بذل مدت در ازدواج موقت

از زمان‌های قدیم، دواج یک مورد مقدس بوده و متعه یا عقد موقت، یکی از فراهم‌کنندگان ازدواج در مذهب تشیع است.
در این نوع ازدواج، زن و مرد به صورت موقت و با تعیین مدت زمان و میزان مهریه مشخص، به یکدیگر متعه شوند و پس از اتمام مدت مشخص، از ازدواج خود جدا شوند.
اما دیگر راه هایی نیز برای انتقال ازدواج موقت در قانون وجود دارد که "بذل مدت در ازدواج موقت" نام دارد.
این حق تنها برای مردان قابل اجرا است.

طلاق یا فسخ نکاح و تدلیس در ازدواج، اموری هستند که برای انجام آن‌ها نیازمند طی کردن مراحل و تشریفات خاص خود و پیگیری در محاکم و دادگاه است.
برای وقوع این امور، ضروری است که این تشریفات رعایت شوند و اما در عقد موقت، اگر تصمیم به پایان دادن به رابطه زوجیت می‌گیرید، می‌توانید بدون نیاز به مراجعه به هیچ مرجع یا نهادی، فقط با اختصاص یک مدت ازدواج موقت، این کار را انجام دهید و این امر امکان‌پذیر است.

در این مقاله قصد داریم به توضیح در مورد مفهوم "بذل مدت" بپردازیم.
همچنین، صیغه موقت را بررسی کرده و شرایط انجام آن را مورد ارزیابی قرار خواهیم داد.
همچنین، اثرات این عمل در قراردادهای موقت را بیان خواهیم کرد.
اگر سوالی درباره بذل مدت در قراردادهای موقت، ماهیت آن و تأثیر آن دارید، لطفاً در همراهی با ما در ادامه مقاله باشید.

بذل مدت چیست

براساس ماده ۱۱۳۹ قانون مدنی، طلاق در عقد دوامی اعمال می‌شود و با انقضای مدت یا تسلیم طلاق از سوی شوهر، زن از وضعیت زوجیت خارج می‌شود.
بنابراین، می‌توان گفت یکی از عوامل منجر به انحلال عقد ازدواج حضور مدت در ازدواج موقت است.
حضور مدت تنها در عقد موقت امکان‌پذیر است.
چون یکی از شروط صحیح بودن عقد موقت، تعیین زمان است، بنابراین عقد موقت فقط در حد مدت مقرر صحیح است.
اما در صورت تمایل، می‌توان زمان باقی‌مانده از عقد را به زن هدیه داد که به آن «بذل مدت» گفته می‌شود.
به علاوه، مرد می‌تواند به زن وکالت دهد که او را خودبخشد.

یکی از مباحث مهم در حقوق مدنی سر کار گذاشتن قراردادهای دائمی و موقت است.
هر کدام از این دو نوع قرارداد شیوه‌های خاصی برای فسخ دارند.
بخشیدن مدت قرارداد موقت یکی از روش‌های فسخ قرارداد موقت است که صرفا در قراردادهای موقت قابل انجام است و در قراردادهای دائمی امکان ندارد.
از آنجا که مدت در قرارداد موقت به نفع مرد محسوب می‌شود، وی می‌تواند از این مزیت صرف نظر کرده و مدت باقی‌مانده را به زن بخشایش دهد.
این عمل را با نام حقوقی "بخشیدن مدت در ازدواج" می‌شناسند.
بر اساس تعریف بخشیدن مدت، این اقدام تنها توسط مرد انجام می‌شود؛ با این حال، مرد می‌تواند وکیلی را به نمایندگی از خود شروع به بخشیدن باقی‌مانده مدت به زن کند و عملیات فسخ قرارداد موقت را انجام دهد.

