اسپری دئودورانت چیست؟ آیا برای از بین بردن بوی عرق از آن استفاده کنیم؟

بسیاری از افراد برای کنترل بوی عرق خود از اسپری دئودورانت استفاده می‌کنند، اما ممکن است برخی از شما علی رغم استفاده‌ای گسترده از این محصول، هنوز تعریف دقیقی از دئودورانت نداشته باشید.
همانطور که از اسمش پیداست، دئودورانت عمدتا برای کنترل بوی ناشی از عرق استفاده می‌شود.
اما تفاوتی که باید در نظر بگیرید این است که دئودورانت علاوه بر کاهش بوی عرق، همچنین می‌تواند تعرق را کاهش دهد.
حال آیا می‌دانستید که دئودورانت و ضد تعرق دو محصول متفاوت هستند؟ تفاوت عمده بین این دو در ساختارشان است.
به عنوان مثال، دئودورانت‌ها عمدتاً با استفاده از تمامی آنتی‌باکتریال‌ها و عطرها متشکل هستند تا بوی بد را مخفی کنند و در عین حال باکتری‌ها را از رشد جلوگیری کنند.
از طرفی، ضد تعرق‌ها به طور معمول شامل موادی مانند آلومینیوم کلرید و سالیسیلات‌ها هستند که با مسدود کردن غدد تعرق باعث کاهش تعرق می‌شوند.
پس چیزی که شما نیاز دارید را بر اساس مهارت مورد استفاده انتخاب کنید.
البته ممکن است در راه حل مورد نیاز خود تجربه کنید تا بهترین نتیجه را بدست آورید.

بدون شک کلمه "دئودورانت" را قبلاً شنیده‌اید و شاید درباره اسپری‌های دئودورانت کمی اطلاعات داشته باشید.
اما واقعیتاً اسپری دئودورانت چیست؟ چه کاربردی دارد؟ آیا با اسپری ضد تعریق تفاوتی دارد؟ در این مقاله به تمامی این سوالات پاسخ خواهیم داد و همچنین درباره تاریخچه، مخترع و کشور مبدأ این محصول نیز صحبت خواهیم کرد.
در ادامه به شایعاتی که درباره بیماری‌های مرتبط با استفاده از این اسپری شنیده شده است، نیز خواهیم پرداخت.
بنابراین، از اینجا به بعد با ما همراه باشید تا این مقاله را از آغاز تا انتها همراهی کنید.
همچنین در این مطلب می‌توانید درباره عرق کردن زیاد بدن و راه‌های درمان آن بخوانید.

موارد زیر را به دنبال می‌کنید:موضوع اصلی:

اسپری دئودورانت چیست؟

بوی عرق، هنگامی که اقدامات لازم در زمان بلوغ انجام نشود، قابل مشاهده خواهد بود.
افرادی که با چاقی مواجه هستند، معمولا غذاهای تند می‌خورند و یا شرایط پزشکی خاصی مانند دیابت دارند که ممکن است به شدت بوی عرق تمایل داشته باشند.
این موضوع نیز برای افرادی که بیش از حد عرق می‌کنند، مانند افراد مبتلا به هیپرهیدروز، صدق می‌کند.
با این حال، غالباً سطح نمک موجود در عرق آنها بیشتر است تا بتواند باکتری‌ها در آن فعالیت کنند و این به نقاط خاصی از بدنی که در آن مقدار عرق بیش از حد ترشح می‌شود و به غدد مربوط به آن بستگی دارد، بستگی دارد.

عرق بدن از لحاظ طبیعت خودی تقریباً بی‌بو است.
اما هنگام تکثیر سریع باکتری‌ها موجود روی پوست، همراه با عرق، ایجاد بوی ناخوشایند می‌شود.
دئودورانت یک ماده است که برای جلوگیری از بوی بد عرق بدن ناشی از تجزیه‌ی آن توسط باکتری‌ها در نواحی زیر بغل، کشاله ران، پا و.
.
.
استفاده می‌شود.
یک زیرگروه از دئودورانت‌ها که به عنوان ضد عرق شناخته می‌شوند، با مسدود کردن غدد عرق از تعریق جلوگیری می‌کنند.
استفاده از ضد عرق‌ها در مناطقی از بدن که تعریق می‌تواند ناراحتی، لغزش و یا مشکلات بینایی را ایجاد کند، پیشنهاد می‌شود.
اما انواع دیگر دئودورانت‌ها، تعریق را مانع نمی‌شوند، بلکه باکتری‌ها روی عرق تأثیر نمی‌گذارند.
برای اینکه عرق بوی ناخوشایند نداشته باشد، باید باکتری‌ها آن را تجزیه کنند.

