انکار و تردید نسبت به اسناد عادی

اثبات دعوا با استناد به سند: یکی از دلایل موثر برای اثبات یک دعوا، استفاده از سند است.
دادگاه‌ها نیز با استناد به این سند، به تصمیمات مهمی دست می‌یابند.
قانون بر اساس انواع مختلفی از اسناد تعریف می‌کند؛ اسناد رسمی و اسناد عادی یکی از این دسته‌بندی‌ها هستند.
پیش از این، در برخی موارد، طرف دعوا می‌تواند در دادگاه از یک سند عادی استفاده کند.
حضور در دادگاه برای دفاعکاران دارای معنا است که باید در برابر این سند عادی دفاع مناسبی ارائه کنند.
در این حالت، دفاع از خود با انکار و تردید باید صورت بگیرد.
انکار و تردید، بطور کلی، نوعی از دفاع‌های شکلی نسبت به سند عادی است که به دلیل اهمیت و کاربرد زیادشان، آشنایی با آن بسیار ضروری است.
بنابراین، در این مقاله تلاش می‌کنیم به بررسی معنای انکار و تردید درباره سند عادی بپردازیم.
در ادامه به بررسی معنای انکار سند عادی می‌پردازیم و سپس به مفهوم تردید نسبت به سند عادی می‌پردازیم.

انکار سند عادی یعنی چه

در این قسمت به مطالعه مفهوم "انکار سند" و بررسی آن در قانون تمرکز می‌کنیم.
با استفاده از ماده ۲۱۶ قانون آیین دادرسی مدنی، به تفسیر این موضوع می‌پردازیم.
برای پاسخ به سوالات مطروحه، توصیه می‌شود آن ماده را به دقت مطالعه فرمایید.

بطور کلی، دلیل اثبات دعوا در حقوق یک اسناد است.
سند می‌تواند به دو نوع، سند عادی و سند رسمی، تقسیم شود.
هر دو طرف در دادگاه می‌توانند به سندی عادی که به طرف مقابل تعلق دارد اشاره کنند و آن را به عنوان دلیل ادعای خود بکار ببرند.
در مقابل، طرف مقابل می‌تواند سکوت کند و ازاصالت آن سند را قبول کند یا با تعرض نسبت به اصالت آن ادعا کند.
تعرض به اصالت سند می‌تواند در قالب انکار اتفاق بیفتد.
همچنین سکوت در برابر سند توسط دادگاه به عنوان تأیید ضمنی اصالت سند تفسیر می‌شود.
در واقع، هر کسی که در برابر او سند غیررسمی یا سند عادی ارائه یا نشان دهد، می‌تواند خط، مهر، امضا یا اثر انگشت خود را انکار کند و پیمانکارانی که باعث انکار می‌شود، مسئولیت‌هایی خواهند داشت.

بنابراین، انکار سند عادی متضمن انکار، رد تعلق خط، مهر، امضاء یا اثر انگشت سند عادی یا غیررسمی به شخصی است که خود آن را ادعا می‌کند.
اصطلاح "انکار" برای افشاء این مطلب به کار می‌رود.
به عنوان مثال، اگر به استناد یک چک علیه صادر کننده چک دعوای مطالبه وجه چک وجود داشته باشد، اگر خوانده امضا شدن سند توسط خود را رد کند، می‌تواند ادعای انکار را مطرح کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ادعای جعل نسبت به سند، می‌توانید روی لینک کلیک کنید.

تردید نسبت به سند عادی یعنی چه

در قسمت قبل به بررسی انکار سند عادی پرداختیم، اما می توان با استفاده از دفاع شکلی در برابر سند عادی، به شک دیگری هم پاسخ داد.
به این صورت که می توان سند غیر رسمی یا عادی که در برابر هر یک از طرفین دعوا مورد استناد قرار گرفته است، را منسوب به شخص دیگری در نظر گرفت.
در این صورت، شخصی که سند علیه او مورد استناد قرار گرفته است و اصالت آن سند را قبول ندارد و به هر دلیلی معتقد به جعل نبودن آن است، می تواند با اظهار تردید، نسبت به آن سند مخالفت کند.
بنابراین، تردید نسبت به سند عادی به این معنی است که فرد مورد نظر شبهه دارد که سند مورد استناد علیه او، اصلی نباشد.

تردید یعنی نپذیرفتن تعلق سند غیر رسمی به فردی با استفاده از خط، امضا، مهر یا اثر انگشت او.
با استفاده از اصطلاح تردید، این تعرض کننده قادر نیست با اطمینان تعلق سند را به فرد موردنظر انکار کند و بنابراین تردید را اعلام می‌کند.
به عنوان مثال، اگر شخصی بر اساس یک سند غیر رسمی که به متوفی مربوط است، مطالبه ای علیه ورّاث او دارد، اگر ورّاث تعلق سند را قبول نکنند، باید تردید را اعلام کنند.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره شباهت‌ها و تفاوت‌های انکار و تردید، و همچنین مهلت انکار و تردید سند، اینجا کلیک کنید.