قانون نگهداری سگ در آپارتمان

در طی سالهای گذشته، روش‌های تفریح جدیدی در زندگی افراد اجتماع ما پرطرفدار شده‌اند.
یکی از این روش‌ها، نگهداری سگ در مسکن‌های واحد و آپارتمان‌ها است.
حتی اگر سگ‌ها برخی مزایا را به همراه داشته باشند، به هیچ عنوان نباید آن‌ها را در مکان‌های مسکونی نگه داشت.
چرا که طبیعتاً این امر ممکن است مزاحمت‌هایی برای همسایه‌ها ایجاد کند.

با افزایش مشکلات ناشی از نگهداری سگ در آپارتمان ها و منازل مسکونی، قانونگذار در سال های اخیر تلاش کرده است تا با تصویب قوانین جدید، از خطرات و بیماری های مرتبط با نگهداری سگ جلوگیری کند.
همسایگانی که در یک آپارتمان زندگی می کنند، با چالش های مربوط به نگهداری سگ مواجه می شوند و باید درباره قانون نگهداری سگ در آپارتمان و نحوه شکایت در این مورد اطلاعات کافی داشته باشند.

با توجه به اهمیت موضوعی که در این مقاله به آن پرداخته می‌شود، قصد داریم در این نوشتار به بررسی "قانون نگهداری سگ در آپارتمان" بپردازیم.
در ادامه نیز به بحث درباره "حقوق نگهداری سگ در بخش خانه و فضای مشترک" خواهیم پرداخت.
در صورتی که هرگونه سوالی در ارتباط با این موضوع داشته باشید، از این مقاله به عنوان راهنما استفاده کنید.

قانون نگهداری سگ در آپارتمان

در چارچوب قوانین حقوقی ایران، مانند سایر نظام‌های حقوقی، برای اعتبار عمل جرمی، باید آن را به‌عنوان جرم در قانون تعریف شده داشته باشیم.
به این معناست که تنها وقتی می‌توان تکلیف عاقبت افراد متجاوز را تعیین کرد، که قانون مجازاتی مختصّی برای آن عمل وجود داشته باشد.
بنابراین، در صورتی که بخواهیم ادعا کنیم نگهداری سگ در آپارتمان به عنوان یک جرم قابل تشخیص است، ابتدا باید مشاهده کنیم که آیا قانونی برای جرم‌انگاری این موضوع وجود دارد یا خیر و اصولاً قوانین نگهداری حیوانات خانگی در آپارتمان چه مفاد و محدودیت‌هایی دارد.

دنباله‌ای به منظور افزایش نگهداری حیوانات خطرناک نظیر سگ‌ها در آپارتمان‌ها، در سال‌های اخیر، قانونگذار اقداماتی را انجام داده است.
طی آبان ماه سال ۱۴۰۰، یک طرح با عنوان "طرح صیانت از حقوق عامه در برابر حیوانات مضر و خطرناک" در مجلس شورای اسلامی مطرح شد.
در این طرح، ماده ۶۸۸ با ۴ بخش تصویب گردید و این بخش‌ها به قانون مجازات اسلامی (کتاب پنجم تعزیرات) الحاق شدند.

با توجه به ماده ۶۸۸ از قانون مجازات اسلامی، فعالیت‌هایی مانند واردات، تولید، تکثیر، پرورش، خرید و فروش، حمل و نقل، گرداندن و نگهداری حیوانات وحشی، نامتعارف، مضر و خطرناک، شامل حیواناتی همچون کروکودیل (تمساح)، لاک پشت، مار، سوسمار، گربه، موش، خرگوش، سگ و سایر حیوانات نجس العین و میمون، به شدت ممنوع است.
هر فرد متجاوز به این قانون، علاوه بر پرداخت جریمه نقدی برابر با ۱۰ تا ۳۰ برابر حقوق کارگری حداقلی (که سالانه توسط دولت و اتحادیه‌های مربوطه تعیین و اعلام می‌شود) محکوم و حیوان مربوطه از او ضبط خواهد شد.

بنابراین، در این مواد قانونی، نگهداری سگ به عنوان یک حیوان نجس العین ممنوع شده است و جرم آن تحت مجازات قرار دارد.
همچنین، طبق اصل چهلم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که می‌گوید: "هیچ‌ کس نمی تواند با اقدامات خود، به ضرر دیگران و یا منافع عمومی تجاوز نماید.
" بنابراین، در صورتی که نگهداری سگ در آپارتمان باعث آزار همسایه ها شود، مطابق اصل مذکور، می توان اعتراض کرد.