تاریخچه اسپری دئودورانت

زاج در طول تاریخ به عنوان یک نوعی دئودورانت اولیه در تایلند، مکزیک و سایر کشورها مورد استفاده قرار گرفته است.
در سال ۱۸۸۸، یک مخترع آمریکایی به نام ادنا مورفی مام را که به عنوان اولین دئودورانت تجاری‌سازی شده مدرن شناخته می‌شود، در فیلادلفیا ساخته و ثبت نمود.
در سال ۱۹۳۱، شرکت تولیدکننده این محصول توسط شرکت بریستول-مایرز خریداری شد و در دهه ۱۹۴۰، مخترع دیگری سری معروف و کروی شکلی برای استفاده از این محصول طراحی کرد.
در سال ۱۹۵۲، شرکت بازاریابی محصول را با نام Ban Roll-On آغاز کرد.
این محصول پس از توقف موقت تولید آن در ایالات متحده، بعدها تحت برند Ban به بازار این کشور بازگشت.
در انگلستان، این محصول با نام‌های Mum Solid و Mum Pump Spray به فروش می‌رسید.
در سال ۱۹۹۸، شرکت Chattem برند دئودورانت Ban را خریداری کرد و در سال ۲۰۰۰ آن را به شرکت Kao فروخت.

در سال ۱۹۰۳، محصول اولین ضد عرق تجاری با نام "اوردرای" (Everdry) به بازار عرضه شد.
این ضد عرق مدرن دارای فرمولاسیونی بود که باعث مشکلاتی مانند اسیدی بودن بیش از حد آلومینیوم کلرید و تحریک زیاد پوست به علت ترکیب آن با نیتریل محلول یا ترکیبی مشابه آن می‌شد.
این فرمول ابتدا در محصول "استوپت" (Stopette) کشف شد که مجله تایمز آن را به عنوان پرفروش‌ترین ضد عرق در اوایل دهه ۱۹۵۰ معرفی کرد.
بازار اسپری ضد عرق نیز بین سال‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۵۷ با رشد ۶۰۰ برابری روبه‌رو شد و به ارزش تقریبی ۷۰ میلیون دلار دست یافت.
در ابتدا هدف بازاریابی این محصول مخصوصاً زنان بود، اما تا سال ۱۹۵۷، بازاریابی آن گسترش یافت و مردان نیز در لیست مصرف‌کنندگان این محصول قرار گرفتند و طبق تخمین‌ها، حدود ۵۰٪ مردان از این محصول استفاده می‌کردند.
در واقع، محصول "بن رول-آن" (Ban Roll-On) بیشترین فروش را به خود اختصاص داد.

ورود اسپری های ضد عرق به بازار

در دهه ۱۹۶۰، شرکت گیلت با نام تجاری رایت گارد، اولین اسپری ضد عرق را تولید کرد.
این برند در سال ۲۰۰۶ به شرکت آلمانی هنکل فروخته شد.
اسپری‌های ضد عرق به دلیل قابلیت استفاده آسان و سریع بدون نیاز به تماس با منطقه زیر بغل، بسیار محبوب شدند.
تا اوایل دهه ۱۹۶۰، نصف از ضد عرق‌های موجود در بازار به صورت اسپری بودند و تا دهه ۷۰ میلادی، فروش آنها تا ۸۲٪ افزایش یافت.

مشکلات در دهه ۷۰ میلادی

هرچند در طی دهه ۷۰ میلادی، به وجود مشکلاتی پیوست که تأثیر بسزایی بر روی محبوبیت محصولات صورت گرفت.
در سال ۱۹۷۷، سازمان غذا و داروی ایالات متحده به دلیل نگرانی ها در رابطه با استنشاق طولانی‌مدت مواد فعال موجود در اسپری ها، به عنوان مثال زیرکونیوم آلومینیوم، استفاده از آنها را ممنوع اعلام کرد.

همچنین، سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده به دلیل نقش مواد پیشران کلروفلوئوروکربن(CFC) در کاهش لایه ازن، استفاده از این نوع پیشرانه ها را محدود کرد.
این تدابیر باعث شد که انواع دیگری از ضد عرق ها بیشتر در میان مردم محبوبیت بیشتری کسب کنند.

