خلاصه مقاله
برای مطالعه شرایط شاهد، بر روی لینک کلیک کنید.
در قسمت 64 قانون مجازات اسلامی، تعریف اقرار در امور کیفری به صورت زیر آمده است: "اقرار به معنای اعلام شخص درباره ارتکاب جرم توسط خود است".
بنابراین، می‌توان گفت که اقرار یعنی شخصی به جرمی اعتراف کرده و آن را تأیید می‌کند.
از این اعتراف به جرم، به عنوان اقرار یاد میشود.
اقرار یکی از اسنادی است که بیشترین اطمینان را در اثبات جرم به ما می‌دهد.
دلیل آن هم این است که هیچ فردی بدون اینکه جرمی را ارتکاب کرده باشد، به اعتراف و مجازات خود دست نخواهد زد.
با این حال، برای اعتراف شرایطی وجود دارد که فقط در صورت برقراری آنها، اقرار قابل قبول است.
در ادامه، شرایط لازم برای اقرار را بیان خواهیم کرد.
زمانی که هر یک از ما تصمیم به اقامه یک دعوی در دادگاه داریم، شرط اساسی برای موفقیت در اثبات ادعای خود، آگاهی از روش صحیح این کار است.
اثبات یک ادعا در دعوی حقوقی و دعوی کیفری تفاوتهایی دارند به دلیل ماهیت متفاوت این دو نوع دعوی.
در دعوی حقوقی معمولاً به خسارت مالی اشاره میشود اما اثبات ادعا در دعوی کیفری برای افرادی با سابقه و حیثیت بیشتر اهمیت دارد زیرا به آبرو و سابقه آنها مرتبط است.
ادله قوی اثبات دعوی کیفری عبارتند از: اقرار، شهادت، قسم و علم قاضی.
از همه اینها، اقرار به عنوان قابل پذیرش‌ترین دلیل در اثبات ادعا اهمیت زیادی دارد.
بنابراین در این مقاله به تعریف اقرار در دعاوی کیفری، شرایط صحیح بودن اقرار و اعتبار اقرار در امور کیفری توجه می‌کنیم.
زمانی که هر یک از ما تصمیم به اقامه یک دعوی در دادگاه داریم، شرط اساسی برای موفقیت در اثبات ادعای خود، آگاهی از روش صحیح این کار است.
اثبات یک ادعا در دعوی حقوقی و دعوی کیفری تفاوتهایی دارند به دلیل ماهیت متفاوت این دو نوع دعوی.
در دعوی حقوقی معمولاً به خسارت مالی اشاره میشود اما اثبات ادعا در دعوی کیفری برای افرادی با سابقه و حیثیت بیشتر اهمیت دارد زیرا به آبرو و سابقه آنها مرتبط است.
ادله قوی اثبات دعوی کیفری عبارتند از: اقرار، شهادت، قسم و علم قاضی.
از همه اینها، اقرار به عنوان قابل پذیرش‌ترین دلیل در اثبات ادعا اهمیت زیادی دارد.
بنابراین در این مقاله به تعریف اقرار در دعاوی کیفری، شرایط صحیح بودن اقرار و اعتبار اقرار در امور کیفری توجه می‌کنیم.
تعریف اقرار در امور کیفری
در قسمت 64 قانون مجازات اسلامی، تعریف اقرار در امور کیفری به صورت زیر آمده است: "اقرار به معنای اعلام شخص درباره ارتکاب جرم توسط خود است".
بنابراین، می‌توان گفت که اقرار یعنی شخصی به جرمی اعتراف کرده و آن را تأیید می‌کند.
از این اعتراف به جرم، به عنوان اقرار یاد میشود.
اقرار یکی از اسنادی است که بیشترین اطمینان را در اثبات جرم به ما می‌دهد.
دلیل آن هم این است که هیچ فردی بدون اینکه جرمی را ارتکاب کرده باشد، به اعتراف و مجازات خود دست نخواهد زد.
با این حال، برای اعتراف شرایطی وجود دارد که فقط در صورت برقراری آنها، اقرار قابل قبول است.
در ادامه، شرایط لازم برای اقرار را بیان خواهیم کرد.
شرایط اقرار در امور کیفری
برای پذیرفته شدن اقرار در امور کیفری، شرایط خاصی وجود دارد.
این شرایط به شکل زیر هستند: اقرار در امور کیفری باید دارای شرایط مناسبی باشد.
قوانین اقرار در امور کیفری:1- اقرار تنها زمانی معتبر است که به صورت خودجوش از طرف متهم اعلام شود.
اظهارات وکیل، ولی و قیم به عنوان اقرار محسوب نمی‌شوند.
