قانون فسخ معامله

یکی از اصطلاحاتی که در زمینه معاملات بسیار استفاده می‌شود، تعویض معامله می‌باشد.
تعویض معامله به طرفین قرارداد این امکان را می‌دهد که به طور یکجانبه، به تعهدات قراردادی خود پایان دهند و معامله را لغو کنند.
اما تعویض و لغو معامله، در تمام موارد قابلیت انجام ندارد و قانونگذار شرایط و ضوابط خاصی را در این زمینه تعیین کرده است.

در این کتاب، مفادی درباره "قانون فسخ معامله" آمده است که حتما باید توسط طرفین رعایت شود.
همچنین، در این قانون مختصری درباره انواع فسخ معامله، آثار آن و قوانین مربوطه آمده است.
زیرا همه افراد در طول زندگی خود ممکن است با انعقاد معاملات و قراردادهای مختلف مواجه شوند، بنابراین آشنایی با جزئیات قانون فسخ معامله ضروری است.

در اینجا، در ادامه این مقاله، قصد داریم به بررسی تفصیلی قانون فسخ معامله بپردازیم.
ابتدا به پرسش "قانون فسخ معامله چیست؟" پاسخ می‌دهیم و سپس به جزئیات این قانون از طرف فروشنده و خریدار می‌پردازیم.
همچنین، نحوه اعمال قانون فسخ معامله در سررسید ۲۴ ساعته را نیز بررسی خواهیم کرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه، با ما همراه باشید.

قانون فسخ معامله چیست

عقود در حقوق ایران به دو دسته تقسیم می‌شوند: عقود جایز و عقود لازم.
عقود جایز به عقودی اطلاق می‌شود که هیچ یک از طرفین معامله حق فسخ را بدون وجود موانع قانونی ندارند.
اما عقود لازم به عقودی اشاره دارند که هر یک از طرفین مجاز به فسخ هر زمانی هستند.

طبق توصیفات ذکر شده، می‌توانیم بگوییم که برای عقودی که به صورت جایز منعقد می‌شوند، هیچ قوانین خاصی برای فسخ معامله وجود ندارد و طرفین می‌توانند در هر زمانی که بخواهند، قرارداد را فسخ کنند (به استثنای حالات فوت، جنون یا سفه که قرارداد منفسخ می‌شود)، اما درباره عقود لازم و ماهیت انعقاد آن‌ها، قانون گذار شرایط و ضوابطی مشخص کرده است و طرفین تنها با رعایت این ضوابط می‌توانند به فسخ معامله پرداخته وقتی که این ضوابط در قانون فسخ معامله ذکر شده باشد.

بنابراین در پاسخ به این سؤال که چیستی قانون فسخ معامله، می توان گفت که قانون فسخ معامله در واقع مجموعه‌ای از مقررات و قواعد است که توسط قانونگذار وضع می‌شود و آن‌ها برای طرفین معامله لازم است که در هنگام پایان دادن به وجود حقوقی یک تفاهمنامه یا انحلال یک جانبه از آن، آن را رعایت کنند.

دراین میان، موضوع حائز اهمیت آن است که قوانین و مقررات از جهت تنظیم دقیق یک جا و با تیتر منحصر به فردی در قانون فسخ معامله گرد هم جمع نشده‌اند، بنابراین شخص برای آگاهی از این قوانین و مقررات باید به قوانین مختلف، به خصوص قانون مدنی مراجعه کرده و با مواد مرتبط به موضوع معامله خود مطالعه کند.

همچنین، در قوانین فسخ معاملات، دو روش برای لغو و مبطل کردن معاملات در نظر گرفته شده است.
در روش اول، طرفین می‌توانند با توافق، حق لغو و فسخ معامله را برای خود یا شخص ثالث در نظر بگیرند.
اما در روش دوم، قانون به یکی از طرفین معامله، اجازه می‌دهد که به منظور جلوگیری از وارد آمدن ضرر به خود، با فسخ قرارداد تلاش کند.
همانطور که در بند قبل گفته شد، استفاده از تگ‌های مهم متنی می‌تواند برای تأکید بیشتر بر برخی اصطلاحات و کلمات مورد نظر مفید باشد.
Verb آنچه در این متن صورت گرفته است، استفاده از تگ em برای اجازه تأکید کردن برخی کلمات است.
تگ strong همچنین برای تأکید و بیان بیشتر به خوبی کار می‌کند.

