یکی از مباحث اساسی و بسیار حیاتی که در زمان تفکیک و جدا شدن زوجین مورد بحث قرار می‌گیرد، به موضوع حضانت مرتبط است. در صورتی که زوجین در این خصوص توافقی برسانند، دادگاه وظیفه تعیین تکلیف را بر عهده خواهد داشت. بطور کلی، قانون قواعد خاصی را در مورد حضانت و محدوده سنی که فرزندان تحت حضانت پدر و مادر خود قرار می‌گیرند، تعیین نموده است. به عنوان مثال، حضانت فرزندان تا هفت سالگی با مادر است مگر اینکه در موارد خاصی دادگاه تصمیم دیگری اتخاذ کند.

موضوعی بسیار حائز اهمیت که باید به آن توجه داشته باشیم این است که آیا فرزند پسر در چه زمانی از حضانت والدین خارج می‌شود و می‌تواند تصمیم بگیرد که با کدام والد زندگی کند؟ در اینجا توضیحات جامعی درباره سن قانونی پسر برای تصمیم‌گیری را بررسی می‌کنیم.

حضانت پسر قبل از سن قانونی برای تصمیم گیری

طلاق یکی از مواردی است که ممکن است پس از زندگی مشترک و البته برخی از ازدواج‌ها رخ دهد. این موضوع سؤالاتی را درباره نگه‌داری و تربیت فرزند بعد از طلاق پیش می‌آورد. یکی از پرسش‌هایی که ایجاد می‌شود، این است که حضانت فرزند پسر بعد از طلاق بر عهده کدام یک از والدین قرار می‌گیرد؟

براساس ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی: برای حفظ و نگهداری از فرزندی که والدینش جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند، در ابتدا مادر اولویت دارد تا به سن هفت سالگی طفل. پس از آن، پدر بر عهده حفظ و نگهداری طفل است. بنابراین، حق حضانت از نظر جنسیت برای هر فرزند، صبور است و مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن، حق حضانت به پدر منتقل می‌شود.

اگر بعد از 7 سالگی به مشاجره بین والدین درباره حضانت کودک برسیم، تصمیم گیری درباره اینکه کودک با چه فردی حضانت داشته باشد، توسط دادگاه صورت می‌گیرد و به مصلحت کودک توجه خواهد شد. ممکن است با توجه به شرایط موجود، پس از گذشت 7 سال همچنان کودک حق حضانت مادر را داشته باشد، اگرچه قانون به طور صریح در این زمینه تعریفی ارائه نکرده است.

تاکید می‌شود که در صورتی که زوجین درباره‌ی فراهم‌کردن تربیت و مراقبت از فرزندان توافق کرده باشند، این توافق بر اساس قانون محترم شناخته می‌شود. باید توجه داشت که حتی در صورتی که مادر نقش حضانت را دارد، پدر نیز موظف است به هزینه‌های زندگی فرزندان خود شامل پسر و دختر بپردازد.

نکته مهمی که باید به آن توجه کرد، این است که طبق قانونی، اگر مادر در زمان حضانت اقدام به ازدواج کند، پدر می‌تواند از دادگاه درخواست کند که حضانت مادر را سلب کرده و خودش عهده‌داری حضانت را بر عهده بگیرد.

سن قانونی پسر برای تصمیم گیری

تاکنون درباره ی حقوق نگهداری فرزند پسر بحث کرده ایم، اما یک نکته بسیار مهم هنوز مطرح نشده است. این نکته مربوط به سنی است که فرزندان زیر حضانت والدین قرار دارند و بعد از آنچه که از حضانت والدین خارج شوند، چه اتفاقاتی می افتد؟

در پاسخ به این سوال باید گفت که برای فرزند پسر، تا زمانی که به سن بلوغ برسد (یعنی تا سن 15 سالگی)، حضانت والدین خود را دارد. تصمیم‌گیری درباره حضانت او براساس قوانین یا توافق بین والدین اتخاذ می‌شود.

بعد از آنکه پسر نوجوان به دوران بلوغ رسید یعنی به سن پانزده سالگی، هنوز هم باید با والدین خود زندگی کند. اما از این زمان به بعد، بر اساس قوانین حقوقی و قوانین تصمیم‌گیری، به او اجازه داده می‌شود که درباره اینکه می خواهد با چه کسی زندگی کند، به خودش تصمیم بگیرد.

در صورتی که پدر یا مادری از تعهد حضانت برای فرزند خود عاجز باشد، آیا حق دیدار با فرزند خود را از دست خواهد داد؟ بطور قطع حق دیدار با فرزند یکی از حقوق ضابطه شده والدین است که هیچ فردی قادر نیست آن را از آنها سلب کند. بنابراین، شخصی که تعهد حضانت را ندارد باید حق دیدار با فرزند خود را در زمان بندی که توسط دادگاه تعیین شده است حفظ کند.