یکی از اندازه‌های ارتباط رابطه ای، رابطه‌ی رضاعی است که توسط شیرخوارگی تشکیل می‌شود. این نوع ارتباط خانوادگی را قانون اسلامی الگو گرفته و بر اساس احترام به سنت‌های اجتماعی دوران خودش قائل شده است.

مادری که نوزاد را در آغوش خود می‌گیرد و به او شیر می‌دهد، به عنوان مراقبت‌کننده‌ی طبیعی این فرزند شناخته می‌شود. تغذیه از طریق شیر مادر، علاوه بر این که منجر به رشد و توسعه‌ی کودک می‌شود، در فرآیند تشکیل و قوام‌بخشی ارتباط و تعاملات وی با مادر نقش مهمی دارد. به همین دلایل، تشریعات تعیین کرده‌اند که فرآیند شیردهی تنها باید توسط مادر انجام شود و در صورت لزوم و برخورد با شرایط خاص، شیردهی از سایر زنان می‌تواند مجاز شود، اما تحت محدودیت‌های خاصی انجام گیرد.

در این مقاله، قصد داریم درباره محدودیت های شرایط ایجاد حاکمیت و محرمیت در رابطه با رضاعت از طریق شیر خوردن صحبت کنیم. همچنین به بررسی مواردی خواهیم پرداخت که در آنها محرمیت از طریق شیر خوردن فراهم نمی شود و می توانیم در آنها صحبت از محرمیت رضاعت کنیم. همچنین در این مقاله، به بررسی تا چه حد رضاعت می تواند به ایجاد حرمت بین مادر و خواهر خواهد انجامید. در صورت تمایل به کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه، می توانید در طول مقاله با ما همراه باشید.

شرایط ایجاد محرمیت رضاعی

قرابت رضاعی به معنای ایجاد رابطه‌ای قرابتی و خویشاوندی است که از طریق مکیدن شیر به دست می‌آید. اما مکیدن هر شیری به تنهایی منجر به وجود محرمیت نمی‌شود؛ بلکه بسته به شرایط فقهی و قانونی، باید شرایط محرمیت از طریق مکیدن شیر به وفور فراهم شود. قانون مدنی در ماده 1046 شرایط ایجاد محرمیت رضاعی را در پنج مورد مشخص کرده است. این شرایط به شرح زیر می‌باشند: - شخص مکیده‌کننده باید بالای دو سال باشد. - شخص مکیده‌شونده باید کمتر از دو سال سن داشته باشد. - مکیدن باید به صورت مداوم و منظم انجام شود. - مکیده‌کننده باید مجرد باشد و یا همسر مکیده‌شونده باشد. - مکیده‌شونده باید در حالتی باشد که نیاز به تغذیه به راحتی ندارد. بنابراین، با توجه به این موارد، مکیدن شیر به منزله ایجاد محرمیت رضاعی پذیرفته می‌شود.

شاید مادرِ شیرده، به دلیل بارداری غیرقانونی و به دلیل زنا نباشد.

شیر را بهترین روش تغذیه برای نوزادان است. طبیعتاً بهتر است که از طریق شیردهی مستقیم به سینه مادر تغذیه شود تا از شیشه یا راه‌های دیگری استفاده نماید.

کودک بهتر است در طول یک شبانه‌روز یا حتی بیشتر، یا حداقل 15 بار پشت سر هم، شیر کامل را بخورد. اگر کودک بیش از 15 بار پشت سر هم و همیشه شیر کامل بخورد، باید مطمئن شد که در دوران بین هربار شیرخواری، از هیچ غذای دیگر یا شیر زن دیگری استفاده نکند. حتی اگر هر دو زن، همسری عمل کرده و هر دو از یک مرد بارور شده باشند.

"شیر خوردن کودک، در دو سال ابتدایی زندگی او و قبل از تکمیل دو سالگی، بسیار حائز اهمیت است."

کودک می‌تواند از نی دربیابد، مادرش و شیرخوار نماید اما درصورتی که مادر از شیرِ ناشی از بارداری چند شوهر استفاده کند، هیچ ارتباط رضایعی بین همین دو کودک وجود ندارد و ازدواج آنها همچنان مجاز است.

مواردی که محرمیت از راه شیر خوردن بوجود نمی آید

به طور مطلق، هیچگونه قرابت رضاعی و محرمیتی بوجود نمی‌آید مگر اینکه شروط ایجاد آن به طور کامل برآورده شود. در ماده ۱۰۴۶ قانون مذکور، شرایط لازم برای ایجاد قرابت رضاعی و محرمیت مشخص شده است. بنابراین، با بررسی عدم وجود هر یک از این شروط، می‌توان مواردی را شناسایی کرد که قابلیت ایجاد قرابت رضاعی را ندارند. به عبارتی دیگر، مواردی که قرابت رضاعی از طریق شیردهی آن‌ها بوجود نمی‌آید، شامل موارد زیر است:

خوردن شیری که نتیجه‌ای از ارتباط غیرقانونی مانند زنا باشد، به تنهایی باعث ایجاد محرمیت رضاعی نمی‌شود.

در صورتی که شیر به بچه داده شود و او آن را مصرف کند، هیچ گونه محرومیتی ایجاد نمی‌شود.

