اعتبار اقرار در امور کیفری و شرایط آن
0 (0 نظر ثبت شده)
بدون دسته
برای مطالعه شرایط شاهد، بر روی لینک کلیک کنید. در قسمت 64 قانون مجازات اسلامی، تعریف اقرار در امور کیفری به صورت زیر آمده است: "اقرار به معنای اعلام شخص درباره ارتکاب جرم توسط خود است". بنابراین، می‌توان گفت که اقرار یعنی شخصی به جرمی اعتراف کرده و آن را تأیید می‌کند. از این اعتراف به جرم، به عنوان اقرار یاد میشود. اقرار یکی از اسنادی است که بیشترین اطمینان را در اثبات جرم به ما می‌دهد. دلیل آن هم این است که هیچ فردی بدون اینکه جرمی را ارتکاب کرده باشد، به اعتراف و مجازات خود دست نخواهد زد. با این حال، برای اعتراف شرایطی وجود دارد که فقط در صورت برقراری آنها، اقرار قابل قبول است. در ادامه، شرایط لازم برای اقرار را بیان خواهیم کرد. زمانی که هر یک از ما تصمیم به اقامه یک دعوی در دادگاه داریم، شرط اساسی برای موفقیت در اثبات ادعای خود، آگاهی از روش صحیح این کار است. اثبات یک ادعا در دعوی حقوقی و دعوی کیفری تفاوتهایی دارند به دلیل ماهیت متفاوت این دو نوع دعوی. در دعوی حقوقی معمولاً به خسارت مالی اشاره میشود اما اثبات ادعا در دعوی کیفری برای افرادی با سابقه و حیثیت بیشتر اهمیت دارد زیرا به آبرو و سابقه آنها مرتبط است. ادله قوی اثبات دعوی کیفری عبارتند از: اقرار، شهادت، قسم و علم قاضی. از همه اینها، اقرار به عنوان قابل پذیرش‌ترین دلیل در اثبات ادعا اهمیت زیادی دارد. بنابراین در این مقاله به تعریف اقرار در دعاوی کیفری، شرایط صحیح بودن اقرار و اعتبار اقرار در امور کیفری توجه می‌کنیم.
زمانی که هر یک از ما تصمیم به اقامه یک دعوی در دادگاه داریم، شرط اساسی برای موفقیت در اثبات ادعای خود، آگاهی از روش صحیح این کار است. اثبات یک ادعا در دعوی حقوقی و دعوی کیفری تفاوتهایی دارند به دلیل ماهیت متفاوت این دو نوع دعوی. در دعوی حقوقی معمولاً به خسارت مالی اشاره میشود اما اثبات ادعا در دعوی کیفری برای افرادی با سابقه و حیثیت بیشتر اهمیت دارد زیرا به آبرو و سابقه آنها مرتبط است. ادله قوی اثبات دعوی کیفری عبارتند از: اقرار، شهادت، قسم و علم قاضی. از همه اینها، اقرار به عنوان قابل پذیرش‌ترین دلیل در اثبات ادعا اهمیت زیادی دارد. بنابراین در این مقاله به تعریف اقرار در دعاوی کیفری، شرایط صحیح بودن اقرار و اعتبار اقرار در امور کیفری توجه می‌کنیم.
تعریف اقرار در امور کیفری
در قسمت 64 قانون مجازات اسلامی، تعریف اقرار در امور کیفری به صورت زیر آمده است: "اقرار به معنای اعلام شخص درباره ارتکاب جرم توسط خود است". بنابراین، می‌توان گفت که اقرار یعنی شخصی به جرمی اعتراف کرده و آن را تأیید می‌کند. از این اعتراف به جرم، به عنوان اقرار یاد میشود. اقرار یکی از اسنادی است که بیشترین اطمینان را در اثبات جرم به ما می‌دهد. دلیل آن هم این است که هیچ فردی بدون اینکه جرمی را ارتکاب کرده باشد، به اعتراف و مجازات خود دست نخواهد زد. با این حال، برای اعتراف شرایطی وجود دارد که فقط در صورت برقراری آنها، اقرار قابل قبول است. در ادامه، شرایط لازم برای اقرار را بیان خواهیم کرد.
شرایط اقرار در امور کیفری
برای پذیرفته شدن اقرار در امور کیفری، شرایط خاصی وجود دارد. این شرایط به شکل زیر هستند: اقرار در امور کیفری باید دارای شرایط مناسبی باشد.
قوانین اقرار در امور کیفری: 1- اقرار تنها زمانی معتبر است که به صورت خودجوش از طرف متهم اعلام شود. اظهارات وکیل، ولی و قیم به عنوان اقرار محسوب نمی‌شوند. 2- اقرار باید به صورت صریح و واضح اعلام شود؛ به عبارت دیگر، باید بگوییم: "من فلان شخص را با چاقو کشته‌ام". 3- اقرار نمی‌تواند مشروط یا معلق باشد و باید بدون هیچ شرطی اعلام گردد تا اعتبار داشته باشد. بنابراین، اقرار معلق باطل است. 4- اقرار تنها در امور کیفری اعتبار دارد که به صورت دستوری و از روی اراده آزاد اعلام شود. اقراری که تحت تهدید، اجبار، آزار روحی یا جسمی یا شکنجه بیان شود، اعتبار ندارد. 5- اقرار در امور کیفری باید در دادگاه و در حضور قاضی اعلام شود تا اعتبار داشته باشد و در سایر مکان‌ها قابل قبول نیست.
برای مطالعه شرایط شاهد، بر روی لینک کلیک کنید.