خلاصه مقاله
درصورت فسخ ازدواج به دلایلی که مرد مسئول است، مهریه کاهش یافته و زن مجاز است نصف مهریه را دریافت کند.
مهریه حق حائز اهمیتی است که به زن در اثر ازدواج تعلق میگیرد و مبلغی است که مرد یا فردی دیگر به زن میپردازند و زن میتواند آن را در هر زمانی مطالبه کند.
قانون مدنی امکان کاهش و نصف شدن مهریه در ازدواج موقت را تأیید میکند و شرایط آن توسط قانونگذار تعیین شده است، برای درک بهتر شرایط و موارد نصف شدن مهریه در ازدواج موقت، میتوان به ماده 1097 قانون مدنی مراجعه کرد.
این ماده بیان میکند که در ازدواج موقت، اگر شوهر زن قبل از عقد هیچ نزدیکیای انجام ندهد، باید نصف مهریه را پرداخت کند.
ماده دیگری از قانون مدنی نیز دلایل فسخ نکاح را تعبیر کرده است و بر اساس آن، مهریه قبل از اجرای رابطه زوجی در فسخ نکاح دخالت ندارد به جز در شرایط استثنایی.
در برخی شرایط دیگر نیز زن قادر به درخواست کامل مهریه نیست و تنها میتواند نصف مهریه مشخص شده در مراسم عقد نکاح را دریافت کند و حتی اگر قبلاً مبلغ کامل مهر یا مبلغ بیشتری را دریافت کرده باشد، موظف است آن را به مرد یا مسئول پرداخت مهریه برگرداند.
مالکیت زن بر تمام مهریه در ازدواج دائم، از لحظه عقد بدست میآید و با نزدیک شدن زن و مرد، تثبیت مییابد.
ماده 1092 قانون مدنی بیان میکند که اگر شوهر قبل از نزدیک شدن، زن را طلاق دهد، زن حق دارد نصف مهر را دریافت کند و اگر شوهر بیشتر از نصف مهر را پیشاپیش پرداخت کرده باشد، حق دارد مبلغ مازاد را به صورت نقدی یا به صورت مثل یا به قیمت استرداد کند.
است.
از جذابترین و حائز اهمیتترین حقوقی که به زن در اثر ازدواج دائم یا موقت تعلق میگیرد، مهریه است.
مهریه در واقع مبلغی است که مرد یا فردی دیگر مانند پدر و مادر او، به عهدۀ خود به زن پرداخت میکنند و هر زمانی که زن بخواهد، میتواند مطالبه کند.
اما در شرایطی دیگر، زن قادر به درخواست کامل مهریه نیست، بلکه بر اساس قوانین مربوطه، تنها نصف مهریه مشخص شده در مراسم عقد نکاح، به او تعلق میگیرد و حتی اگر پیش از این هم دریافت کامل مبلغ مهر یا مبلغ بیشتر از نصف مهریه را داشته باشد، موظف است آن را به مرد یا مسئول پرداخت مهریه برگرداند.
از این جهت، در این مقاله قصد داریم به این سؤال پاسخ دهیم که در چه شرایطی مهریه به نصف خود کاهش مییابد و چه شرایطی را میتوان به عنوان دلایل کاهش مهریه برشمرد.
سپس، معیارهای کاهش نصف مهریه را در صورت طلاق قبل از رابطه زناشویی، در قرارداد موقت و در صورت لغو قرارداد از سوی مرد به دلیل ناتوانی جنسی، توضیح خواهیم داد.
در چه صورت و چه زمانی مهریه زن نصف میشود
با توجه به ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی، "بلافاصله پس از برقراری ارتباط زناشویی وعقد نکاح، زن مالک مهریه خود میشود و مجاز است هرگونه تصرفی را در مالکیت خود انجام دهد.
" طبق این قانون، بلافاصله پس از مراسم عقد و ورود زوجین به حالت ازدواج، زن حق مالکیت بر مهریه را به دست میآورد.
از جمله اثاری که مالکیت زن بر مهریه دارد، این است که میتواند اقدام به بخشیدن یا دریافت مهریه کند.
به عبارت دیگر، مرد یا مسئول پرداخت مهر موظف به پرداخت مبلغ مهریه است.
با این حال، بر اساس برخی از مواد قانون مدنی در مواردی، مهریه زن نصف شده و به جای کل مبلغ مهریه، تنها نیمی از آن به زن پرداخت میشود.
متن: "در این بخش، میخواهیم به پاسخ این سؤال بپردازیم که زن میتواند مهریه خود را در چه زمان و در چه شرایطی نصف کند.
براساس مقررات مختلف قانون مدنی، شرایط و عواملی که میتواند منجر به کاهش یا نصف شدن مهریه شود، عبارتند از:"
در صورتی که در ازدواج موقت، شوهر برای تمام مدت ازدواج موقت مبلغ کامل مهریه را پرداخت کند، این باعث تخفیف مبلغ مهریه میشود و زن حق دریافت نصف مهریه را خواهد داشت.
این موضوع بر اساس ماده 1097 قانون مدنی است.
