به منظور حفظ صحت و دقت اعمال افراد در روابط اجتماعی و اقتصادی روزمره، قانون اصلی بنا شده است. در صورتی که شخصی ادعا کند کسی اقدامی خلاف قانون انجام داده است، ملزم است این ادعا را به ثبت رساند. در محاکم دادگستری، اثبات ادعا تنها با دلایلی ممکن است که در قوانین جاری ذکر شده‌اند.

با توجه به اینکه افرادی که به دادگاه‌ها و دادسراها مراجعه می‌کنند تا دعواهای خود را مطرح کنند، باید نحوه ثابت کردن ادعاهایشان در مقابل قاضی را بدانند. وقتی کسی از دادسرای کیفری شکایت می کند یا در دادگاه عمومی درخواست حقوقی می دهد، به طرزی حقوقی ادعا را مطرح کرده است.

به خواسته‌ی شاکی در دادسرا و دادگاه "مدعی" می‌گویند که با وجود اینکه اثبات ادعایش بر عهده‌ی خود اوست، اما او نمی‌تواند به هر دلیلی برای اثبات ادعا استفاده کند. تنها اسناد و مدارکی که در قانون مشخص شده است، مورد قبول دادگاه هستند. به همین دلیل در این مقاله به بررسی اثر اعاده دادرسی کیفری و همچنین درخواست اعاده دادرسی کیفری می‌پردازیم.

اثر اعاده دادرسی

«اعاده دادرسی کیفری» یکی از روش‌های بسیار موثر برای رسیدگی به شکایت‌ها است. این روش به منظور بیان تأثیر اعاده دادرسی به کار می‌رود. دعاوی کیفری، دعاوی‌ای هستند که در دادسرا به دلیل ارتکاب یک جرم توسط شاکی در برابر متهم مطرح می‌شوند و شاکی خواهان مجازات متهم می‌شود. برای اثبات ارتکاب جرم در دعاوی کیفری، می‌توان از چهار دلیل استناد کرد که شامل اقرار، شهادت، قسم و علم قاضی است. تأخیر اجرای حکم تا صدور حکم جدید با تجویز «اعاده دادرسی» اتفاق می‌افتد. اگر متهم تضمین نشده باشد یا در صورتی که تضمین شده باشد اما لغو شده باشد یا در صورتی که تضمین شده باشد اما نسبت با جرم متناسب نباشد، دادگاه مربوطه پس از تجویز اعاده دادرسی، تضمین لازم را اخذ خواهد کرد. اگر مجازات شامل زندان یا جرمانی یا تنبیه فیزیکی یا تشهیر و تجریم باشد، با دریافت درخواست «اعاده دادرسی» و تا قبل از صدور تصمیم درخصوص درخواست، شعبه دیوانعالی کشور دستور توقف اجرای حکم را صادر خواهد کرد. با شروع دادگاه جدید، در صورت قوی بودن شواهد تقدیم شده، تصمیم برای توقف عواقب و تبعات حکم اولیه بلافاصله صادر و دادرسی ادامه خواهد یافت.

درخواست اعاده دادرسی