تفاوت میان اسپری دئودورانت و ضد عرق

ما همه اسپری‌های دئودورانت و ضد عرق را می‌شناسیم و با آنها آشنایی داریم، اما آیا واقعا بین اسپری ضد عرق و دئودورانت تفاوتی وجود دارد؟

بسیاری از ما بدون اینکه تفاوت این دو محصول را درک کنیم، از هر دو استفاده می‌کنیم.
اما برای متوجه شدن بهتر از روش استفاده از اسپری دئودورانت و ضد عرق باید تفاوت‌های آنها را بدانیم.

• عملکرد ضد تعریق: به عنوان ضدعرق، جلوگیری از ترشح عرق را هدف قرار می‌دهد، در حالی که دئودورانت تمرکز خود را بر تربیت بوی بد عرق می‌گذارد.
  
• ترکیبات شیمیایی: اسپری ضد عرق عموماً شامل ترکیباتی است که پاسخ تعریق بدن را مهار می‌کنند، در حالی که دئودورانت از ترکیباتی مانند عطر و ضد عفونی کننده استفاده می‌کند تا بوی بد عرق را کاهش دهد و عطری مطبوع ایجاد کند.
  
• مدت اثر: اسپری ضد عرق معمولاً برای مدت طولانی‌تری اثر می‌گذارد و در حین تمرین یا فعالیت‌های جسمانی نیز کارایی دارد.
  اما دئودورانت اثری موقتی دارد و ممکن است در شرایط ضروری، احساس ناراحتی ایجاد کند.
  

پس از درک تفاوت‌ها، استفاده صحیح از اسپری دئودورانت و ضدعرق و همچنین درک موارد مناسب استفاده از آنها برای شما آسان‌تر خواهد بود.

استفاده از اسپری دئودورانت در شباهت زیادی به عطر مشهود است.
این نوع اسپری شامل عصاره معطری از گیاهان، روغن‌ها و ادویه‌ها بوده که با درصدی آب و الکل مخلوط می‌شود.
همانند ادکلن‌ها یا عطرها، اسپری دئودورانت نیز بر روی لباس یا نقاط خاصی از پوست استفاده می‌شود و تا چند ساعت رایحه‌ای خوشبو به همراه دارد.

از اسپری دئودورانت می‌توان در مدت کوتاهی استفاده کرد تا بوی عرق را مخفی کند.
اما برخلاف دئودورانت‌های ضد عرق، این اسپری‌ها مشکل اصلی یعنی عرق دست و پنجه نرم نمی‌کنند.

بوی عرق به خودی خود بویی ندارد، اما وقتی با باکتری‌های روی پوست ترکیب می‌شود، می‌تواند باعث بوی ناخوشایندی شود.

ضد عرق‌ها غدد عرقی را پوشانده و باعث تعریق و مرطوب شدن بدن می‌شوند.
استفاده از ضد عرق جلوی مخلوط شدن عرق با باکتری‌های سطح پوست را می‌گیرد و بدین ترتیب از ایجاد بوی نامطبوع جلوگیری می‌کند.
با استفاده از ضد عرق، تعداد باکتری‌های موجود روی پوست - که در ایجاد بوی بد نقش دارند - کاهش می‌یابد.
به این ترتیب، عدم وجود باکتری‌هایی که عرق با آنها ترکیب می‌شود، باعث از بین بردن بوی نامطبوع می‌شود.
استفاده از اسپری دئودورانت علاوه بر بوی خوشبو، به طور فعال به مبارزه با بوهای نامطبوع عرق کمک می‌کند؛ اما نباید فراموش کنیم که ضد عرق‌ها تماماً از ایجاد بوی نامطبوع عرق جلوگیری می‌کنند.
بنابراین، استفاده همزمان از هر دو محصول (ضد عرق و دئودورانت) را به خاطر بیاورید.

مضرات دئودورانت و ضد عرق بر سلامتی

در مورد استفاده از دئودورانت‌ها، برخی از عوارض جانبی می‌توانند شامل:

1.
واکنش آلرژیک زیر بغل

استفاده از دئودورانت‌های حاوی زیرکونیوم می‌تواند منجر به ظهور واکنشی آلرژیک روی پوست زیر بغل شود.

2.
تحریک پوست

استفاده از ضد عرق‌های حاوی پروپیلن گلیکول می‌تواند منجر به تحریک پوست شده و پوست را نسبت به مواد دیگر حساس کند.

3.
تحریک پوست توسط کریستال‌ها

کریستال‌های دئودورانت حاوی زاج پتاسیم نیز می‌توانند باعث تحریک جزئی پوست شوند.

• به غیر از این موارد، بیماری‌های دیگری نیز ممکن است به علت مواد دیگری در دئودورانت‌ها ایجاد شود.
  

آلومینیوم