شرایط درخواست سرپرستی کودکان بی سرپرست و نحوه صدور تقاضانامه

کودکان هر جامعه، ثروت آن جامعه را تشکیل می‌دهند و تربیت آن‌ها با خانواده و نحوه سرپرستی آن‌ها از بسیاری اهمیت برخوردار است.
در هر جامعه‌ای ممکن است برخی از کودکان بدون سرپرست یا با سرپرست بدبین، وجود داشته باشند.
به منظور حمایت از کودکان، قانونگذاران قوانین و مقررات مختلفی، به ویژه برای این دسته از کودکان، تصویب کرده‌اند.
یکی از این قوانین، قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست است.
در این قانون، شرایطی که خانواده‌ها باید داشته باشند تا بتوانند سرپرستی یک کودک را به عهده بگیرند، ذکر شده است.
همچنین، با بروز رابطه‌ی فرزندخواندگی بین کودک یا نوجوان و سرپرست، آثار و تبعات حقوقی بین آن‌ها ایجاد می‌شود.
در نظر داشته باشیم که با توجه به افزایش داوطلبان برای سرپرستی کودک یا نوجوان، قوانین مربوطه شرایط و ضوابطی که خانواده‌ها برای فرزندخواندگی باید داشته باشند را تعیین کرده‌اند.
برای شروع پروسه سرپرستی کودک، خانواده‌های داوطلب باید تقاضانامه سرپرستی کودک را تهیه و ارائه نمایند.
در این مقاله به بررسی شرایط درخواست سرپرستی کودکان بی‌سرپرست و نحوه صدور تقاضانامه، و همچنین نحوه صدور قرار دادگاه در خصوص تقاضانامه سرپرستی کودک، پرداخته می‌شود.

شرایط درخواست سرپرستی کودکان بی سرپرست

تقاضانامه سرپرستی کودکان بدون سرپرست در فرایند بدین شرح است که جهت به دست گرفتن مسئولیت سرپرستی بر روی یک کودک، خانواده باید شرایطی را که نیز در قوانین تبیین شده است، مطابقت دهد.
تقاضانامه فوق باید به صورت مشترک توسط همسران تنظیم و به دادگاه تحویل داده شود.
دادگاه قضایی شأن و شرایط زن و مرد را مورد بررسی قرار می‌دهد و در صورت وجود شرایط مطلوب، مجوز آزمایشی سرپرستی را اعطا می‌کند.

الف .
پنج سال کامل از تاریخ ازدواجشان گذشته است و هنوز فرزندی ندارند.
ب.
حداقل یکی از زوجین باید حداقل سن 30 سال را داشته باشد.
ج.
هیچ یک از زوجین در گذشته به جرم جنایت عمدی محکوم نشده باشند.
د.
هیچ یک از زوجین در حبس قرار نگرفته باشند.
هـ.
زوجین باید صلاحیت اخلاقی داشته باشند.
و.
زوجین یا یکی از آنها باید بتوانند مالیات مورد نیاز را تأمین کنند.
ز.
هیچ یک از زوجین نباید به بیماری واگیر و سخت‌العلاج مبتلا باشند.
ح.
هیچ یک از زوجین نباید به الکل، مواد مخدر و سایر اعتیادات خطرناک وابسته باشند.

در صورتی که شرایط زیر فراهم باشد، یک مجوز موقت با ارائه یک تقاضانامه برای سرپرستی کودک به دادگاه صادر می‌شود.
این مجوز موقت، برای شش ماه اول به متقاضی سرپرستی داده می‌شود و پس از اتمام این مدت، در صورت تایید صلاحیت زوجین توسط دادگاه، یک حکم قطعی برای سرپرستی صادر می‌شود.

نحوه صدور درخواست سرپرستی کودکان بی سرپرست

کیفیت خروجی ترجمه با توجه به محدودیت های توانایی مدل ممکن است کاهش یابد.
از این رو، ممکن است نیاز به ویرایش و بهبود نهایی ترجمه داشته باشد.
توجه: لطفاً توجه داشته باشید که ترجمه‌ی نهایی بدون تکرار متن سوال و با استفاده از تگ‌های HTML از جمله strong و em صورت خواهد گرفت.
٭ترجمه‌ی متن:"روش قرار دادگاه برای صدور تصمیم درباره درخواست سرپرستی کودک به این شکل است که پس از تحویل درخواست سرپرستی کودک به دادگاه، به بررسی شرایط زوجین پرداخته می‌شود.
در صورت برقراری شرایط مورد نیاز برای زن و شوهر یا سرپرستان، قرار دادگاه صادر خواهد شد.
به عبارت دیگر، در تطبیق با ماده چهار قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست، روش صدور قراردادگاه درباره درخواست سرپرستی کودک به این صورت است که در ابتدا، قبل از صدور حکم سرپرستی توسط دادگاه، نظر مؤسسه یا شخصی که کودک تحت سرپرستی موقت تمام می‌شود، برای مدت شش ماه، با صدور قرار دوره‌ای، کودک را به زوجین سرپرست می‌کند.
به طور دقیق‌تر، ابتدا موافقت مؤسسه یا سرپرست موقت از جانب دادگاه دریافت می‌شود.
اما در صورتی که افراد یا مؤسسات ذی‌نفع، به دلایلی که به اعتقاد دادگاه قابل قبول نباشد یا برای مصلحت کودک مفید نباشد، مخالفت نمایند، این مخالفت بدون اثر خواهد بود و دادگاه می‌تواند اجازه یا قرار سرپرستی آزمایشی خانواده را صادر کند.
در طول دوره آزمایشی، دادگاه مجاز به درخواست دادستان یا انجمن ملی حمایت از کودکان یا مؤسسه‌ای که قبلاً کودک در آنجا تحت سرپرستی بوده است و یا رأساً، به دنبال تحقیق و اطلاعات وسعایت‌دهنده‌تری دیگر، قرار صادره را لغو کند.
زوجین سرپرست در طول دوره آزمایشی حق دارند از سرپرستی منصرف شوند و در این صورت، دادگاه قرار صادره را لغو خواهد کرد و سرپرستی کودک خاتمه می‌یابد.
طبق تبصره ماده مذکور، قراردادگاه درباره برقراری دوره آزمایشی و لغو آن، فقط قابل رسیدگی و بررسی طبقه‌بندی (پژوهشی) است.
لازم به ذکر است که در این مرحله از سرپرستی، حکم قطعی توسط قاضی صادر نمی‌گردد و قراری به صورت موقت یا آزمایشی صادر می‌شود تا صلاحیت واقعی آن‌ها برای دادگاه ثابت شود.
"