه به بررسی "مجازات های قابل اعمال در صورت ثابت شدن اتهام آزار کودک توسط پدر و مادر یا اشخاص دیگر" می پردازیم.
همچنین، روش های شکایت در قبال این جرم را نیز بررسی خواهیم کرد.
باید توجه داشت که در صورتی که پدر یا پدربزرگ، فرزند خود را قتل عمدی کنند، قصاص به اجرا در نمیآید و تنها با مجازاتهای تعزیری، مانند حبس و سایر مجازاتهای مشابه، مورد پاسخ قرار میگیرند.
اما اگر مادر، فرزند خود را به قتل برساند، قانون مربوط به قصاص اجرا میشود.
حبس تا شش ماه یا جزای نقدی تا پانصد هزار تومان؛ برای تمام اشخاص، مؤسسات و مراکزی که بطور هر گونه مسئولیت نگهداری و سرپرستی از کودکان را به جای دیگری قرار دادهاند و با وجود شاهد بودن تحت آزار کودک، اقدام به گزارش آن نمیکنند.
توجه کنید که آغاز و پایان عبارات بوسیله فهرست و.
قرار داده شدهاند در نظر گرفته شوند.
در قسمت قبل، درباره "مجازات کودک آزاری در صورت ثابت شدن جرم کودک آزاری توسط پدر و مادر" صحبت کردیم و گفتیم که حبس و جریمه نقدی از جمله "مجازاتهای کودک آزاری" هستند.
اینبار، میخواهیم درباره نحوه شکایت از "جرم کودک آزاری" صحبت کنیم و ترتیب شکایت از این "جرم" را بر اساس قانون بیان کنیم.
ماده 2 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان، در تشریح تعریف جرم کودک آزاری، مقرر میدارد: "هرگونه اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که تأثیر شود به آنان و منجر به صدمات جسمی و روانی و اخلاقی شود و سلامتی جسم یا روان آنها را به خطر بیندازد، ممنوع است.
" بنابراین، هرگونه آزار، ساختاری نمیگیرد از هر نوع آزار روانی و اخلاقی، منحصر به آزار جسمی نیست، سواء از سوی والدین، یعنی پدر و مادر کودک، یا اشخاص دیگر.
کودکان بخشی از سرمایههای یک جامعه هستند و مراقبت و حفاظت از حقوق آنها از اهمیت بالایی برخوردار است.
سن کودکی به عنوان یکی از مهمترین و اساسی ترین مراحل زندگی، تأثیر بسزایی در طول عمر فرد دارد.
آسیبهای روحی و جسمی در این دوران میتوانند به شدت بر زندگی آینده افراد تأثیرگذار باشند.
به همین دلیل، قوانین و کنوانسیونهای زیادی در سطح جهان به حقوق کودکان اهمیت داده شدهاند تا آنها را در مقابل هرگونه سوءقصد و تبعیض محافظت کنند.
در بخش قبل، به تعریف آزار و اذیت کودکان پرداختیم و بیان کردیم که هر فردی، از جمله والدین، که فعالیت آزاردهنده را علیه کودکان انجام دهد، با مجازات مرتبط با این جرم مواجه خواهد شد.
در این قسمت، قصد داریم دربارهٔ نحوه مجازات افراد متهم به آزار کودکان، از جمله والدین، صحبت کنیم.
بر اساس مادهٔ 3 و 4 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان، مجازات آزار کودکان را میتوان به شرح زیر تعریف کرد:«هر عملی که توسط فردی انجام شود و منجر به آزار و اذیت جسمی یا روحی یک کودک شود، بهعنوان جرم محسوب شده و به طور متناسب مجازاتی تعیین میگردد.
»
نتیجه گیری
قرارهای قابل تجدیدنظر، همانطور که در ماده ۳۳۲ قانون ایین دادرسی مدنی آمده است، تأمین کننده حق طرفین در جریان رسیدگی دادگاه محسوب میشوند.
در این مقاله، به بررسی قرار عدم اهلیت و اعتراضات آن پرداخته شده است.
یکی از قرارهای قابل تجدیدنظر مذکور قرار عدم اهلیت است که توسط دادگاه صادر میشود.
اهلیت طرفین در جلب حقوق و محرومیت از اجرای آن، بر اساس شرایط قانونی و صلاحیت مناسبی که فرد دارا باشد، تأمین میشود.
در واقع، برای اینکه فردی بتواند ادعاها و حقوق خود را دریافت و اجرا کند، باید به موجب قوانین مدنی دارای صلاحیت قانونی باشد.
صلاحیت فرد برای اقامه دعوا، حضور در دادگاه به عنوان خوانده یا دفاع کننده، و اجرای حقوق مدنی به شرایط خاصی بستگی دارد.
بین این شرایط، ممکن است عدم صلاحیت به دلایلی مانند سن بچهها، عدم قدرت رشد، اختلال عقلی و ممنوعیت از تصرف در اموال به علت اعلام ورشکستگی، اتفاق بیافتد.
در چنین مواردی، اعلام عدم صلاحیت برای فرد تصمیمگیری شده و در مراحل دادگاه مورد تصویب قرار میگیرد.
این مقاله به بررسی مفهوم و تعریف عدم صلاحیت و همچنین روشهای اعتراض در مورد آن میپردازد.