قانون فسخ معامله از طرف فروشنده

در بخش قبلی ما در مورد مفهوم و تعریف "فسخ معامله" صحبت کردیم و بیان کردیم که هنوز قانون خاصی درباره آن تصویب نشده است و برای مطالعه مفاهیم مرتبط با فسخ معامله، باید به قوانین موجود، به خصوص قانون مدنی، مراجعه کنید.
اکنون در این بخش از مقاله، قصد داریم به مفهوم فسخ معامله از طرف فروشنده بپردازیم.

قانون‌های اعمال شده در کشور، به جزئیاتی که درباره فسخ معامله توسط فروشنده صحبت می‌کنند، می‌پردازند.
این قانون‌ها حق فروشنده را به تصویب رسیده می‌شناسند که در شرایط خاصی می‌تواند فسخ معامله را انجام دهد.
این تحقیقات شامل مواردی است که به عنوان خیارات فسخ معامله توسط فروشنده معرفی می‌شوند و شامل موارد زیر است:- تخطی از شرایط توافق شده- عدم پرداخت مبلغ سند معامله- خسارت‌های جبران‌ناپذیر به فروشنده- عدم انجام تعهدات فروشندهمطمئناً نمی‌توان همه موارد را در یک متن بررسی کرد، اما قوانین موجود برای حفظ امنیت هر دو طرف معامله بسیار حائز اهمیت است.
این دلیل است که قوانین کشور برای فسخ معاملات از طرف فروشنده تنظیم شده است.

مطلب جدید: "به‌طور قطع، مشتری هرگز نمی‌تواند به خوبی قیمت دلار و تأثیر آن بر اقتصاد کشور را تحت‌الشعاع قرار دهد.
با توجه به اهمیت ادامه تحصیل و نیز تأثیر قابل توجهی که محدودیت ارزبری بر آن دارد، بهتر است دولت مسئولیت خود را به کار آورده و با ایجاد سیاستهای مناسب ، برای افراد معامله‌گر، امکان صورت‌گیری معامله در محیط آرام و استقرار سازوکارهای لازم را فراهم کند.
"

مادهٔ اختیاری تأخیر ثمن: در صورتی که مبلغ خریداری شده یک کالا خارجی باشد و یا در صورتی که در قراردادی به عنوان اجرای آن تعیین نشده باشد، اگر سه روز از تاریخ انعقاد قرارداد گذشت و در این مدت هیچ فروشنده‌ای کالا را به خریدار تحویل ندهد و همچنین خریدار هیچ مبلغی از کل معامله به فروشنده پرداخت نکند، فروشنده می تواند قرارداد را با استفاده از اختیار تأخیر ثمن رد کند.

خیار شرط: ممکن است طرفین توافق کنند که در یک زمان مشخص، فروشنده حق فسخ معامله را داشته باشد.
در این صورت، فروشنده مجاز به فسخ معامله در زمان تعیین شده است.

اگر فروشنده در یک معامله به هر شیوه‌ای مورد غبن فاحش قرار گیرد، خریدار پس از آگاهی از غبن، مجاز است معامله را لغو کند.

اگر خریدار در حین انجام معامله، عملیاتی را انجام دهد که بایع را فریب دهد، فروشنده مجاز به فسخ قرارداد براساس خیار تدلیس است.

اگر در حین انعقاد قرارداد، شرطی به نفع فروشنده تعیین شده باشد، در صورتی که شرط تخلف شود، فروشنده حق دارد با رعایت مقررات و شرایط مشخص، قرارداد را ابطال کند.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که طبق ماده ۴۴۵ قانون مدنی، هر یک از گزینه‌ها پس از درگذشت فرد، به وراثت منتقل می‌شود.
بنابراین، اگر بر اساس این گزینه‌ها، فروشنده دارای حق فسخ قرارداد باشد، این حق بعد از فوت او به وراثت اش منتقل خواهد شد.

قانون فسخ معامله از طرف خریدار

به جز گزینه‌هایی که برای فروشنده فراهمیت فسخ معامله را ایجاد می‌کند، گزینه‌هایی نیز برای خریدار وجود دارد که می‌تواند معامله را به طور یک‌جانبه لغو کند.
در این بخش از مقاله، قصد داریم به تشریح قانون فسخ معامله از سوی خریدار بپردازیم که به شرح زیر است:علاوه بر خیاراتی که فراهمیت فسخ معامله برای فروشنده ایجاد می‌کند، خیاراتی نیز وجود دارد که این امکان را برای خریدار به وجود می‌آورد که معامله را به صورت یک جانبه لغو کند.
در بخشی از این مقاله، می‌خواهیم به بررسی قانون فسخ معامله از سوی خریدار بپردازیم.

