سوء پیشینه کیفری و موارد آن

سوالات پر تکرار

1. یکی از شرایط لازم برای ثبت شناسنامه فرزند در صورتی که زن باردار شود، انجام یک اقدام به نام ازدواج موقت است.
   توافق بین زوجین: با همراهی و موافقت مشترک، زوج و همسر می توانند ازدواج موقت خود را به ثبت برسانند.
   عبارت "انقضای مدت" در قرارداد موقت به پایان رسیدن زمان مشخصی است که در حین قرارداد موقت یا صیغه تعیین شده است.
   پس از سپری شدن این مدت، رابطه زوجیت بین مرد و زن دیگر وجود ندارد.
   شرایطی وجود دارد که زن مجاز به انجام عملیات ازدواج بدون نیاز به تعداد افرادی که قرار است به آنها مراجعه کند باشد.
   این شرایط شامل زن باکره، زن یائسه و زنانی است که رحم ندارند.
   برای اینکه قرارداد اینگونه عقد به درستی انجام شود، باید شرایط معینی رعایت شود و همچنین قوانین مربوط به ثبت ازدواج، نفقه و ارث بندی میان زن و مرد وجود دارد.
   این نوع نکاح نیز با عقد دائم تفاوت‌هایی در شرایط انحلال دارد.
   ۳ جمله صیغه برای شخص سوم به شرح زیر است: "زوجهٔ موکلتان (نام زن) موکل من (نام مرد) را در طی مدت مشخص و با مهریهٔ مشخص به تزویج بردم" و سپس به وکیل (مرد) بگویید: "قبول تزویج برای موکل من (نام مرد)" که ترجمه آن "این ازدواج را قبول کردم" است.
   در فقه و قانون شیعه، تفاوت‌هایی بین دو نوع عقد دائم و صیغه (نکاح موقت) وجود دارد.
   صیغه یک نوع عقد ازدواج است که برای مدت مشخص و با مهریه تعیین شده بسته می‌شود.
   این عقد باعث ایجاد محرمیت بین زن و مرد می‌شود و رابطه زوجیت بین آن‌ها برقرار می‌شود.
   برای اینکه زن و مرد در صیغه حضور پیدا کنند، کافی است به خطبه صیغه توجه کنند.
   به طبق قانون مدنی، مردان مجرد موظف به پرداخت نفقه به همسران موقت خود نیستند.
   اما زنان به شرط آنکه توافقی بین طرفین صورت گرفته باشد یا عقدی مبتنی بر آن انجام شده باشد، در ازدواج موقت حق دریافت نفقه دارند.
   به این معنی که در طول انجام عقد، شرط خاصی قرار داده شود که زن باید حتماً نفقه دریافت کند.
   دو خطبه صیغه برای مرد در اینجا وجود دارد.
   خطبه اول به صورت زیر است: خطبه صیغه یا عقد موآموز مخفف عقدی است که در آن مرد برای زن مدت زمان و مهری مشخص را برای ازدواج پیشنهاد می‌دهد.
   این خطبه به شکل زیر قابل ترجمه است: "مجری من (نام زن) جوانانه خود را به برقراری رابطه ازدواج با فروعیت و با توجه به مدت زمان و مبلغ مشخص، بر عهده می‌گیرم.
   " و خطبه دوم برای اظهار قبول زن به ازدواج است که به شرح زیر است: "بازواندازی از عقد ازدواج" این جمله به معنای قبول داشتن این ازدواج است.
   برای اینکه عقد موقت یا نکاح متعه به صورت قانونی و شرعی برقرار شود، باید به شرایطی تحت عنوان "شرایط صحت عقد نکاح" تطابق داشته باشد.
   این شرایط شامل شرایط کلی برای اعتبار عقد نکاح در هر دو صورت دائم و موقت است، و شرایط اختصاصی برای صحت عقد موقت که صرفاً برای ازدواج موقت لازم است، می‌باشد.
   در صورت عدم وجود هر یک از این شرایط عمومی و اختصاصی، عقد موقت معتبر نخواهد بود.
   شرایط صحت صیغه عبارتند از: درحقوق شیعه، یکی از اقسام مناکحه‌ها، مناکحه‌ی موقت است که به آن "صیغه" یا "ازدواج موقت" نیز گفته می‌شود.
   مناکحه‌ی موقت، در واقع مناکحه‌ای است که برخلاف مناکحه دایم، برای یک مدت زمان و مهریه مشخص و معین جاری می‌شود و زن و مرد را به زوجیت یکدیگر در می‌آورد.
   توجه مهم است که هنگام جاری شدن صیغه مناکحه‌ی موقت، مبلغ مهریه موقت زن و مدت دقیق مناکحه مشخص و معلوم باشد؛ درغیراینصورت مناکحه‌ی موقت یا صیغه‌ی صحیح نیست.
   با توجه به قانون مدنی، در حکم قرارداد دائمی بین مرد و زن، میراث بین آن‌ها تقسیم می‌شود، به این معنی که در صورت فوت یکی از آن‌ها، دیگری از طرفین میراث بهره‌مند می‌شود.
   اما در صورتی که ازدواج به صورت موقت باشد، قرارداد میراث از جمله موارد نیست که تشکیل می‌شود.
   به این معنی که اگر یکی از آن‌ها در قرارداد موقت فوت کند، دیگری از آن شخص میراث نمی‌برد، حتی اگر در قرارداد شرط میراث تعیین شده باشد.
   تنها زمانی که دارایی‌های زن یا شوهر در ازدواج موقت به همسر منتقل می‌شود، این امر از طریق وصیت ممکن است.
   برای این‌که عقد نکاح صورت گیرد، کافیست زن و مرد جمله صیغه را بخوانند و پس از آن با یکدیگر ازدواج کنند.
   این کار منجر به برقراری محرمیت می‌شود.
   صیغه می‌تواند به سه طریق خوانده شود: توسط مرد، توسط زن و یا به نمایندگی از هر دو توسط وکیل.
   با توجه به خواننده، عبارات جمله صیغه متفاوت است.
   برخی از مراجع تقلید بر این باورند که ترجمه‌ی فارسی جمله صیغه نیز قابل قبول است.
   جمله صیغه به شکل زیر است: توجه: استفاده از تگ HTML قراردادی در زبان فارسی وجود ندارد.
   ترجمه فوق برای نمایش در متن ارائه شده است و به عنوان یک ترجمه محسوب می‌شود.
   با توجه به قوانین حقوق مدنی، زن در حالت ازدواج موقت طبق قوانین زیر عمل می‌کند.
   اگر زمانی که یک زن هنوز تازه‌ای بلوغ نکرده است و نباید عادت ماهیانه داشته باشد، به دلایلی اتفاقی عادت ماهیانه دریافت کند، طول مدت ازدواج به طور معمول دو ماه (ابتدا ۴۵ روز) می‌باشد.
   اما اگر زمانی عادت ماهیانه رخ دهد، مدت زمان عقد تا ۴۵ روز می‌باشد.
   همچنین در صورتی که همسر در طول اعتبار ازدواج موقت فوت کند، زن باید مدتی که عده وفات شوهر در ازدواج موقت نامیده می‌شود (۴ ماه و ۱۰ روز) را احترام بگذارد.
   در نتیجه، شروع ازدواج موقت بر اساس این موارد قابل تنظیم است خواه تا ۴۵ روز برای زنانی که تازه بلوغ یافته‌اند و ندارند عادت ماهیانه را تا ۴۵ روزه که عدد طهر است، یا تا عصر زمان واحد پایان و رسوم در ردا طهر که حاکی از حمل است.