باید توجه شود که طبق تبصره ۱ ماده ۶۸۸ مکرر قانون مجازات اسلامی، برخی از طوایف مانند هلال احمر، نیروهای مسلح، مراکز و آزمایشگاه‌های تحقیقاتی، روستاییان، عشایر و گله‌داران فقط می‌توانند در دامنه فعالیت خود و به اندازه‌ای که با نیازهای زندگی خود سازگار باشد، از سگ نگهبان استفاده کنند.

در پایان، بایستی تاکید کنیم که در رابطه با حفاظت از حقوق عمومی در برابر حیوانات آزاردهنده و خطرناک، یک طرح در مجلس بررسی شده است که هنوز به تصویب نرسیده است.
اضافه به این موضوع، شورای نگهبان هم طرح را تایید نکرده است.
پس از تصویب این طرح، قوانین مربوطه به صورت لازم الاجرا برای همه اشخاص قابل اجرا خواهند بود.

قانون نگهداری سگ در مشاعات آپارتمان

در بخش قبل، به بحثی درباره‌ی ممنوعیت نگهداری سگ در آپارتمان پرداخته‌ایم و با اشاره به ماده 688 از قانون مجازات اسلامی تأکید کرده‌ایم که نگهداری سگ در آپارتمان غیرمجاز است.
حالا در این بخش از مقاله، قصد داریم توضیحی درباره‌ی قوانین نگهداری سگ در محیط‌های مشترک ساختمان ارائه دهیم.

بر اساس ماده ۳ آیین‌نامه اجرایی قانون تملک آپارتمان‌ها مصوب ۱۳۴۳ که در آن آمده است: قسمت‌هایی از ساختمان و اراضی و متعلقات آن که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم تمام اعضای اشتراک‌گذاری آنها استفاده می‌کنند، به عنوان قسمت‌های مشترک محسوب می‌شوند و نمی‌توان به صورت انحصاری بر آنها حق ویژه ایجاد کرد.
بنابراین، مشاعات آپارتمان متعلق به همه اعضای ساختمان است و هیچکدام از آنها حق انحصاری در استفاده از مشاعات را برای نگهداری سگ ندارد.

به علاوه، طبق تبصره فوق، "استفاده از میز و صندلی و هر نوع اشیای دیگر و نگهداری حیوانات در بخش‌های مشترک ممنوع است.
بخش‌های مشترک به عنوان ملکیت مشاع، تحت تمامیت مالکیت تمام شرکا به حساب می‌آید، حتی اگر در بخش‌های واگذاری یا تردد نماید.
" به این ترتیب، بر طبق تبصره مذکور، بخش‌های مشترک و ملکیت مشاع از مالکیت تمامی شرکا در ساختمان است و بنابراین، استفاده از حیوانات نظیر سگ در این ملکیت‌های مشترک ممنوع است.

قانون نگهداری سگ در قسمت های اختصاصی در آپارتمان

در بخش قبل، در مورد قانونی که درباره نگهداری سگ در مشاعات آپارتمان توضیح داده شد.
بیان کردیم که علاوه بر ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی که بنابراین نگهداری سگ را به عنوان حیوان نجس العین ممنوع می‌کند، تبصره ماده ۳ آیین‌نامه اجرایی قانون تملک آپارتمان‌ها نیز نگهداری حیوان را در مشاعات غیرقانونی و ممنوع تشخیص می‌دهد.
حالا، در این بخش قصد داریم درباره قوانین نگهداری سگ در بخش اختصاصی خانه صحبت کنیم.

قبل از ارائه طرحی برای محافظت از حقوق عامه در برابر حیوانات خطرناک و مضر و ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی، نگهداری از سگ در بخش خاصی از خانه تنها یک اخلال و مزاحمت برای همسایگان بود و به عنوان جرم محسوب نمی‌شد.
در عمارت‌ها، اشخاص تنها مجاز به نگهداری سگ و حیوانات در فضاهای مشترک بودند.
اما پس از ارائه ماده ۶۶۸ قانون مجازات اسلامی در مجلس، حتی نگهداری از سگ در بخش‌های اختصاصی خانه هم ممنوع شد.
باید تاکید کرد که این طرح هنوز تصویب نشده است و در صورت تصویب آن در مجلس و تایید شورای نگهبان، حفظ سگ حتی در بخش‌های اختصاصی خانه نیز جرم خواهد بود.

بنابراین، افرادی که سگ در بخش‌های خصوصی آپارتمان نگهداری می‌کنند، نمی‌توانند ادعا کنند که سگ را در بخش خاص خانه خود نگه داشته‌اند و این امر سرسام‌آور نیست.
به همین دلیل، با تصویب طرح حفاظت از حقوق عمومی در برابر حیوانات مضر و خطرناک و تصویب قانون مجازات اسلامی در مجلس شورای اسلامی، نگهداری سگ حتی در قسمت اختصاصی خانه به عنوان یک جرم محسوب خواهد شد.