خریدار می تواند در حضور متبایعان و قبل از جدا شدن آن‌ها، معامله را بر هم بزند.
این حق بر اساس ماده ۳۹۸ قانون مدنی به خریدار تعلق دارد.

خیار شرط، یک توافق بین دو طرف در یک معامله است که به خریدار اجازه می‌دهد تا در یک بازه زمانی مشخص، قرارداد را لغو کند.
در این صورت، خریدار می‌تواند با استفاده از خیار شرط، معامله را لغو کند و از حق خریداری شده استفاده نکند.
وجود خیار شرط، به خریدار اطمینان می‌دهد که در صورت نیاز، می‌تواند از تراکم معاملات خارج شود.

'خرید بر اساس وصف و خلاف واقعیت'

واقع گردد که در صورتی که فردی یک کالا را بدون دیدن آن و تنها بر اساس توصیفاتی که شنیده است خریداری کند، پس از مشاهده و متوجه شدن از عدم مطابقت با وصف داده شده، حق دارد که قرارداد خرید را لغو کند یا به همان شرایطی که است فقط قبول کند.

اگر خریدار در معامله به هر نحوی، غشایش زیادی برای خود تجربه کند، میتواند پس از آگاهی از غشاشی، معامله را لغو کند.

مسئله خطا: در صورتی که پس از تراکنش آشکار شود که کالا معیوب است، خریدار حق دارد که با دریافت تخفیف، کالای معیوب را قبول کند یا این که تراکنش را لغو کند.

تقلب خرید: در هنگام برداشت از حساب، مشتری اقدامی انجام می‌دهد که باعث گول زدن فروشنده می‌شود، در این صورت هویت خریدار می‌تواند بشکند و مبلغ را برگرداند.

مشتریان حق فسخ معامله بر اساس انتخاب خود را دارند، در صورتی که به عقد مبیع حیوانی پیوسته باشند.
این اختیار تا سه روز پس از انجام معامله برقرار است و مشتریان می‌توانند با استفاده از تگ‌های خیار حیوان، درخواست فسخ معامله را ارائه دهند.

در صورتی که هنگام انجام معامله، شرطی به سود خریدار در قرارداد اشاره شده باشد، اگر خریدار از این شرط تخلف کند، او می تواند معامله را با شرایط مشخص برخیزاند و از قرارداد هزینه کند.

با توجه به ماده ۴۹۹ قانون مدنی، کلمه یا عملی که به آن اشاره کند، باعث فسخ می‌شود.
همچنین، هر عملی که به آشکار شدن تخریب معامله منجر شود، فسخ جاری است.
ارسال اظهارنامه برای اعمال حق فسخ لازم نیست؛ زیرا خواهان با ارائه دادخواست در واقع اراده خود را درخصوص فسخ اعمال می‌کند.

قانون فسخ معامله تا 24 ساعت

یکی از قوانین رایج درباره معاملات ملکی، قانون فسخ معامله تا 24 ساعت است.
برخی افراد ممکن است با این قانون آشنا نباشند و بنابراین این سوال برای آنها مطرح می‌شود: جزئیات قانون فسخ معامله تا 24 ساعت چگونه است؟

قانون "فسخ معامله تا 24 ساعت"، بیان می‌کند که اگر طرفین قرارداد (مانند خریدار و فروشنده) در طی 24 ساعت از انعقاد قرارداد منصرف شوند، بتوانند بدون هیچ ضرر و زیانی آن را لغو کنند.
این موضوع تنها یک عرف و آداب است که بین خریداران و فروشندگان رایج است و در قانون مدنی یا سایر قوانین مرتبط آن ماده‌ای وجود ندارد.

"بنابراین، اگر اشخاص نیاز دارند تا از حق انصراف از معامله تا 24 ساعت بر اساس قانون بهره‌مند شوند، باید این حق را در قرارداد خود از طریق گنجاندن در قالب شرط خاص درج نمایند تا در موارد ضرورت، با استناد قانونی، از این حق خود استفاده کنند.
"