در صورتی که ازدواج به دلایلی که مرد مسئول است فسخ شود، این موضوع منجر به کاهش مبلغ مهریه میشود و زن حق دارد نصف مهریه را دریافت کند.
(با استفاده از ماده ۱۱۰۱ قانون مدنی)
وقتی یک مرد قبل از اقامت رابطه جنسی، همسر خود را طلاق دهد، مهریه کاهش مییابد و زن تنها مستحق دریافت نصف مهریه میشود که در زمان عقد نکاح تعیین شده است.
(با استناد به ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی) پس از آن، روشهایی که باعث کاهش نصف مهریه میشوند را به طور دقیق توضیح خواهیم داد.
نصف شدن مهریه در طلاق قبل از رابطه زناشویی
پس از بررسی این موضوع که در چه شرایطی مهریه نیم شود، در این قسمت از مقاله، برنامه ریزی برای بررسی شرایط و عوامل نیم شدن مهریه در صورت جدایی قبل از برقراری رابطه زناشویی را داریم و ارائه داده های قانونی مربوط به آن.
متن: "پس از بررسی این پرسش که در چه صورت مهریه نصف میشود، در این بخش از مقاله، قصد داریم شرایط و موارد نصف شدن مهریه در طلاق قبل از رابطه زناشویی را مورد بررسی قرار دهیم و مستند قانونی آن را ارائه نماییم.
"
مالکیت زن بر تمام مهریه در عقد دائم، از لحظه عقد بدست میآید و با نزدیک شدن زن و مرد، تثبیت مییابد.
برای توضیح بهتر این مورد، میتوانیم به ماده 1092 قانون مدنی اشاره کنیم که به شرح زیر است: هرگاه شوهر، قبل از نزدیک شدن، زن خود را طلاق دهد، زن حق دارد نصف مهر را دریافت کند و اگر شوهر بیش از نصف مهر را پیشاپیش پرداخت کرده باشد، حق دارد مبلغ مازاد را به صورت نقدی یا به صورت مثل یا به قیمت استرداد کند.
با توجه به قانون فوق، در صورتی که طلاق در تاریخ قرارداد ازدواج صورت گیرد و زن و مرد هنوز رابطه جنسی نداشته باشند، زن حق دریافت نصف مهریه را دارد.
اما اگر زن قبل از قرارداد طلاق، مبلغ کامل یا بیشتر را دریافت کرده باشد، مرد میتواند بخواهد کل مبلغ دریافت شده به همان قیمت مهریه به مرد برگردانده شود، به ضمیمه مبلغی که بیشتر از نصف مهریه است.
نصف شدن مهریه در صورت بذل تمام مدت در عقد موقت
با توجه به قانون مدنی، امکان کاهش و نصف شدن مهریه در عقد موقت وجود دارد.
شرایط این موضوع نیز توسط قانون گذار تعیین شده است.
برای درک بهتر شرایط و موارد نصف شدن مهریه در عقد موقت و پاسخ به سوال اینکه در چه مواقعی مهریه نصف میشود، میتوانید به ماده 1097 قانون مدنی مراجعه کنید.
ماده 1097 قانون مدنی ایران بیان میکند که در صورت ازدواج مؤقت، اگر شوهر قبل از عقد هیچ نزدیکیای انجام ندهد، میبایست نصف مهریه را پرداخت کند.
بر اساس این ماده، اگر مرد تمام مدت این ازدواج را بلافاصله بپردازد، حتی اگر هنوز نزدیکی اتفاق نیافتاده باشد، میتواند مهریه را به نصف کاهش دهد.
نصف شدن مهریه در فسخ نکاح به علت ناتوانی جنسی مرد
در قانون مدنی، قانونگذار یکی از دلایل فسخ نکاح از سوی زن، عدم توانایی جنسی مرد در عمل جماع را تعبیر کرده است.
معمولاً مهریه قبل از اجرای رابطه زوجی در فراهم شدن شرایط فسخ نکاح دخالت ندارد، به جز در شرایط استثنایی.
در این مقاله، بر آنیم تا وضعیت وامق بودن مهریه به دلیل ناتوانی جنسی مرد را در حین فسخ نکاح مورد بررسی قرار دهیم.
براساس ماده 1101 قانون مدنی، در صورتی که عقد نکاح قبل از اقامت رابطه جنسی به دلایلی منفصل شود، زن حق مهر را نخواهد داشت؛ مگر اینکه علت جدایی عنوان وحدت را داشته باشد؛ در اینصورت، با وجود جدایی، زن به نصف مهر مستحق خواهد بود.
در پاسخ به این پرسش که در صورت فسخ نکاح به دلیل عنوان، مهریه به چه شکلی کاهش و نصف خواهد شد، باید اشاره کرد که.
.
.
سوالات پر تکرار
- توافقات قراردادی بدون نیاز به اعلام اراده صورت میگیرند؛ اما اثرگذاری ایقاع نیازمند اعلام است.
معتبر بودن معامله باید دارای اعتبار و قانونیت باشد.
در معامله، نیازی به صراحت تعیین جهت آن نیست، اما اگر تعیین شده است، باید مجاز و مشروع باشد.
در غیر اینصورت، معامله نامعتبر است.