به دلیل اینکه یک نوزاد باید 15 بار متوالی و پی در پی شیر بخورد، اگر در این مدت از جعبه شیر غیر تغذیه کند، قرابت رده شیری بوجود نخواهد آمد.

برخلاف باورهای متداول، مصرف شیر بعد از دو سالگی بر تشکیل رابطه رضاعی تاثیری ندارد. این میانه‌روی بر این است که شیر کهکشانی هر چند برای رشد ابتدایی بسیار حائز اهمیت است، اما پس از مدت زمانی، گریز ناپذیر است. استفاده از مراهم روغن شیرین آلوئه ورا یا استفاده از لینولئیک‌ها در کودکان بیش از دو سال نیز میتواند تاثیرگذار باشد. بر همین اساس، نیازی به نگرانی و اندوه ندارید که فرزند شما از شیر برداری قبل از سن دو سالگی صرفنظر کند.

در صورتی که یک کودک از دو زن به دنیا آمد و هر چند همسر آن دو زن یکی باشد، می‌تواند شیر مادر خود را بنوشد. همچنین، اگر کودکی با شیر مادری که از دو شوهر مختلف باردار شده است و در حال شیردهی است، تغذیه شود، از نظر محرمیت رشته رضاعی تاثیری نخواهد داشت.

منظور از محارم رضاعی کیست

در همین لحظه برای بهتر درک مفهوم "رضاعت" و "قرابت نسبی"، بایستی به توضیحی مختصر در مورد قوانین و اصول فقهی اشاره کنیم. قرابت نسبی یا رابطه خونی موقعیتی است که از تولد و خون مشترکی بین افراد برقرار می‌شود. از زمانی که فردی از طریق مادرش به دنیا می‌آید، افراد زیر به او محرم می‌شوند: 1. پدر 2. برادران (فرزندان پدر) 3. عموها (برادران پدر) 4. پسر عمو (فرزندان برادران پدر) 5. پسر خاله (فرزندان برادران مادر) 6. پدربزرگ (پدر پدر) 7. فرزندان خواهر (برادران مادر) 8. فرزندان خواهرزاده (فرزندان برادران مادر) 9. احفاد (فرزندان فرزندان) 10. نوه‌ها (فرزندان فرزندان) 11. بیوه پدر (زنی که پدر متوفی است) 12. زن پدر (همسر پدر) این افراد به همین دلیل به عنوان محارم شما در نظر گرفته می‌شوند.

خانواده یکی از ارزشمندترین موجودات در زندگی است. هرکسی از خانواده‌ای به دنیا می‌آید و آنجا شروع می‌کند که پدر و مادر خود را می‌بیند. پدر، به عنوان یک ستون استوار و صدایی قوی در زندگی، از طریق توجه و مراقبت خود ارزش قائل به خانواده را نشان می‌دهد. او تلاش می‌کند تا دستی کمک‌کننده باشد و تجربیات خود را با فرزندان و نوه‌ها به اشتراک بگذارد.

مادر، با عشق، محبت و دلگرمی خاص خود، بر آینده و روابط درون خانواده تأثیر فراوانی می‌گذارد. او معمولاً قابلیت احساس و درک عمیق تری نسبت به نیازها و تمایلات اعضای خانواده دارد.

خواهر و برادران، دارای رابطه‌های منحصربه‌فردی با یکدیگر هستند. آنها همچنین با مسئولیت و وظایف مشابه در خانواده مشغول به کار هستند؛ از به اشتراک گذاشتن لحظات خوب گرفته تا در مواقع دشوار به پشتیبانی از یکدیگر بپردازند.

فرزندان خانواده، زندگی و خنده به خانه می‌آورند. آنها بر روی لبخند، نیروی خلاقانه و شاداب کشف جهان را برای دیگران به اشتراک می‌گذارند و باعث می‌شوند که هر روزها پر از شگفتی و معجزه باشد.

هر فردی در خانواده دارای اهمیت و منحصربه‌فردی است. از خاله و دایی گرفته تا عمو و عمه، آنها تمام به اطرافیان خود با احترام و توجه می‌پردازند. همچنین پدربزرگ و مادربزرگ، با تجربه و عشق خاص خود به تقوا و ارزشهای خانوادگی پایبندند.

اجداد پدری و مادری، با عمق و سرشاری از کشورها و فرهنگ‌های مختلف تاریخی، به خانواده خود ارثی با ارزش ارائه می‌دهند. جدات پدری و مادری نیز به عنوان نمادهای زنده از تاریخ خود استفاده می‌کنند و ارزشها و اصولی را به نسل‌های بعدی انتقال می‌دهند.

آیات محارم رضاعی، در مورد روابط خویشاوندی و احترام، همانند آن اشخاصی است که به دلیل نسبت خونی و رابطه، در برابر فرد، حرمت دارند. بنابراین، زنی که به فرزندی شیر می‌دهد، همسر او، فرزندان زن به هر اندازه که پایین‌تر رود، پدر و مادر و اجداد پدری و مادری زن و مرد، هر اندازه که بالاتر رود، برادر و خواهران زن و همسر او، هر اندازه که بالاتر روند، جزء آیات محارم رضاعی هستند.