خلاصه مقاله
تفاوت ها و تمایز های مهم بین قراردادهای کار و قراردادهای مقاطعه کاری عبارتند از: تفاوت در شخصیت مقاطعه کار و کارگر، مالکیت ابزار کار، حقوق و دستمزد، تبعیت قانونی از کارفرما و نتایج اقتصادی انجام کار.
در قراردادهای پیمانکاری، مالکیت ابزار و لوازم کار یکی از تفاوت های عمده است.
همچنین در قراردادهای مقاطعه کار، کارگر با استفاده از ابزارها و وسایل شخصی خود کار می کند، اما در قراردادهای کار، ابزارهای کار تحت مالکیت کارفرما قرار دارند.
همچنین کارگران در قراردادهای کار از ابزارهای کارفرما استفاده می کنند.
در حالی که در قراردادهای مقاطعه کاری، کارفرما و کارگران منافع و خطرات یا سود و زیان انجام کار را تجربه می کنند.
در مقاله حاضر تفاوت ها و اختلافات اصلی بین قرارداد کار و قراردادهای مقاطعه کاری بررسی می شود.
همچنین در قانون کار به منظور تضمین پرداخت حقوق کارگران قراردادهای مقاطعه کاری تنظیم شده است.
بطور کلی، فردی که با انعقاد قرارداد یا پیمان یا مناقصه، به شرایط تعیین شده در قرارداد، عمل و یا فروش کالا را تعهد می‌کند و در مقابل آن مزدی دریافت می‌کند، به عنوان "مقاطعه کار" یا "پیمانکار" شناخته می‌شود.
همچنین، عبارت "قرارداد کار" به معنای توافق درباره انجام کار توسط کارگر در مقابل پرداخت مزد یا حقوق است.
اگرچه در هر دو نوع قرارداد کار و مقاطعه کاری کار در مقابل مزد انجام می‌شود، اما تفاوت‌های اساسی بین این دو وجود دارد.
بررسی این تفاوت‌ها و اختلافات اصلی بین قرارداد کار و پیمانکاری یا مقاطعه کاری را در این مقاله قصد داریم.
تفاوت قرارداد کار با پیمانکاری
از جمله تفاوت‌ها و تمایزهای مهم بین قراردادهای کار با قراردادهای مقاطعه کاری، می‌توان به عواملی اشاره کرد که از جمله آنها عبارتند از: تفاوت شخصیت مقاطعه کار و کارگر، مالکیت ابزار کار، حقوق و دستمزد، تبعیت قانونی از کارفرما و نتایج اقتصادی انجام کار.
تفاوت مقاطعه کار و کارگر
اختلاف اساسی بین مقاطعه کاری و قرارداد کار در مورد شخص انجام دهنده آنها است.
در قراردادهای کار، شخص انجام دهنده لازم‌الاجرا یک شخص حقیقی همچون اشخاص عادی است.
اما در قراردادهای پیمانکاری، مقاطعه کار (مقاطعه یا پیمانکار) می‌تواند یک شخص حقیقی یا یک شخصیت حقوقی مانند موسسه، سازمان یا شرکت باشد.
مالکیت ابزار کار
در قراردادهای پیمانکاری، مالکیت ابزار و لوازم کار یکی از تفاوت‌های عمده با قرارداد کار است.
در قراردادهای مقاطعه کار، کارگر با استفاده از ابزارها و وسایل شخصی خود به انجام کار می‌پردازد، اما در قراردادهای کار، ابزارهای کار تحت مالکیت کارفرما قرار دارند و برای انجام کار به کارگران ارائه می‌شوند.
در واقع، در قراردادهای کار، کارگران با استفاده از ابزارهای کارفرما مشغول به کار می‌باشند.
اجرت و مزد کار
سه تفاوت بین قرارداد کار و پیمانکاری وجود دارد.
تفاوت اول در مورد اجرت و مزد است که در دو نوع قرارداد متفاوت است.
در قراردادهای مقاطعه، اجرت مقاطعه کار بر اساس نتایج کار انجام شده محاسبه می‌شود.
اما در قراردادهای کار، پرداخت مزد بیشتر تابع مدت زمان قرارداد است و باید به حقوق حداقل کارگران طبق قوانین رعایت شود.
تبعیت حقوقی از کارفرما
وجه اختلاف چهارم قرارداد کار و قرارداد مقاطعه، تاکید بر تبعیت حقوقی از طرف کارفرما است.
در توضیح قرارداد کار، ذکر شده است که کارگر با رعایت حقوقی که از سوی کارفرما دریافت می‌کند، حق دریافت حقوق یامزد را دارد.
اما این مسئله در قراردادهای مربوط به مقاطعه کاری متفاوت است؛ زیرا در قراردادهای مقاطعه کاری، انجام دهنده کار یا مقاطعه کار کاملاً مستقل است و کارفرما اصولاً تدخلی در نحوه انجام مقاطعه ندارد؛ بنابراین، عدم تبعیت حقوقی در قرارداد مقاطعه کاری یکی از عوامل تفاوت با قرارداد پیمانکاری یا مقاطعه است.
سود و زیان انجام کار
مورد پنجم تفاوت‌های کار با قراردادهای مقاطعه‌کاری درباره سود و زیان انجام کار است.
در قراردادهای کاری، منافع و خطرات یا سود و زیان انجام کار، متوجه کارفرما و کارگر است که استحقاق دریافت مزد را دارند.
در حالی که در قراردادهای مقاطعه‌کاری، فقط مقاطعه کار منتفع یا متضرر خواهد شد و کارگران در این باره نقشی ندارند.
