خلاصه مقاله
ماده ۲۱ قانون کار، شرایط استعفای کارگران را تعیین می کند.
طبق این ماده، کارگران می بایست درخواست استعفای خود را به کارفرما ارائه کتبی کنند و پس از ارائه درخواست کتبی، حداکثر تا یک ماه بعد باید به کار خود ادامه دهند.
همچنین، ماده 120 قانون استخدام کشوری اجازه می دهد که کارمندان درخواست بازخرید خود را به کارفرمایان خود ارائه دهند.
در صورت تأیید دولت، هزینه سابقه سال‌های خدمت به کارمند پرداخت خواهد شد و او از ادامه خدمت معاف خواهد شد.
استعفا و بازخرید دو روش متفاوت در قانون کار و قانون استخدام کشوری هستند که برای پایان دادن به قرارداد کار استفاده می شوند.
اگرچه هر دو استعفا و بازخرید برای خاتمه همکاری با کارفرما استفاده می شوند، اما در مقایسه با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند.
بازخرید تنها برای کارمندان دولت قابل انجام است درحالیکه استعفا به افراد اجازه می دهد دوباره به هیچ سازمان دولتی ملحق شوند.
در نهایت، برای پایان دادن به قرارداد کار، باید قوانین خاصی رعایت شود و افراد نمی توانند بدون رعایت این قوانین، کار را ترک کنند.
هر قرارداد، شرایط و بندهای خاص خود را دارد و طرفین آن ملزم به رعایت این شرایط می‌باشند.
قراردادها فقط در صورت وجود شرایط خاص و پیش‌بینی شده توسط طرفین قابل برهم‌زدن هستند.
به عنوان مثال، در قرارداد بیع، طرفین می‌توانند تنها اگر حق فسخ یا یکی از خیارات قانونی وجود داشته باشد، قرارداد را لغو کنند.
همچنین، قرارداد کار نیز همانند قراردادهای دیگر، شرایط خاص خود را دارد و طرفین قرارداد (کارمند و کارفرما و یا کارگر و کارفرما) باید در چارچوب و محدوده آن عمل کنند.
پایان دادن به قرارداد کار، بستگی به قوانین مخصوص خود دارد و افراد نمی‌توانند بدون رعایت این قوانین، کار خود را ترک کنند.
استعفا و بازخرید، دو روش متفاوت در قانون کار و قانون استخدام کشوری هستند که برای پایان دادن به قرارداد کار استفاده می‌شوند.
اگرچه هر دو استعفا و بازخرید برای خاتمه همکاری با کارفرما استفاده می‌شوند، اما در مقایسه با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند.
تصمیم گرفته ایم در این مقاله به موضوعاتی همچون "بازخرید" و "استعفا" بپردازیم و آنها را تعریف کنیم.
سپس تفاوت‌های بین این دو را مورد بررسی قرار داده و اینکه کدام بهتر است تبیین کنیم.
اگر سوالی درباره این موضوع وجود دارد، لطفا با ما همراه باشید.
بازخرید چیست؟
برای پاسخ به این پرسش که تفاوت اصلی بین بازخرید و استعفا چیست و کدامیک بهتر است، باید ابتدا به توضیحی دقیق از این دو مفهوم بپردازیم.
استعفا به معنای تقاضای خروج و جدا شدن از سمت وظیفه است، در حالی که بازخرید به معنای رسمی کردن پایان همکاری با سازمانی یا نهادی است.
استعفا معمولاً به دلایل شخصی مثل نیاز به تغییر محیط کاری، ادامه تحصیل و یا تحقق آرزوها و اهداف شخصی انجام می‌شود.
در حالی که بازخرید معمولاً از سوی کارفرما به منظور پایان دادن به همکاری با کارمند صورت می‌گیرد.
تصمیم بین بازخرید و استعفا به عوامل مختلفی بستگی دارد، مانند میزان سابقه کار، مزایا و معایب مالی هر گزینه و همچنین تاثیر آن روی شغل و زندگی شخصی.
