انواع شروط صحیح ضمن عقد نکاح

مانند آیین‌های سنتی، زوجین در زمان ازدواج متعهد می‌شوند که شرایط ضمن عقد نکاح را که در لیست ازدواج ذکر شده است، امضا کنند و به آن پایبند باشند.
اما این شروط مانعی نیستند که زوجین بتوانند شروط دیگری را در ضمن عقد ازدواج ارائه دهند و در مورد مسائل مختلف به توافق برسند و آن‌ها را شرط قرار دهند.
البته شروطی که در سند ازدواج ضمن عقد نکاح قرار می‌گیرند، باید طبق قوانین و شرع و به صورت صحیح درج شوند تا معتبر و قابل استناد باشند.
به همین دلیل در قانون مدنی، انواع شروط درست و صحیح ضمن عقد نکاح درج شده است تا زوجین بتوانند در بستر آنها مسائلی را به شرط کنند.
در ادامه این مقاله، بررسی مهمترین اقسام شروط ضمن عقد نکاح بر اساس قانون مدنی را در خصوص شرط صفت، شرط نتیجه و شرط فعل پیگیری می‌کنیم.

شروط صحیح ضمن عقد نکاح

هنگامی که زوجین می‌خواهند جز شروط مندرج در قباله ازدواج، شروط دیگری را نیز به این اضافه کنند، باید به صحت این شروط توجه ویژه‌ای داشته باشند تا آنها از نظر شرعی و قانونی باطل نباشند.
بر اساس مواد 232 و 233 قانون مدنی، شروط باطل هنگام عقد نکاح به تفصیل بررسی شده‌اند و به همین دلیل در یک مقاله جداگانه به شرح شروط باطل در عقد نکاح پرداخته شده است.
در اینجا می‌خواهیم اقسام شروط صحیح و معتبری که می‌توان آنها را ضمن عقد نکاح درج کرد، بررسی کنیم.
شروط صحیح ضمن عقد نکاح طبق ماده 234 قانون مدنی شامل شروط صفت، نتیجه و فعل می‌شوند که در ادامه توضیح داده می‌شوند و در یک مقاله جداگانه بهترین شروط ضمن عقد ازدواج را ارائه خواهیم کرد.

شرط صفت در عقد نکاح

یکی از شروط معتبری که زوجین می‌توانند در زمان عقد ازدواج اعمال کنند، شرط صفت است.
شرط صفت به معنای داشتن ویژگی خاصی در یکی از طرفین، یعنی همسر مرد یا همسر زن، می‌باشد.
همچنین، می‌توان در عقد نکاح برای دادن مهریه نیز شرط صفت خاصی تعیین کرد.
در صورتی که شرط صفت در عقد نکاح محقق شود، به معنای این است که یکی از شروط معتبر ضمن عقد نکاح به اجرا در آمده است.
به‌عنوان مثال، ممکن است مرد در عقد نکاح شرط کند که زن باید مهارت دوخت یا مدرک تحصیلی دانشگاهی داشته باشد.
این نوع شرط صفت، به طور معتبر و صحیح برقرار خواهد بود.
برای اطلاعات بیشتر درباره شرط صفت در ازدواج و تخلف از آن، می‌توانید روی لینک کلیک کنید.

شرط نتیجه در عقد نکاح

دسته دومی از انواع شروط معتبر که می توان در عقد ازدواج استفاده کرد، شرط نتیجه می باشد.
شرط نتیجه به این معنا است که در صورت وقوع یافتن شرایط معینی توسط هر یک از اعضای زوجین، در حین عقد نکاح، یک امر خاص محقق شود.
ماده ۲۳۴ قانون مدنی، شرط نتیجه را حق معتبری برای اعمال و دخالت در موارد خارج از عقد ازدواج می داند.
بنابراین، شرط نتیجه که در هنگام عقد نکاح قرار داده می شود، به طور کاملا صحیح و قانونی است.
به عنوان مثال، شروطی مانند شرط توکل زن بر شوهر در مورد طلاق، در عقد نکاح برخی از موارد شرط نتیجه را تشکیل می دهد.
در این شرایط، زن از شوهر خود شرط می کند که او را در صورت بروز شرایط خاصی وکیل خود کند، تا بتواند خود را طلاق دهد.
در مقاله "شرط نتیجه در عقد نکاح و تخلف از آن"، مفاد و همچنین تخلفات مربوط به شرط نتیجه در عقد نکاح بررسی شده است.

شرط فعل در عقد نکاح

سومین عهد در شرایط صحیح و درستی که در عقد نکاح قابل ذکر است، شرط فعل است که در ماده ۲۳۴ قانون مدنی مطرح شده است.
بر اساس این شرط، انجام یا خودداری از انجام کار خاصی به یکی از همسران یا هر دوی آنها شرط می‌شود.
شرط فعل در عقد ازدواج واقعی می‌شود.
همچنین، شرط فعل در عقد نکاح نیز بر اساس قانون مدنی صحت و اعتبار کامل دارد و هر کسی که انجام یا خودداری از انجام کاری را به دلیل شرط در عقد نکاح قبول کرده باشد، ملزم است به آن شرط پایبند باشد و به آن عمل کند.
به عنوان مثال، اگر شرط در عقد نکاح باشد که شوهر در محل و شهر خاصی سکونت کند، شرط فعل در عقد نکاح واقعی می‌شود و مرد نمی‌تواند همسر خود را به شهر دیگری ببرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره شرط فعل در عقد نکاح و تخلف از آن به لینک زیر مراجعه کنید.