به همین دلیل، در ماده 13 قانون کار برای تضمین پرداخت حقوق کارگران قراردادهای مقاطعه‌کاری، به فرمایش زیر تنظیم شده است: "در مواردی که کار از طریق مقاطعه انجام می‌یابد، مقاطعه‌دهنده (کارفرمای اصلی) مکلف است قرارداد کار با به نحوی منعقد کند که در آن، مقاطعه کار متعهد گردد که تمامی مقررات این قانون را در مورد کارکنان خود اعمال نماید".
سوالات پر تکرار
- درج ساعت کار کارگران در برنامه الف) دسته بندی کار یا حرفه؛بنابراین، این متن جدید را ارائه می‌دهم:وضعیت مکان انجام کار:د محل انجام کار؛از جمله‌های مهم و پررنگ‌شده که در مورد انعقاد قرارداد، به ویژه در قرارداد کار، باید حتماً وجود داشته باشد، قصد و رضایت طرفین است.
بنابراین، ماده ۱۹۰ قانون مدنی مشخص می‌کند که "قصد و رضایت طرفین" به عنوان اصل اساسی در انعقاد قرارداد تأکید شده است.
در انعقاد قرارداد کار، یکی از شرایط عمومی، اهلیت طرفین یعنی کارفرما و کارگر است.
طبق قوانین مدنی، اهلیت طرفین باید به بلوغ، قرارداد و رشد اشاره کند.
در این مورد، برای تأیید اهلیت طرفین در معاملات، از تگهای html مانند strong استفاده می‌شود.
در راستای ضرورت "اهلیت در قرارداد کار"، قانون کار در ماده ۷۲ به بلوغ توجه ویژه‌ای داده است.
بر این اساس مقرر شده است که "استخدام افرادی که کمتر از ۱۵ سال دارند کاملاً ممنوع است".
همچنین، پس از پنجده سالگی، تنها فردی که به عنوان کارآموز در کارگاه استخدام می‌شود، تحت شرایط و مقررات خاص دوره کارآموزی قانون کار می‌باشد.
در مورد تفاوت‌هایی بین قراردادهای کتبی و شفاهی کار صحبت خواهیم کرد.
اما ابتدا باید شرایط صحت انعقاد قرارداد کار را بررسی کنیم.
پس از آن، به بحث در مورد قصد و رضایت، اهلیت طرفین، مشروعیت جهت قرارداد و معین بودن موضوع قرارداد می‌پردازیم.
با استفاده از برچسب های HTML مانند em و strong تاکیدها را به خوبی مورد بررسی قرار خواهیم داد.
بر اساس بند (ب) ماده ۹ قانون کار، شرایط لازم برای انعقاد قرارداد کار، همانند شرایط لازم برای انعقاد معامله مطابق با بند ۳ ماده ۱۹۰ قانون مدنی، بررسی می شوند و به عنوان بخشی از شرایط لازم برای صحت قرارداد کار در نظر گرفته می شوند.
قانونگذار علاوه بر صراحت در مورد قرار دادن شرایط ضروری قرارداد کار، موارد دیگری را نیز برای صحت قرارداد کار تعیین کرده است که شامل توصیحات زیر هستند:قرارداد کار باید حاوی توصیفی دقیق از امور مورد بحث باشد.
عناصر دیگری که صحت قرار داد کار تضمین می کنند، باید نیز در قرارداد حاکم باشند.
با توجه به مفاد بند (ب) ماده ۹ قانون کار، در صورتی که موضوع قرارداد کار به درستی تعریف و توصیف نشود و شرایط لازم برای صحت قرارداد کار رعایت نشوند، قرارداد کار قابل تجدید نیست.
توصیه می شود در انعقاد قرارداد کار، به دقت تمامی شرایط قانونی و قوانین مربوطه را رعایت کنید.
نتیجه گیری
تا خلاصه‌ای از مقاله بفرا رسانیم، در این مقاله تفاوت‌ها و اختلافات اصلی بین قرارداد کار و پیمانکاری یا مقاطعه کاری بررسی شده است.
بطور کلی، در قراردادهای کار، ابزارهای کار تحت مالکیت کارفرما قرار دارند و کارگران با استفاده از این ابزارها مشغول به کار می‌شوند.
همچنین، منافع و خطرات یا سود و زیان انجام کار در قراردادهای کاری بین کارفرما و کارگر قرار می‌گیرد، در حالی که در قراردادهای مقاطعه‌کاری تنها مقاطعه کار منتفع یا متضرر خواهد شد و کارگران در این باره نقشی ندارند.
همچنین، در ماده 13 قانون کار بیان شده است که در قراردادهای مقاطعه‌کاری، مقاطعه‌دهنده مکلف است قرارداد کار را به نحوی منعقد کند که مقاطعه کار تمامی مقررات قانون کار را در مورد کارکنان خود اعمال نماید.
با توجه به توضیحات فوق، می‌توان نتیجه گرفت که تفاوت‌ها و تمایزهای مهم بین قراردادهای کار و مقاطعه کاری در عواملی نظیر شخصیت مقاطعه کار و کارگر، مالکیت ابزار کار، حقوق و دستمزد، تبعیت قانونی از کارفرما و نتایج اقتصادی انجام کار بیان می‌شود.
این تفاوت‌ها به دلیل ماهیت و شرایط متفاوت قراردادها بوده و باید در تدوین قراردادهای کاری و مقاطعه‌کاری به آنها توجه کرد.