در هر صورت، هر کدام از این دو گزینه ابتدا باید با شورای استخدام مورد بررسی قرار گیرند و تصویب شوند.
درصورت موافقت با بازخرید، کارمند مستحق به یک مبلغ مشخص برای تمام سال‌های خدمت خود پرداخت می‌شود، در حالی که در صورت استعفا مبلغ مشخصی به او پرداخت نمی‌شود و به توافقات قبلی و قوانین مربوط به استعفا و تسویه حقوق در آن سازمان پایبندی می‌شود.
از لحاظ مالی، بازخرید برای کارمندان ممکن است ترغیب‌کننده تر باشد، زیرا یک مبلغ قابل ملاحظه به آنها پرداخت می‌شود.
همچنین، بازهم باید توجه داشت که این تصمیم به نحوه مدیریت دیگر موارد مثل درآمد، امکانات خدماتی و مسائل شخصی وابسته است.
قوانین مربوط به خدمات بازخرید در قانون مدیریت خدمات کشوری و قانون استخدام کشوری تنظیم شده‌اند.
بازخرید خدمت مستخدمان دولت به سه صورت مختلف براساس این دو قانون قابل انجام است.
در زیر توضیح هر یک از این سه صورت بازخرید خدمت و شرایط هرکدام بیان شده است.
با توجه به ماده 120 قانون استخدام کشوری، کارمندان می‌توانند درخواست بازخرید خود را طبق حق مصادیق قانونی به کارفرمایان خود ارائه دهند.
در صورتی که دولت موافقت کند، هزینه‌ی سابقه سال‌های خدمت آن کارمند به وی پرداخت خواهد شد و او از ادامه خدمت معاف خواهد شد.
سیاست بازخرید اختیاری توسط دولت: بازخرید خدمت توسط دولت، در صورت داشتن نتایج ضعیف در بررسی عملکرد در سه سال متوالی یا چهار سال متناوب، عدم اشتغال کارمند در دستگاه‌های اجرایی، غیبت شغلی برای مدت یک سال و عدم شرایط بازنشستگی، امکان‌پذیر است.
این سیاست به منظور تقویت کارایی و اصلاح نواقص در دستگاه‌های اجرایی بکار می‌رود.
بازخرید به عنوان مجازات انضباطی در قانون رسیدگی به تخلفات اداری بررسی شده است.
این قانون تخلفات اداری کارمندان را مشخص کرده است.
بر اساس ماده 9 این قانون، بازخرید نمودن خدمت به عنوان یک مجازات انضباطی در نظر گرفته شده است.
این مجازات زمانی اعمال می شود که کارمند کمتر از بیست سال سابقه خدمت دولتی داشته باشد (در صورتی که زن باشد) یا کمتر از بیست و پنج سال سابقه دولتی (در صورتی که مرد باشد).
برای پاسخ به سؤال "تفاوت بازخرید و استعفا" و اینکه "کدام بهتر است"، ابتدا مفهوم استعفا را از کار تعریف می کنیم.
استعفا چیست؟
در بخش قبلی اشاره کرده بودیم که برای پاسخ دادن به این پرسش که تفاوت بازخرید و استعفا چیست و کدام بهتر است، باید به تفصیل مفهوم هر کدام را مورد بررسی قرار دهیم و سپس آن ها را با یکدیگر مقایسه کنیم.
در این قسمت، میخواهیم به سوالات "چه تفاوتی بین بازخرید و استعفا وجود دارد و کدام بهتر است؟" پاسخ دهیم.
به منظور انجام این کار، مفهوم استعفا را براساس قوانین کار و قوانین مدیریت خدمات کشوری مورد بررسی قرار می‌دهیم.
ترک خدمت به معنای جدا شدن از شغل مورد نظر، به طور ارادی انجام می‌شود.
استعفا نیز یکی از تصمیمات قانونی مورد نظر قانون‌گذار است، که به منظور پایان دادن به صورت ارادی همکاری و پایان قرارداد کار، توسط کارمندان و مدیران اجرایی با دلایلی مشخص شده اتخاذ می‌شود.
