ایراد عدم صلاحیت ذاتی چیست
0 (0 نظر ثبت شده)
بدون دسته
هر دادگاه برای بررسی اختلافات باید دارای دو نوع صلاحیت باشد. صلاحیت ذاتی به این معنی است که اختلاف باید در دادگاهی به رسیدگی برسد که از لحاظ صنف، نوع و درجه، صلاحیت لازم را دارد. صلاحیت محلی نیز استانداردهای مربوط به مکان برگزاری دادگاه را مشخص می‌کند. اگر دادگاهی صلاحیت ذاتی یا محلی نداشته باشد، ایراد دارد. لینک‌های مشخص شده بیشتر درباره صلاحیت ذاتی و محلی را توضیح می‌دهند. همچنین، در صورت عدم صلاحیت دادگاه، خوانده می‌تواند این موضوع را ارائه کرده و در صورت قبول عدم صلاحیت، رأی دادگاه نقض می‌شود، حتی اگر خوانده ایراد نداده باشد. در صورتی که عدم صلاحیت ذاتی خارج از محدوده قانونی باشد، دادگاه باید عدم صلاحیت ذاتی را صادر کند.
در صورتی که دادگاه مربوطه، صلاحیت ذاتی برای رسیدگی به پرونده را نداشته باشد، طرف خواهان می‌تواند ایرادی مبنی بر "عدم صلاحیت ذاتی" دادگاه مطرح کند. اینکه صلاحیت ذاتی مربوط به قواعدی است که باید توسط دادگاه و طرفین مورد توجه قرار گیرد و اگر حکمی از دادگاه بدون صلاحیت صادر شود، می‌توان آن را به دلیل "عدم صلاحیت ذاتی دادگاه" نقض کرد. پس از اینکه طرف خوانده ایراد "عدم صلاحیت ذاتی" را مطرح کند یا خود دادگاه "عدم صلاحیت ذاتی" را اعلام کند، قراری در خصوص عدم صلاحیت ذاتی صادر خواهد شد. در این مقاله، ما به بررسی مفهوم "صلاحیت ذاتی"، ایراد "عدم صلاحیت ذاتی" و قرار "عدم صلاحیت ذاتی" می‌پردازیم.
صلاحیت ذاتی چیست
هر دادگاه برای بررسی اختلافات باید دارای دو نوع صلاحیت باشد؛ صلاحیت ذاتی و صلاحیت محلی. صلاحیت ذاتی به این معنی است که اختلاف باید در دادگاهی به رسیدگی برسد که از لحاظ صنف، نوع و درجه، صلاحیت لازم را دارد. برای اطلاع از صلاحیت ذاتی دادگاه برای بررسی اختلاف، باید به قانون مراجعه کنیم. جهت اطلاعات بیشتر درباره مفهوم صلاحیت ذاتی و صلاحیت محلی، می‌توانید برروی لینک‌های مشخص شده کلیک کنید.
ایراد عدم صلاحیت ذاتی
کسی که به دادگاه مراجعه می‌کند می‌تواند در پاسخ به ماهیت دعوا، اگر دادگاه را صالح نداند، عدم صلاحیت آن را ارائه دهد. صلاحیت دادگاه شامل صلاحیت ذاتی و محلی است. بنابراین، اگر دادگاه صلاحیت ذاتی یا محلی نداشته باشد، می‌توان به آن ایراد داشت. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره عدم صلاحیت محلی، می‌توانید روی اینجا کلیک کنید. اما در مورد صلاحیت ذاتی، خوانده باید تا پایان اولین جلسه مراجعه، عدم صلاحیت ذاتی را به دادگاه ارائه کند، مگر اینکه موضوع بعداً بروز یابد. البته اگر عدم صلاحیت ذاتی خارج از محدوده قانونی مطرح شود، باز هم دادگاه باید، در صورت شناختن آن، قرار عدم صلاحیت ذاتی را صادر کند. به عبارت دیگر، رأی صادر شده از دادگاهی که صلاحیت ذاتی ندارد نقض می‌شود، هرچند که خوانده ایراد ننموده باشد.
قرار عدم صلاحیت ذاتی
در صورتی که دادگاه تشخیص دهد قادر به انجام وظیفه مربوط به مورد خاصی نیست و صلاحیت ذاتی ندارد، قرار عدم صلاحیت صادر می‌شود. در این صورت، پرونده به مرجع صالح نسبت داده می‌شود. در صورت عدم توانایی دادگاه در تشخیص مرجع صالح، پرونده به دیوان عالی کشور ارجاع می‌شود. در صورتی که عدم صلاحیت ذاتی صادر نشود، دادگاه به پرونده ادامه می‌دهد و در رای خود اعلام می‌کند که این ادعا مردود است. برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد قرار عدم صلاحیت ذاتی، می‌توانید روی لینک مربوطه کلیک کنید.