سامانه فروش یکپارچه خودرو esalecar.ir

سوالات پر تکرار

1. برای دریافت نمونه‌ای از لایحه عدم حضور در دادگاه، روی دکمه دانلود فایل کلیک کنید.
   با توجه به اهمیت بالای لایحه حاضر، در این مقاله به بررسی تأثیر غیاب طرفین در دادگاه و نقش وکلای آنها می‌پردازیم.
   همچنین، تعریف و مفهوم لایحه عدم حضور در دادگاه را بررسی نموده و در پایان، یک نمونه لایحه عدم حضور را برای ارائه به شاکی و خواهان آورده‌ایم.
   بعد از تعیین زمان جلسه دادرسی در یک اختلاف، این زمان به طرفین دعوا اطلاع داده می‌شود.
   آنها می‌بایست در زمان مقرر حاضر شده و یا وکیل دادگستری را به جای خود انتخاب و ارسال کنند.
   در برخی موارد، ارسال لایحه نیز بر اساس قانون کافی است.
   مگرچه در قانون آیین دادرسی مدنی، موارد عذر موجه برای عدم حضور خواهان یا خوانده مشخص نشده است، اما ماده 41 این قانون، موارد عذر موجه برای وکیلان جهت عدم حضور در دادگاه را ذکر می‌کند.
   بنابراین، از این موارد می‌توان برای تشخیص موارد عذر موجه برای عدم حضور خواهان یا خوانده نیز استفاده نمود.
   با این وجود، گاهی اوقات یکی از طرفین جلسه دادرسی را نتوانسته حضور داشته باشد و دارای عذر موجهی برای عدم حضور در دادگاه می باشد.
   در این صورت، طرف غایب می‌تواند با تقدیم یک لایحه، دلایل عدم حضور خود را به دادگاه اطلاع داده و درخواست تجدید وقت جلسه را نماید.
   این لایحه، که لایحه عدم حضور در دادگاه نامیده می‌شود، تنها در شرایط و موارد خاصی قابل ارائه به دادگاه است و برای تنظیم آن اصول خاصی وجود دارد.
   از جایی که در موارد حضور نداشتن موجه در دادگاه‌های حقوقی و کیفری تفاوت‌هایی وجود دارد و این عدم حضور، آثار متفاوتی بر روی روند دعاوی حقوقی و کیفری در مراجع مربوطه دارد، در این بخش، به بررسی علل موجه عدم حضور در دادگاه و تأثیرات آن، به تفکیک دادگاه‌های حقوقی و کیفری، خواهیم پرداخت.
   با ارائه زمان دادرسی به طرفان دعوا، هر کدام از آن‌ها الزام دارند که در زمان مشخص شده حاضر شده یا وکیل دادگستری را جای خود به دادگاه ارسال نمایند.
   در بعضی موارد، ارسال مستندات به جای حضور در دادگاه کافی است.
   با این حال، گاهی یکی از طرفان دعوا به دلیل دلایل خاصی قادر به حضور در جلسه دادرسی نیست و دارای عذر موجهی در عدم حضور در دادگاه می‌باشد.
   برخلاف قوانین آیین دادرسی مدنی، در قانون آیین دادرسی کیفری، مواردی برای عدم حضور موجه در دادگاه تعیین شده است.
   در ماده ۱۷۸ این قانون، توضیحی درباره این موارد بیان شده است.
   اگر این موارد موجود باشد، قوانین حضور متهم و تضمین عدم حضور او در دادگاه متفاوت خواهد بود.
   البته، این موارد همچنین در قوانین مرتبط با تحقیقات اولیه و دادسراها نیز ذکر شده‌اند.
   باید ذکر کرد که این موارد می‌توانند به عنوان مواردی مجاز برای عدم حضور شاکی در دادگاه نیز استفاده شوند.
   در صورتی که هر یک از طرفین در دعوای کیفری حاضر نباشند، مگر آنکه به دلایل موجهی که در قانون تعیین شده است، عذر خواهی کنند، عدم حضور آنها به عنوان بی‌مورد در نظر گرفته خواهد شد و این موضوع عواقب حقوقی برای آنها به همراه خواهد داشت.
   با توجه به اینکه عواقب عدم حضور در دعوای کیفری برای شاکی و متهم متفاوت است، در ادامه به طور جداگانه، اثرات عدم حضور برای هریک از طرفین را بررسی خواهیم کرد.
   با توجه به شرایط مذکور، هرگاه هیچ یک از طرفین در دعوا حاضر نباشند، به جز اگر به دلایل موجهی توضیح داده شده در قانون، مثلاً به علت بیماری، این عدم حضور غیر موجه و غیرقابل قبول خواهد بود و منجر به پیامدها و تبعات قانونی برای آن طرف خواهد شد.