شرایط ترک خدمت کارمندان، در قانون کار و شرایط استعفای کارمندان رسمی دولت، در قانون استخدام کشوری، تعریف شده‌اند که در زیر، هر کدام را به طور جداگانه، توضیح می‌دهیم.
ماده ۲۱ قانون کار، شرایط استعفای کارگران را تعیین کرده است.
طبق این ماده، کارگران موظفند درخواست استعفای خود را به طور کتبی به کارفرما ارائه دهند و پس از ارائه درخواست کتبی، حداکثر تا یک ماه بعد باید به کار خود ادامه دهند.
۱ مواد ۶۱ قانون استخدام کشوری به شرایط استعفای کارکنان دولت اشاره دارد.
بنابر این ماده، کارکنان دولت باید یک ماه قبل از تاریخ مورد نظر خود، درخواست استعفای خود را به صورت کتبی به مسئول مربوطه تحویل دهند.
درصورتی که وزارتخانه یا موسسه‌ای که کارمند بر اساس قوانین آن استخدام شده است، با استعفای کارمند موافقت کند وزارتخانه یا مؤسسه‌ای که کارمند بر اساس آن استخدام شده است، با استعفای کارمند موافقت کند، استعفا تحت شرایط مورد نظر پذیرفته خواهد شد و درغیر این صورت، استعفای کارمند پذیرفته نخواهد شد و می‌تواند با خواستن امر به دیوان عدالت اداری پیگیری کند.
۲
تفاوت بازخرید و استعفا
در بخش های قبلی، ذکر کردیم که تحویل استعفا، از مواردی است که قانونگذاران در قانون کار و استخدام کشوری برای اتمام قرارداد کاری کارمندان و کارگران در نظر گرفته‌اند.
همچنین، درباره بازخرید صحبت کردیم و بیان کردیم که بازخرید فقط برای کارمندان دولت قابلیت انجام دارد.
حالا در این بخش، قصد داریم تا مقایسه بازخرید و استعفا را انجام دهیم و درباره اختلافات بازخرید و استعفا و اینکه کدام بهتر است بحث کنیم.
بر اساس تعریف این دو مفهوم در بخش‌های قبل، اختلافات بازخرید و استعفا به شرح زیر است:
اولین تفاوت بین بازخرید و استعفا در هنگام مقایسه آنها، در این است که بازخرید فقط برای کارکنان دولتی امکان‌پذیر است و در قراردادهای خصوصی و برای کارگران، این امکان وجود ندارد.
در مقایسه بازگشت و استعفا، دو تفاوت اساسی مشاهده می‌شود.
در بازگشت، به فرد اجازه نمی‌دهد دوباره به هیچ سازمان دولتی ملحق شود، اما در استعفا این امکان وجود دارد.
البته این امکان به وجود می‌آید که تفاوت‌های بیشتری نیز بین این دو وجود داشته باشد.
سوالات پر تکرار
- با توجه به تفصیلات گفته شده، در این مقاله به بررسی تفاوت و مقایسه بازخرید و استعفا پرداخته شد.
استعفا به معنای تقاضای خروج و جدا شدن از سمت وظیفه است، در حالی که بازخرید به معنای رسمی کردن پایان همکاری با سازمانی یا نهادی است.
استعفا معمولاً به دلایل شخصی مثل نیاز به تغییر محیط کاری، ادامه تحصیل و یا تحقق آرزوها و اهداف شخصی انجام می‌شود.
در حالی که بازخرید معمولاً از سوی کارفرما به منظور پایان دادن به همکاری با کارمند صورت می‌گیرد.
تصمیم بین بازخرید و استعفا به عوامل مختلفی بستگی دارد، مانند میزان سابقه کار، مزایا و معایب مالی هر گزینه و همچنین تاثیر آن روی شغل و زندگی شخصی.