2- اقرار باید به صورت صریح و واضح اعلام شود؛ به عبارت دیگر، باید بگوییم: "من فلان شخص را با چاقو کشته‌ام".
3- اقرار نمی‌تواند مشروط یا معلق باشد و باید بدون هیچ شرطی اعلام گردد تا اعتبار داشته باشد.
بنابراین، اقرار معلق باطل است.
4- اقرار تنها در امور کیفری اعتبار دارد که به صورت دستوری و از روی اراده آزاد اعلام شود.
اقراری که تحت تهدید، اجبار، آزار روحی یا جسمی یا شکنجه بیان شود، اعتبار ندارد.
5- اقرار در امور کیفری باید در دادگاه و در حضور قاضی اعلام شود تا اعتبار داشته باشد و در سایر مکان‌ها قابل قبول نیست.
برای مطالعه شرایط شاهد، بر روی لینک کلیک کنید.
سوالات پر تکرار
- مقاله حاکی از اهمیت ورود کالاها با استفاده از رمزارزها و اثر مثبت آن در تحریم‌ها می‌باشد.
هنوز از سوی دولت سامانه‌ای برای ثبت واردات با رمز ارزها معرفی نشده است.
با این حال، می‌توان پیش‌بینی کرد که سامانه‌ی واردات با ارز دیجیتال همان سامانه‌ی جامع تجارت ایران است.
با استفاده از این سامانه، متقاضیان می‌توانند درخواست خود را ثبت کرده و در این زمینه مجوز لازم را دریافت کنند.
استخراج و استفاده از ارزهای دیجیتال صرفاً بر اساس مقررات ارزی کشور قابل استفاده است و این ارزها با محدودیت‌ها و امتیازات خاصی همراه است.
این مسئله به تأیید سازمان توسعه تجارت کشور رسیده و از اواخر ماه شهریور سال ۱۴۰۱، افرادی که دارای رمزارز رسمی بوده‌اند، می‌توانند با رعایت شرایط و مقررات قانونی، واردات را با استفاده از رمزارزها ثبت کنند.
با وجود تأیید دولت و نهادهای دولتی، صادرات نیز از طریق رمزارزها مجاز شده است.
بر اساس قوانین پولی و بانکی کشور، چاپ و انتشار ارزها تحت نظارت بانک مرکزی قرار دارد و استفاده از ارزهای دیجیتال در صورت عدم تضرر اقتصادی و داشتن سودهای مثبت، به افراد واجد شرایط اجازه داده شده است.
در نهایت، برای اطلاعات بیشتر و دریافت راهنمایی لازم، متقاضیان توصیه میشود از سامانه جامع تجارت ایران به آدرس ntsw.
ir استفاده کنند.
نتیجه گیری
برای مطالعه شرایط شاهد، بر روی لینک کلیک کنید.
در قسمت 64 قانون مجازات اسلامی، تعریف اقرار در امور کیفری به صورت زیر آمده است: "اقرار به معنای اعلام شخص درباره ارتکاب جرم توسط خود است".
بنابراین، می‌توان گفت که اقرار یعنی شخصی به جرمی اعتراف کرده و آن را تأیید می‌کند.
از این اعتراف به جرم، به عنوان اقرار یاد میشود.
اقرار یکی از اسنادی است که بیشترین اطمینان را در اثبات جرم به ما می‌دهد.
دلیل آن هم این است که هیچ فردی بدون اینکه جرمی را ارتکاب کرده باشد، به اعتراف و مجازات خود دست نخواهد زد.
با این حال، برای اعتراف شرایطی وجود دارد که فقط در صورت برقراری آنها، اقرار قابل قبول است.
در ادامه، شرایط لازم برای اقرار را بیان خواهیم کرد.
زمانی که هر یک از ما تصمیم به اقامه یک دعوی در دادگاه داریم، شرط اساسی برای موفقیت در اثبات ادعای خود، آگاهی از روش صحیح این کار است.
اثبات یک ادعا در دعوی حقوقی و دعوی کیفری تفاوتهایی دارند به دلیل ماهیت متفاوت این دو نوع دعوی.
در دعوی حقوقی معمولاً به خسارت مالی اشاره میشود اما اثبات ادعا در دعوی کیفری برای افرادی با سابقه و حیثیت بیشتر اهمیت دارد زیرا به آبرو و سابقه آنها مرتبط است.
ادله قوی اثبات دعوی کیفری عبارتند از: اقرار، شهادت، قسم و علم قاضی.
از همه اینها، اقرار به عنوان قابل پذیرش‌ترین دلیل در اثبات ادعا اهمیت زیادی دارد.
بنابراین در این مقاله به تعریف اقرار در دعاوی کیفری، شرایط صحیح بودن اقرار و اعتبار اقرار در امور کیفری توجه می‌کنیم.