   بدیهی است که این پیامدها و تبعات برای طرف خواهان و طرف خوانده دعوا متفاوت خواهد بود، لذا در ادامه به طور جداگانه تبعات عدم حضور در دادگاه حقوقی برای طرف خواهان و طرف خوانده را بررسی خواهیم کرد.
   اگر هر دو طرف در یک دعوای حقوقی، یعنی خواهان و خوانده، و یا در یک دعوای کیفری، یعنی شاکی و متهم، به دلیل دلایل قانونی موجه، قادر به حضور در دادگاه نباشند، آنها باید با ارسال یک لایحه به دادگاه به نام "لایحه عدم حضور در دادگاه"، توضیح دهند که علت قانونی خود را برای عدم حضور در دادگاه و تقاضای تجدید وقت رسیدگی به دادگاه ارائه کنند.
   در این بخش، به این سؤال پاسخ داده می‌شود که لایحه عدم حضور در دادگاه چیست؟ اما قبل از آن، به تعریف مفهوم لایحه پرداخته می‌شود.
   در این متن، از تگ‌های HTML مانند و نیز استفاده شده است.
   مطابق ماده 93 و 94 قانون آیین دادرسی مدنی، زمانی که زمان جلسه دادرسی به طرفین دعوا یعنی خواهان و خوانده اطلاع داده می‌شود، اطلاع رسانی از طریق سامانه ثنا انجام می‌شود.
   در این صورت هر یک از طرفین می‌توانند در جلسه حاضر شده یا لایحه ارسال کنند.
   همچنین، طرفین دارای حق انتخاب و معرفی وکیل هستند که در این حالت، حضور آنها در جلسه دعوا لازم نخواهد بود مگر اینکه قاضی رسیدگی کننده به پرونده، حضور خواهان یا خوانده را در جلسه الزامی تشخیص دهد.
   در صورت عدم حضور طرف خواهان در جلسه دادرسی در دادگاه حقوقی، بدون داشتن عذر موجه، باعث بروز پیامدها و مشکلاتی برای خود خواهد شد.
   به عنوان مثال، اگر مدرک دعوای خواهان یک مدرک معمولی است و در جلسه دادخواست، توسط متهم تکذیب یا تردید شود، در صورت عدم حضور خواهان، امکان استفاده از این مدرک به عنوان دلیل وجود نخواهد داشت.
   همچنین، در صورتی که بر اثر عدم حضور خواهان و نقص در تحقیقات، دادگاه قادر به صدور رای نباشد، دادگاه مجبور است درخواست را لغو نماید.
   براساس ماده ۱۷۸ قانون آیین دادرسی کیفری، عذرهای موجه عدم حضور در جلسه دادرسی شامل موارد زیر می‌شود:1.
   عدم رسیدن یا تأخیر در رسیدن احضاریه کیفری به گونه‌ای که حضور متهم در جلسه امکان‌پذیر نباشد.
   2.
   بیماری متهم یا بیماری سخت همسر، پدر و مادر یا فرزند وی.
   3.
   فوت همسر یا یکی از خویشاوندان تا درجه سوم از طبقه دوم (شامل پدر، مادر، فرزند، پدربزرگ و مادربزرگ، خواهر، برادر متهم و فرزندان آنها).
   4.
   حوادث غیرمترقبه مانند سیل و زلزله که موجب ممنوعیت تردد افراد شود.
   5.
   توقیف یا حبس متهم و سایر مواردی که تشخیص آن، بر عهده بازپرس و قاضی پرونده می‌باشد.
   تضمین اجرای عقد غیرحضوری، بدون عذر موجه در ارتباط با اسناد رسمی، با عنوان خواهان مشخص می‌شود.
   این به این معناست که در صورتی که در جلسه دادگاه اولیه، به سوی خواهان توسط خواننده یکی از مستندات دفاعیه ارایه شده و این سند، تکذیب یا تردید شود، در صورت عدم حضور خواننده، آن سند از دلایل خواننده حذف می‌شود و او دیگر امکان استناد به آن سند را نخواهد داشت.
   همچنین، اگر احضاریه به صورت قانونی به خواننده ابلاغ شده و وی در هیچ یک از جلسات دادگاه حاضر نشده باشد، رایی که در پرونده صادر می‌شود، به عنوان رای غیابی در نظر گرفته می‌شود و از این رو تا ۲۰ روز از تاریخ ابلاغ رای، وی می‌تواند برای درخواست تجدید نظر اقدام نماید.