تنبلی چشم

اختلال بیناییی به نام "تنبلی چشم" را در نوجوانان بررسی خواهیم کرد.
این اختلال معمولا در دوران کودکی ظاهر می شود و باعث کاهش دید یکی از چشم ها می شود.
برخی از علائم و نشانه های آن شامل تاری دید، سردرد، چشم خم و یا دوبینی است.
تشخیص تنبلی چشم شامل بررسی و ارزیابی توسط پزشک چشم است.
پزشک ابتدا با استفاده از ابزارهای مختلف، مانند دستگاه تنبلی سنجی و چشم پزشکی، اقدام به بررسی دید چشم ها می کند.
سپس با استفاده از آزمون های مختلف مانند آزمون قرمز قهوه ای یا آزمون شفافیت چشم، تنبلی را تشخیص می دهد.
بر اساس نتایج این آزمون ها، پزشک می تواند درمان مناسب را مشخص کند.
درمان تنبلی چشم شامل ترکیبی از تمرینات چشمی و استفاده از عینک تقویت شده یا پلاک خیز است.
تمرینات چشمی مانند خواندن و نوشتن با یک چشم، انجام بازی های تمرینی و تمرینات تمرکز می تواند بهبود در دید چشم ایجاد کند.
همچنین، استفاده از عینک تقویت شده یا پلاک خیز می تواند کمک کند تا دید چشم بیشتری حاصل شود.
پیشگیری از تنبلی چشم نیز بسیار مهم است.
تماشای تلویزیون یا استفاده از کامپیوتر در محدودیت، آرایش صحیح کتابخانه و استفاده از نور مطلوب در هنگام خواندن می تواند به پیشگیری از تنبلی چشم کمک کند.
برای مشاوره بیشتر بهتر است با یک پزشک متخصص چشم مشورت کنید و برنامه درمانی مناسب را دنبال کنید.

تنبلی چشم (Amblyopia)، یکی از نقایص شائع چشمی است که معمولاً در کودکان بروز می‌کند و هنگامی رخ می‌دهد که یکی از چشم‌ها به طور کامل توسعه پیدا نمی‌کند.
این مشکل زمانی رخ می‌دهد که مغز تنها از یک چشم پشتیبانی می‌کند و منجر به کاهش بینایی در چشم دیگر می‌شود.
به‌دلیل این مشکل، مغز انسان ممکن است سیگنال‌های ضعیف یا تنبلی چشم را دریافت نکرده و آنها را نادیده بگیرد.
تنبلی چشم یکی از علل رایج بروز نابینایی جزئی و کلی در ایالات متحده آمریکا است و حدود 2 درصد کودکان تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند.
در این مقاله، با استفاده از تگ‌های HTML مانند ، مسأله تنبلی چشم را از جنبه‌های علمی و پزشکی به صورت کامل بررسی خواهیم کرد.
em ),برای مطالعه بیشتر، می‌توانید به شبکه استعلام مراجعه کنید.

undefined

تنبلی چشم چیست؟

راه ندارد

تنبلی چشم یک اصطلاح است که ممکن است کمی گیج‌کننده به نظر برسد؛ زیرا در این حالت، چشم انسان تنبل نیست.
در واقع، این نقص یک اختلال تکاملی در اتصال عصبی چشم به مغز است و هیچ تأثیری بر عملکرد چشم ندارد.
چشمی که تحت تنبلی قرار می‌گیرد، واقعاً در ظاهر خود نشان نمی‌دهد و فقط ممکن است به یک جهت خاص انحراف کند؛ به همین دلیل از آن به عنوان تنبلی چشم یاد می‌شود.
این نقص عموماً تنها روی یکی از چشم‌ها تأثیر می‌گذارد، اما در شرایط خاص می‌تواند بر دید هر دو چشم تأثیر بگذارد.

اختلال تنبلی چشم

اختلال تنبلی چشم، معمولاً از زمان تولد تا 7 سالگی بروز پیدا می‌کند که عامل اصلی کاهش بینایی در کودکان محسوب می‌شود.
این اختلال حدود 1 الی 5 درصد از بزرگسالان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ اما در کودکان شایع‌تر است.

پس از تشخیص تنبلی چشم، باید به سرعت نسبت به درمان آن اقدام کنید؛ زیرا این اختلال در صورت عدم درمان ممکن است هر دو چشم را درگیر کرده و منجر به کاهش دید دائمی شود.
شروع درمان پس از گذشت سن 9 سالگی ممکن است نتیجه مطلوبی نداشته باشد و منجر به بهبود وضعیت چشم‌ها نشود.

undefined

علائم تنبلی چشم

در راستای حفظ سلامت چشمان کودکان، باید به طور منظم آزمون های چشمی بر روی آنان صورت بگیرد.
عموماً در بیشتر کشورهای جهان، ابتدا بررسی های چشمی در دوره ۳ تا ۵ سالگی صورت می‌پذیرد.
در صورتی که در خانواده سابقه تنبلی چشم یا بیماری های دیگر چشمی مانند آب مروارید وجود داشته باشد، این بررسی ها با دقت بیشتری باید انجام شود.
احتمالاً این سؤال به ذهن شما آمده که آیا تنبلی چشم منجر به کوری می‌شود یا خیر؟ باید گفت که این بیماری در صورت عدم توجه و درمان مناسب، می‌تواند به کاهش شدید بینایی و در شرایط شدیدتر حتی به کوری یکی از چشم ها منجر شود.

undefined

علت تنبلی چشم

اختلال تنبلی چشم یک نقص رشدی مغزی است که با آن مشکلات پیش می‌آید.
در این وضعیت، مسیرهای عصبی مغز که وظیفه بینایی انسان را برعهده دارند، به درستی کار نمی‌کنند.
این اختلال رخ می‌دهد زمانی که چشمان به‌ اندازه‌ای مورد استفاده قرار نمی‌گیرند.
به طور کلی، هر موانعی که در دوران رشد کودک، جلوی دستیابی به بینایی کامل چشم‌ها باز می‌دارد، می‌تواند منجر به تنبلی چشم شود.
با این حال، دلایل ابتلا به این بیماری به طور کامل واضح نیستند.
اما مغز اطلاعاتی که از چشم تنبل دریافت می‌کند را نادیده می‌گیرد و آنها را پردازش نمی‌کند.

«یک تگ خالی بوده است»

برخی از دلایلی که باعث می‌شود به یک چشم خود بیشتر از چشم دیگرتان متکی باشید،شامل موارد زیر است:

1.
تجربه شخصی:

تجربه‌ها و آشنایی‌های شخصی که با شخص مورد نظر دارید، می‌توانند باعث شود که بیشتر به نظرات و قضاوت‌های او اعتماد کنید.

2.
دانش و تخصص:

اگر فردی در حوزه‌ای خاص دانش و تخصص بالایی داشته باشد، ممکن است به دلیل معرفی کارها و نقش‌های او در آن حوزه، به چشم او اعتماد بیشتری داشته باشید.

3.
اعتبار و شهرت:

زمانی که فردی در زمینه‌ای خاص شهرت و اعتباری دارد، ممکن است دیگران به نظرات او بیشتر اعتماد کنند و چشم خود را بیشتر به او متکی کنند.

4.
وابستگی یا رابطه نزدیک:

در صورت وجود رابطه نزدیک یا وابستگی به فردی خاص، ممکن است همانطور که به خودتان اعتماد بیشتری دارید، به نظرات او نیز اهمیت بیشتری بدهید.

undefined

"یک

"undefined

"" => "قوی>""" => "طراوت>""

" => "مورد>""

" => "آیتم>"