معاملهٔ وکالتی بین همسران مشابه می‌تواند از طریق تشکیل قراردادی انجام شود که به طفل‌ها و سایر امور خانوادگی توسط همسر وکیل تعیین شده، در صورت وقوع حوادثی مانند رفتار ناخوشایند مرد، ترک زندگی خانوادگی یا سفر طولانی او.
همچنین می‌تواند اینگونه باشد که همسر به همسر وکالت دهد تا در هر زمانی که بخواهد، مدتی را به خود ببخشد.
علاوه بر این، در شرایطی که مدت ازدواج موقت بسیار طولانی است و مرد وظایف خانوادگی خود را انجام نمی‌دهد، زن باید قادر باشد به دادگاه مراجعه کند و از دادگاه درخواست کند تا به همسر وظیفهٔ بخشیدن به مدت تعیین شده را بدهد.
در این صورت، دادگاه حکمی صادر خواهد کرد که به مانند صیغهٔ ازدواج موقت مدت معین را بخشایش کند.
توجه داشته باشید که هزینهٔ ازدواج موقت در هر حالت به عهده مرد است و هیچ‌گونه ترکیبی نخواهد شد.

ماهیت بذل مدت

در ابتدا، برای درک مفهوم "ماهیت بذل مدت در ازدواج موقت" لازم است به جنبه های حقوقی اقدامات انسانی از دیدگاه قانونی نگاه کنیم و تعریف هر یک را با ذکر مثالی ارائه دهیم.
سپس به بیان ماهیت حقوقی "بذل مدت" می پردازیم.
اقدامات انسانی در حوزه حقوق به دو دسته زیر قابل تقسیم بندی هستند: - اقداماتی که تحت تاثیر قرار گرفتن افراد دیگر قرار می گیرند، مانند قتل ، آزار و اذیت، یا کمک به یک شخص در مواجهه با خطر.
- اقداماتی که تحت تاثیر قرار گرفتن خود افراد قرار می گیرند، مانند عقد قرارداد، انجام تعهدات مالی یا عدم رعایت تعهدات.
بذل مدت در ازدواج موقت، این یکی از فرم های عقد است که در آن دو طرف توافق می کنند تا به مدت معینی از زمان به عنوان زن و شوهر زندگی کنند، پس از آن ازدواج بطور خودکار فسخ می شود.
در این نوع ازدواج، بذل مدت نقش مهمی را ایفا می کند زیرا دو طرف از ابتدای رابطه تعیین کرده اند که از طریق قرارداد، به مدتی مشخص زوج زندگی مشترک می کنند و بعد از آن قرارداد به اتمام می رسد.

عقود و قراردادها: عقد در قانون یک تفاهم نامه است که توسط دو یا چند شخص به منظور ایجاد ماهیت حقوقی امضا می‌شود.
در عقد، هر طرف نیازمند اراده، قبول و رضایت طرف مقابل است.
نمونه‌هایی از این نوع عقود شامل عقد بیع و عقد اجاره می‌شوند.

ایقاعات یا همان فرهنگ‌ها: هر چند قرارداد‌ها، با توافق دو طرف به وجود می‌آیند، اما ایقاعات صرفا توسط یکی از طرفین اعمال می‌شود.
به عنوان مثال، در قانون نکاح، حق طلاق صرفا برای مردان تعیین شده است و برای قطع رابطه نکاح، تنها اراده مرد کافی است و انجام این اراده برای صحت طلاق کافی است.

با توجه به تعریف ما، بذل مدت یک اختیار و حق صرفاً برای مرد در عقد موقت است که او را قادر می سازد تا هر زمانی که بخواهد، با بذل باقی مدت، عقد موقت را خاتمه دهد.
به همین دلیل، ماهیت بذل مدت به این صورت است که تنها اراده مرد که حق بذل مدت را دارد کافی است تا این اتفاق روی دهد.

آثار بذل مدت

به طور مشابه با طلاق در ازدواج دائم که اثرات خاص خود را دارد، "اعطای مدت صیغه موقت" نیز دارای اثرات متمایز خود می‌باشد.
اثرات "اختصاص دادن مدت زمان در ازدواج موقت" عبارتند از:

انسداد رابطه زناشویی: یکی از اثرات گسترده‌ترین آن، اتمام زمان مشترک زن و مرد در پایان رابطه زوجیت می‌باشد.

متعهد شدن زن به رعایت شرایط عقد موقت نتیجه‌ای است از افزایش مدت زمان در عقد موقت که به رعایت شرایط خاصی از جانب زن بستگی دارد.

دو مرحله در دوره‌ی عادت ماهانهِ زنان وجود دارد.