خط بریل، یکی از روش‌های خواندن و نوشتن پرکاربرد در سراسر جهان است که هر روز توسط میلیون‌ها نفر استفاده می‌شود.
این خط، توسط یک نوجوان 15 ساله به نام نویسنده ابداع شد.
در این خط، برای تاکید بیشتر بر اهمیت آن، از تگ استفاده می‌شود.
از آنجا که خط بریل بینایی کم را تقویت می‌کند، از تگ برای نشان دادن این امر استفاده می‌شود.
این روش خواندن و نوشتن که توسط یک نوجوان 15 ساله ابداع شده است، توانایی بسیاری در کمک به افراد با ناتوانی بینایی دارد.

کد۔

خط بریلامروزه به نام مخترع آن، یعنی لویی بریل در سرتاسر جهان شناخته می‌شود.

افرادی که دچار اختلالات بینایی هستند می‌توانند با استفاده از خط بریل مطالب مختلف را بخوانند و یا بنویسند.

این خط از زمان شکل‌گیری خود در قرن نوزدهم تا به امروز به بخش جدایی‌ناپذیر زندگی افراد نابینا یا کم‌بینا تبدیل شده و تا به امروز تقریبا بدون تغییر چندانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

یکی از دلایل قاطع برای این مسئله این است که برای مهمانان نابینا، هیچ جایگزینی برای خواندن و نوشتن وجود ندارد.
استفاده از خط بریل به این افراد اجازه می‌دهد تا مانند سایرین بتوانند در کتاب‌ها و مطالب مورد علاقه خود را دنبال کرده و یا مطالب خود را بنویسند.
در حال حاضر، با پیشرفت فناوری، نمایشگرهای بریل به بازار عرضه شده‌اند که برای اتصال به گوشی‌های هوشمند یا کامپیوتر، از طریق بلوتوث یا وای‌فای استفاده می‌کنند.
این نمایشگرها قادرند حروف بریل را روی نمایشگر گوشی به زبان بریل برای افراد نابینا تبدیل کنند.
اما چیستی و چه شخصیتی مخترع خط بریل است؟

این مقاله شامل موارد زیر است:

• مقدمه: در این قسمت به معرفی موضوع و اهمیت آن پرداخته خواهد شد.
  
• بدنه مقاله: در این قسمت به توضیح جزئیات و مطالب اصلی مقاله پرداخته خواهد شد.
  
• نتیجه‌گیری: در این بخش به خلاصه‌ای از نتایج و استنتاجات به دست آمده پرداخته خواهد شد.
  
• منابع: در این قسمت منابع و مآخذ استفاده شده در مقاله ذکر می‌شود.
  

undefined

خط بریل چیست؟

بریل یک سیستم نوشتاری با قابلیت لمس است که به منظور کمک به افرادی که دچار اختلالات بینایی هستند طراحی شده است.
در این سیستم، نقاط برجسته در نقش حروف الفبا قرار دارند و همچنین نشانه‌های نگارشی خاص خود را دارا می‌باشند.
افرادی که بینایی خود را از دست داده‌اند، با حرکت دادن دست‌هایشان از سمت چپ به راست، می‌توانند متونی را که به صورت بریل نوشته شده‌اند تشخیص داده و خواندن آن‌ها را ادامه دهند.

معمولاً خواندن خط برایلکاری است که باید با دو دست و با استفاده از انگشتان اشاره هر دست انجام شود.
سرعت خواندن خط بریل توسط افراد مختلف معمولاً ۱۲۵ کلمه در دقیقه است؛ اما برخی از افراد می‌توانند بیش از ۲۰۰ کلمه در هر دقیقه را بخوانند.
افراد دارای مشکلات بینایی می‌توانند با استفاده از خط بریل و قواعد نوشتاری مانند تلفظ، نقطه‌گذاری، بندبندی پاراگراف و شماره‌گذاری پانویسی، به متون مختلف در زمینه‌های سرگرمی، درسی، مالی و منوی رستوران دسترسی پیدا کنند.

می‌توان با استفاده از تگ‌های HTML مانند "em"، "strong"، "dt" و "li" به این موارد اشاره کرد:

قراردادهای کاری:

قراردادهای کاری مهمی برای هر فرد بزرگسال محسوب می‌شود.

بیمه‌نامه‌ها:

بیمه‌نامه‌ها نیز جزء مسائل مهم در زندگی هر فرد بزرگسال محسوب می‌شوند.

کتاب‌های راهنما:

کتاب‌های راهنما نیز برای هر کسی که به دنبال راه‌حل‌ها و راهنمایی‌های خاصی استفاده می‌شود، بسیار مفید واقع می‌شوند.

کتاب‌های آشپزی:

کتاب‌های آشپزی نیز برای هر علاقه‌مند به پخت و پز و آشپزی بسیار ارزشمند و کاربردی هستند.

طول سال‌ها، تلاش‌های زیادی صورت گرفته تا روش‌های مختلفی برای مطالعه افراد نابینا ارائه شود.
برخی از این روش‌ها شامل نسخه‌های ارتقا یافته‌ای از حروف الفبا بوده‌اند، اما به تازگی سیستم خط بریل، که شامل توالی نشانه‌های متنوع برای لمس انگشتان است، توانسته است تمامی این روش‌ها را پیشترگیری کند و به زبان اصلی افراد نابینا تبدیل شود.

undefined

چارلز باربیر پایه گذار خط بریل

تاریخچه خط بریل در قرن نوزدهم آغاز می‌شود.
چارلز باربیر، یک سرباز ارتش ناپلئون، سیستمی بسیار خاص به نام "شب‌نوشتار" ابداع کرد.
این سیستم به سربازان اجازه می‌داد در شب و در مخفیانه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
اگرچه در طول سال‌های بعد، ارتش ناپلئون شاهد مرگ بسیاری از سربازان خود بود که در هنگام خواندن پیام‌ها، از گوشی نفت روشن استفاده می‌کردند و این باعث می‌شد که مکان حضور خود و هم‌رزمان خود را به دشمنانشان فاش کنند.
از همین رو، ناپلئون از باربیر درخواست کرد تا یک زبان ویژه طراحی کند که به سربازانش امکان برقراری ارتباط در شب بدون نیاز به نور و صدا را بدهد.

