با استناد به تردید و انکار نسبت به یک سند عادی یا ادعای جعلی در باره یک سند عادی و رسمی، دادگاه قادر است در صورت وجود شرایط لازم بررسی و اثبات اصالت و صحت سند را در دستور کار خود قرار دهد و مرحله‌ای با عنوان بررسی اصالت سند را پیگیری کند که در مواد قانون آیین دادرسی مدنی (مواد ۲۲۳ تا ۲۲۶) شرح داده شده است. در این مقاله قصد داریم شیوه‌ها و روش‌های اطمینان از اصالت سند یا شیوه های تشخیص اصالت اسناد توسط دادگاه را بر اساس قوانین آیین دادرسی مدنی بررسی کنیم و روش تشخیص اصالت اسناد در دادگاه را شرح دهیم.

تطبیق مفاد سند با اسناد و دلایل دیگر

صحت و اصالت سند یک مسئله‌ای است که برای ما اهمیت دارد و برای تضمین آن، راه‌های مختلفی وجود دارد. یکی از روش‌هایی که برای این منظور مورد توجه قرار می‌گیرد، تطبیق مفاد سند با سایر اسناد و دلایل مرتبط است. به عنوان مثال، زمانی که فردی در یک دعوای قضایی اقدام به خرید یک مال می‌کند و به عنوان مدرک ادعای خود از یک سند استفاده می‌کند، ممکن است طرف مقابل به صحت و اصالت آن سند اعتراض کند. در اینجا، توجه به سایر سند‌ها و دلایلی که می‌توانند صحت سند مذکور را تأیید کنند، بسیار مهم است، به عنوان مثال چک‌های صادر شده بابت فروش کالا. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره روش‌های احراز صحت و اصالت سند در دادگاه، می‌توانید بر روی این لینک کلیک کنید.

تحقیق از گواهان و آگاهان

در تشخیص اصالت و سند، راه‌های متعددی وجود دارد. یکی از راه‌ها، استفاده از داوری‌ها و شاهدان است. داوران و شاهدان که در سند ذکر شده و امضا یا مهر را دیده‌اند، می‌توانند در این تشخیص کمک کنند. دادگاه در اینجا توجهی به امضا یا مهر واقعی ندارد، بلکه مورد بررسی قرار می‌دهد که آیا شاهدان دیده‌اند که فرد مربوطه به صورت شخصی سند را امضا یا مهر کرده است. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مفهوم گواهی، می‌توانید روی لینک مربوطه کلیک کنید.

تطبیق خط و امضا سند با اسناد مسلم الصدور

"تشخیص اصالت و اثبات تقلب در اسناد، از جمله روش‌های رایج و پرکاربرد در دادگاه‌ها است. در این روش، طرفی که قصد دارد اصالت یا جعلی بودن سندی را اثبات کند، سند مورد اعتراض را به همراه سند معتبری که قابلیت مقایسه دارد به دادگاه ارائه می‌دهد. سپس خط، امضا، مهر یا اثر انگشت سند مسلم الصدور با هم مقایسه می‌شود. برای اطلاعات بیشتر در مورد اسناد مسلم الصدور و انواع آن‌ها، می‌توانید روی لینکی که در زیر قرار دارد برای دسترسی به اطلاعات بیشتر کلیک کنید." برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اسناد مسلم الصدور و انواع آن‌ها کلیک کنید

دقت در خط ، امضاء و مهر سند

یکی از روش‌های تشخیص صحت و اعتبار سند در دادگاه، توجه به جزئیاتی مانند نوشته و امضاء و مهر سند است. این روش، اگرچه در قانون آیین دادرسی مدنی ذکر نشده است، اما در حال حاضر نیز می‌تواند توسط دادگاه مورد توجه قرار گیرد و به آن عمل شود. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره اسناد عادی و اسناد رسمی، و همچنین انواع ادله برای اثبات دعوا، می‌توانید روی لینک‌های قرار داده شده کلیک کنید.

استکتاب در دادگاه

اما روش حیاتی و قابل اعتماد‌تر برای تشخیص صحت سند، استکتاب در دادگاه است که در ماده ۲۲۴ قانون آیین دادرسی مدنی تعیین شده است. طبق این ماده، اگر کسی خط، مهر، امضا یا اثر انگشتی را که در سند به او تعلق داده شده است، در زمان حیات خود، برای استکتاب، اثبات اثر انگشت یا تصدیق مهر، دعوت شود، عدم حضور یا امتناع از کتابت یا زدن انگشت یا تصدیق مهر می‌تواند تلقی شود به عنوان دلیل قوی بر صحت سند. بنابراین، هرگاه فردی که مهر، امضا یا اثر انگشت سند به او تعلق دارد، بر خلاف دعوت دادگاه، حاضر نشود و یا حضور داشته باشد ولی از کتابت، زدن انگشت و مهر خود امتناع کند، دادگاه می‌تواند این موضوع را به عنوان دلیل صحت سند در نظر بگیرد؛ اما در صورتی که فردی که سند به او منسوب است در حال حیات نباشد، زیرا دعوتش ممکن است پاسخ ندهد، دادگاه نمی‌تواند از این راه، اصالت یا عدم اصالت سند را تعیین کند. برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره معنای استکتاب در دادگاه، روی لینک کلیک کنید.