در هر صورت، هر کدام از این دو گزینه ابتدا باید با شورای استخدام مورد بررسی قرار گیرند و تصویب شوند.
درصورت موافقت با بازخرید، کارمند مستحق به یک مبلغ مشخص برای تمام سال‌های خدمت خود پرداخت می‌شود، در حالی که در صورت استعفا مبلغ مشخصی به او پرداخت نمی‌شود و به توافقات قبلی و قوانین مربوط به استعفا و تسویه حقوق در آن سازمان پایبندی می‌شود.
در نظر گرفتن عوامل مختلف و تأثیر آنها بر این تصمیم، بستگی به شرایط و متغیرهای فردی و شغلی دارد.
از لحاظ مالی، بازخرید برای کارمندان ممکن است ترغیب‌کننده تر باشد، زیرا یک مبلغ قابل ملاحظه به آنها پرداخت می‌شود.
همچنین، بازهم باید توجه داشت که این تصمیم به نحوه مدیریت دیگر موارد مثل درآمد، امکانات خدماتی و مسائل شخصی وابسته است.
در نهایت، می‌توان گفت که تصمیم بین بازخرید و استعفا بستگی به شرایط فردی و محیط کاری دارد.
هر دو از این روش‌ها می‌توانند برای پایان دادن به قرارداد کاری استفاده شوند، اما با توجه به تفاوت‌های مذکور و عواملی که بر تصمیم تأثیر می‌گذارند، تصمیم نهایی بستگی به ترکیب مناسب عوامل مختلف دارد.
نتیجه گیری
با توجه به تفصیلات گفته شده، در این مقاله به بررسی تفاوت و مقایسه بازخرید و استعفا پرداخته شد.
استعفا به معنای تقاضای خروج و جدا شدن از سمت وظیفه است، در حالی که بازخرید به معنای رسمی کردن پایان همکاری با سازمانی یا نهادی است.
استعفا معمولاً به دلایل شخصی مثل نیاز به تغییر محیط کاری، ادامه تحصیل و یا تحقق آرزوها و اهداف شخصی انجام می‌شود.
در حالی که بازخرید معمولاً از سوی کارفرما به منظور پایان دادن به همکاری با کارمند صورت می‌گیرد.
تصمیم بین بازخرید و استعفا به عوامل مختلفی بستگی دارد، مانند میزان سابقه کار، مزایا و معایب مالی هر گزینه و همچنین تاثیر آن روی شغل و زندگی شخصی.
در هر صورت، هر کدام از این دو گزینه ابتدا باید با شورای استخدام مورد بررسی قرار گیرند و تصویب شوند.
درصورت موافقت با بازخرید، کارمند مستحق به یک مبلغ مشخص برای تمام سال‌های خدمت خود پرداخت می‌شود، در حالی که در صورت استعفا مبلغ مشخصی به او پرداخت نمی‌شود و به توافقات قبلی و قوانین مربوط به استعفا و تسویه حقوق در آن سازمان پایبندی می‌شود.
در نظر گرفتن عوامل مختلف و تأثیر آنها بر این تصمیم، بستگی به شرایط و متغیرهای فردی و شغلی دارد.
از لحاظ مالی، بازخرید برای کارمندان ممکن است ترغیب‌کننده تر باشد، زیرا یک مبلغ قابل ملاحظه به آنها پرداخت می‌شود.
همچنین، بازهم باید توجه داشت که این تصمیم به نحوه مدیریت دیگر موارد مثل درآمد، امکانات خدماتی و مسائل شخصی وابسته است.
در نهایت، می‌توان گفت که تصمیم بین بازخرید و استعفا بستگی به شرایط فردی و محیط کاری دارد.
هر دو از این روش‌ها می‌توانند برای پایان دادن به قرارداد کاری استفاده شوند، اما با توجه به تفاوت‌های مذکور و عواملی که بر تصمیم تأثیر می‌گذارند، تصمیم نهایی بستگی به ترکیب مناسب عوامل مختلف دارد.