در ایجاد هیچ قراردادی، بدون وجود ایجاب و پذیرش، شکل نمیگیرد.
بنابراین، برای انعقاد قراردادها نیاز به توافق طرفین وجود دارد تا قرارداد شکل بگیرد.
اما در شکل گیری ایقاع، نیاز به توافق نیست و تنها اراده یک نفر کفایت میکند.
منظور از طرفین و رضایت آنها برای انجام معامله هر دو طرف باید قصد و رضایت لازم را داشته باشند.
عدم رضایت هر یک از آنها میتواند باعث عدم موفقیت معامله شود.
قرارداد معتبر است که براساس قصد قرار دهنده ساخته میشود و باید شرایط مشخصی داشته باشد که قصد را نشان دهد.
به عنوان یک نمونه، در صورت قرارداد، فردی که حق فسخ را دارد، می تواند بدون لزوم رضایت و توافق طرف دیگر، به صورت تک جانبه قرارداد را لغو کند.
بنابراین در تعریف ایگو، باید گفت که این یک نوع عمل حقوقی است که تنها با اراده یک فرد، به وجود یک اثر حقوقی منجر می شود.
بنابراین، برای تشکیل یک قرارداد صحیح، شروطی بالا ضروری است که این شروط برای همه قراردادها یکسان است.
به همین دلیل، به آنها شرایط عمومی صحت قراردادها میگویند.
البته برخی قراردادها، علاوه بر شرایط عمومی، نیاز به شرایط خاصی نیز دارند تا به طور صحیح منعقد شوند.
به طور مثال، در قرارداد هبه، قبض و شرط صحت دارای اهمیت هستند.
اعمال حقوقی که اراده یک فرد در آنها دخیل است، به دو دسته تقسیم میشوند: عملیات و تعهدات.
عملیات و تعهدات، نمونههایی هستند که فرد با ارادهاش، به آثار آنها متعهد میشود.
البته، در مواردی مانند نحوه بروز این عملیات و تعهدات، عواملی که باعث ادامهی آنها میشوند و نحوه پایانیافتن آنها، تفاوتهایی بین عملیات و تعهدات وجود دارد که بررسی آنها ضروری است.
در قسمت قبل، ما درباره "عقد" صحبت کردیم و بیان کردیم که برای انعقاد "قرارداد"، نیاز است دو یا چند نفر با یکدیگر توافق کنند.
اکنون در این قسمت قصد داریم به سوالی جدید پاسخ دهیم؛ اینکه "ایقاع" چیست؟ در تعریف ایقاع، برعکس قرارداد، نیازی به توافق بین چند نفر نیست.
در ایقاع، فقط اراده یک فرد میتواند تأثیر حقوقی داشته باشد.
به عنوان مثال، باطل کردن قرارداد، طلاق، ارث و غیره.
هر عملی برای به وجود آمدن، به دو عنصر اصلی یعنی ایجاب و قبول نیاز دارد.
ایجاب، پیشنهاد برای شروع توافق میباشد و قبول، پذیرش این پیشنهاد است.
بنابراین، وجود دو اراده ضروری است تا یک قرارداد شکل گیرد.
همچنین، برای انعقاد صحیح قراردادها، باید به یک سری مشروطیتهای عمومی صحت قرارداد پایبند باشند.
این موارد در ماده ۱۹۰ قانون مدنی ذکر شده است و بنا بر این ماده، "برای اعتبار هر معامله، مشروطیتهای زیر، بسیار اساسی هستند:"
نتیجه گیری
در نتیجه، میتوان نتیجه گیری کرد که در صورت فسخ ازدواج به دلایلی که مرد مسئول است، مهریه به نصف خود کاهش مییابد و زن حق دارد نصف مهریه را دریافت کند.
این حقوقی که به زن در اثر ازدواج تعلق میگیرد با استفاده از ماده ۱۱۰۱ قانون مدنی مشخص شده است.
در صورتی که شوهر قبل از عقد هیچ نزدیکیای انجام ندهد، باید نصف مهریه را پرداخت کند و اگر شرایط فسخ نکاح برای زن به دلیل ناتوانی جنسی مرد فراهم شود، مهریه نیز کاهش مییابد.
اما در شرایط دیگر، زن تنها میتواند نصف مهریه خود را دریافت کند و حق دریافت مبلغ بیشتر از نصف مهر را ندارد.
بنابراین، مالکیت زن بر تمام مهریه در عقد دائم بدون نزدیک شدن تثبیت میشود و در صورتی که شوهر قبل از نزدیک شدن زن را طلاق دهد، زن حق دارد نصف مهر را دریافت کند و مبلغ مازاد را برگرداند.
به طور کلی، زنان در ازدواج دائم یا موقت، بر اساس قوانین مربوطه حقوقی دارند که باید رعایت شود تا تعادل و عدالت در رابطه زناشویی حاکم شود.
استفاده از ماده ۱۱۰۱ قانون مدنی و موارد مشابه، در کاهش مهریه و تسهیل در فسخ نکاح توسط زنان نقش مهمی دارد و باید توجه کافی به این موضوع داشته باشیم.