برای طراحی سیستم شب نوشتار باربیر از سلول‌های ۱۲ تایی استفاده شد.
هر سلول از ۲ نقطه طولی و ۶ نقطه عرضی تشکیل شده بود.
هر نقطه یا ترکیبی از نقاط نمایانگر یک حرف یا صدای آوایی بود.
اما استفاده از این سیستم برای سربازان بسیار دشوار بود، زیرا آن‌ها با لمس نقاط به سختی می‌توانستند آن‌ها را تشخیص دهند.
در نهایت، ارتش سیستم باربیر را کنار گذاشت.

undefined

لویی بریل مخترع خط بریل

مخترع خط بریل

مخترع خط بریل که امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد، لویی بریل است.
بریل در 4 ژانویه سال 1809 (14 دی 1187) در دهکده کوورای فرانسه به دنیا آمد.
پدرش یک زین ساز و چرم کار بود.

لویی زمانی که تنها 3 سال داشت یک روز به کارگاه پدرش رفت و سعی کرد با استفاده از یک درفش در یک تکه چرم حفره ایجاد کند.
او که بیش از اندازه به چرم نزدیک شده بود، درفش را بیش از حد فشار داد و نوک تیز درفش به جای آن که در چرم فرو برود در یکی از چشمانش فرو رفت.

یک دکتر محلی چشم او را باندپیچی کرد و حتی ترتیبی داد تا لویی به پاریس برود تا یک جراح از نزدیک چشم او را معاینه کند.

با این وجود، چشم بسیار آسیب دیده بود و جراح قادر به درمان آن نبود.
لوئیس، پسر کوچک، هفته‌ها درد می‌کشید؛ زیرا چشمش عفونت گرفته بود و به چشم سالم دیگرش نیز گسترش یافته بود.
او موفق شد درد وحشتناک عفونت چشمانش را تحمل کند، اما در سن پنج سالگی دو سال بعد، بینایی چشم سالم خود را نیز از دست داد و به طور کامل نابینا شد.
با این وجود، به لطف هوش بالا و خلاقیت ذهنی خود و با کمک والدینش، توانست زندگی و تحصیلات خود را ادامه داده و وارد اولین مدرسه نابینایان جهان در پاریس شود.

این مدرسه که در آن زمان با نام مدرسه سلطنتی برای جوانان نابینا شناخته می‌شد، از یک سیستم تدریسی استفاده می‌کرد که توسط مدیر مدرسه، والنتین اوی طراحی و پیاده سازی شده بود.
والنتین اوی در حالتی که خود نابینا نبود، زندگی خود را برای کمک به نابینایان اختصاص داده بود.
او یک کتابخانه کوچک در مدرسه ایجاد کرده و کتاب‌ها را با حروف برجسته لاتین چاپ کرده بود تا بچه‌ها با لمس و حس آن‌ها را بخوانند.

این کتاب‌ها برای بریل کردن خیلی کمک کردند، اما برای او کافی نبودند؛ چون این کتاب‌ها اطلاعات بسیار کمی داشتند.
به علاوه، ساختن وزن مناسبی برای بچه‌ها نیز نداشتند و ساخت آنها هم فرایندی طولانی و هزینه‌بر بود.
به همین دلیل، بریل به دنبال ساخت یک سیستم نوشتن و خواندن بود که افراد نابینا بتوانند به کتب و منابع مختلف به همان شکلی که دیگران دسترسی پیدا کنند.
به عبارتی او می‌گوید:

امکان برقراری ارتباط واقعاً به معنای دستیابی به دانش است.
با داشتن دسترسی به دانش، ما می‌توانیم از تحقیر و تعصب دیگران جلوگیری کنیم.
ما نیازی به ترحم دیگران نداریم و نیازی نیست که به مانند آسیب‌پذیری ما اشاره کنید.
به ما باید همانند سایر افراد جامعه با رفتار منصفانه برخورد شود.
راه تنها برای دستیابی به این هدف، این است که بتوانیم ارتباط برقرار کنیم.

در سال ۱۸۲۱، سیستم شب نوشتار باربیر که در آن زمان تقریباً فراموش شده بود، به دلیل اعتقاد برخی افراد مانند دکتر الکساندر فرانسوا رنه پینیر، یکی از مدرسین مدرسه بریل، که معتقد بود که این سیستم می‌تواند به افراد نابینا کمک زیادی کند، دوباره مورد توجه قرار گرفت.
به همین دلیل او چارلز باربیر را دعوت کرد تا به مدرسه بیاید و برای بچه‌ها سخنرانی کند.
با این حال، سیستم باربیر به حدی پیچیده بود که حتی برای نابینایان هم سخت بود.

این سیستم در سرایت لویی عشق و علاقه‌اش را جلب کرد و به او دلیلی برای آغاز کار بر روی بهبود آن ارائه داد.
به نظر او، این سیستم دارای دو نقص اصلی بود.
اول اینکه فقط حاوی صدای حروف بود و بدون دستور خط بود.
دوم اینکه انگشت یک انسان به اندازه کافی بزرگ نبود که با یک حرکت تمامی ۱۲ نقطه را تماس بگیرد؛ به این ترتیب امکان پریدن به سرعت از یک حرف به حرف دیگر وجود نداشت.