یکی از پررنگ‌ترین زمینه‌ها در فقه اسلامی، قوانین مربوط به خانواده و خویشاوندی است. با توجه به اینکه در حقوق مدنی، بخشی اختصاص یافته به بررسی خویشاوندی و انواع آن می‌شود، بهره‌برداری از این اصول و مفاهیم بسیار حائز اهمیت است. همچنین، آثار و تأثیر خویشاوندی باعث می‌شود که شناخت کامل انواع خویشاوندی که در قوانین تعریف شده‌اند، ضروری باشد. به همین جهت، در این مقاله با پایبندی به حقوق مدنی، به بررسی انواع و اقسام خویشاوندی از جمله خویشاوندی نسبی، خویشاوندی سببی و خویشاوندی رضاعی می‌پردازیم.

قرابت نَسَبی

قرابت نسبی یکی از اقسام قرابت است که به موجب رابطه خونی و نَسَبی بین دو شخص ایجاد میشود. در قانون مدنی، ماده 1032 قرابت نسبی را به تفصیل بیان کرده است. مثال‌هایی از قرابت نسبی شامل رابطه پدر و فرزند، مادر و فرزند، خواهر و برادر، عمو و عمه و خاله و دایی است. شناسایی مصادیق خویشاوندان نسبی بر اساس رابطه‌ای است که به واسطه تولد یا منتهی شدن دو نفر به یک نسل واحد بوجود می‌آید. برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره طبقات قرابت نسبی، می‌توانید روی لینک کلیک کنید.

قرابت سَببی

"یکی از انواع مرتبط بودن، قرابت نسبی است که با اهمیت بسیاری همراه است. اما همچنین قرابت سببی نیز وجود دارد که در اثر ازدواج بین افراد بوجود می آید. یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های قرابت سببی، رابطه زن و شوهر است. طبق دادگاه هرکسی که با شخص دیگری ازدواج کند، با همه اقربای نسبی او قرابت سببی خواهد داشت. به عنوان مثال، پدر و مادر زن یک مرد، اقربای سببی آن مرد محسوب می‌شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد قرابت سببی و طبقات آن، لطفاً کلیک کنید."

قرابت رضاعی

براساس قانون مدنی، یکی از اقسام قرابت، قرابت رضاعی است. خویشاوندی رضاعی در صورتی ایجاد می‌شود که یک طفل با شرایط خاصی که در ماده ۱۰۴۶ قانون مدنی تعریف شده است، از زنی به غیر مادرش شیر بخورد. این عمل باعث بوجود آمدن قرابتی بین طفل و آن زن می‌شود که به آن، قرابت رضاعی گفته می‌شود. از این رو، برای ازدواج برخی محدودیت‌ها بوجود می‌آید که مانند محدودیت‌های قرابت نسبی برای ازدواج هستند. به عبارتی، همان‌طور که امکان ازدواج با خواهر یا مادر خود وجود ندارد، با خواهر و مادر رضاعی نیز امکان ازدواج وجود ندارد. برای اطلاعات بیشتر درباره قرابت رضاعی و شرایط تحقق آن، می‌توانید روی لینک‌های مربوطه کلیک نمایید.