اعتراض به حکم غیابی

تأصیل این موضوع است که دو طرف در یک دعوا از خود دفاع کنند، برای این منظور می‌توانند با حضور در دادگاه یا ارائه لایحه به دادگاه ادعاهای خود را مطرح کنند.
اما در بعضی موارد، حکمی که دادگاه صادر می‌کند از طریق حضور در دادگاه اجرا نمی‌شود؛ به این معنی که طرفی که محکوم شده است، در دادگاه حضور نداشته است.
به همین دلیل، به اضافه از تجدید نظر خواهی و دیگر مراحل، متهم می‌تواند در برابر حکم غیابی صادر شده علیه خود اعتراض کند و درخواست رفع حکم غیابی نماید.
اعتراض به حکم غیابی، فقط برای احکامی استفاده می‌شود که در حضور متهم صادر نشده‌اند.
به همین دلیل، در این مقاله سعی خواهیم کرد به این سوال پاسخ دهیم که چگونه می‌توان به حکم غیابی اعتراض کرد؟ در پاسخ به این سوال، به بررسی حکم غیابی، اعتراض به حکم غیابی و مهلت اعتراض به حکم غیابی خواهیم پرداخت.

حکم غیابی

بر اساس ماده 303 قانون آیین دادرسی مدنی، قضاوت در دادگاه باید به صورت حضوری انجام شود، مگر اینکه شخص مورد نظر یا وکیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی او هیچگاه در جلسات دادگاه حاضر نشده باشد و همچنین به طور کتبی دفاعی نداشته باشد و یا ابلاغ اخطار واقعی به او صورت نگرفته باشد.
بنابراین، وضعیت حاکمیت حضوری را نشان می‌دهد.
با این حال، در برخی مواقع، حکمی به صورت غیابی صادر می‌شود.
در قانون، شرایط صدور حکم غیابی مشخص شده است.
بنابراین، حکم غیابی صادر می‌شود در صورتی که: اولاً، شخص مورد نظر یا وکیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی او در هیچ یک از جلسات دادگاه حاضر نشود؛ ثانیاً، هیچکدام از این اشخاص قبل از این لایحه را به دادگاه نفرستاده و به اطلاعات مکتوب نرسانده باشد.
و سوماً، ابلاغ باید به صورت قانونی انجام شود.
به عبارتی، وقتی مطلع کردنی دادگاه به شخص مورد نظر به صورت واقعی انجام شده باشد، دیگر حکم را به صورت غیابی تلقی نمی‌کنیم.
زیرا شخص مورد نظر خود در جریان رسیدگی قضایی قرار داشته است.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مفهوم و تفاوت حکم غیابی و حکم حضوری، اینجا را کلیک کنید.

اعتراض به حکم غیابی

با توجه به قانون آیین دادرسی مدنی، برای اعتراض به حکمی که به طور غیابی صادر شده است، روشی به نام واخواهی وجود دارد.
واخواهی یکی از روش های اعتراض به حکم دادگاه است که فقط مختص حکم های غیابی قابل اجرا است.
طبق ماده 305 قانون آیین دادرسی مدنی "محکوم علیه غائب حق دارد تا به رای غیابی اعتراض کند.
این نوع اعتراض واخواهی نام دارد.
" شکایت واخواهی در دادگاه صادر کننده حکم غیابی قابل بررسی است.
همانطور که در این ماده ذکر شده است، اعتراض واخواهی به طور عمده در همان دادگاهی که رای غیابی را صادر کرده است بررسی می‌شود و امکان دارد دادگاه صادر کننده از رای پیشین خود منصرف شده و حکم جدیدی صادر کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مفهوم واخواهی و روند آن، کلیک کنید.

مهلت اعتراض به حکم غیابی

بطور مشابه به توضیح داده شده، اعتراض به رای غیابی از طریق واخواهی انجام می‌شود.
در قانون آیین دادرسی مدنی، مهلت واخواهی تعیین شده است.
بنابراین، مهلت اعتراض به حکم غیابی یا همان واخواهی برای اشخاص مقیم ایران بیست روز و برای اشخاص مقیم خارج از کشور دو ماه از تاریخ ابلاغ است.
البته، اگر واخواه نتواند در مهلت مقرر واخواهی نماید و عذر موجهی داشته باشد، می‌تواند با ارائه عذر خود به دادگاه و قبول از طرف دادگاه، واخواهی خارج از مهلت مقرر انجام دهد.
برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد مهلت واخواهی اینجا را کلیک کنید.