آموزش تصویری نوشتن سفته

سند تجاری "سفته" یا "فته طلب" همانند یک قولنامه است، که برای تأیید تعهد به پرداخت صادر می‌شود.
بنابراین "سفته" یا "فته طلب" یک سند تعهدآور است و برای صدور آن باید با دقت و آگاهی لازم کار گرفته شود.
وجود "سفته" به زمانی بر می‌گردد که تجار برای جابجایی پول نقد احساس نگرانی و خطر می‌کنند.
این سند تجاری به آنان امکان می‌دهد تا از وقوع مشکلاتی جلوگیری کنند که با صادر کردن "سفته" آن امکان فراهم شده است.

امروزه، استفاده از سفته برای اهداف مختلفی مثل ضمانت وام و ضمانت کاری رایج شده است.
اما برای اینکه یک سفته به عنوان یک سند معتبر تلقی شود، باید برخی ویژگی‌ها را داشته باشد.
اگر در نگارش سفته، نکات لازم را رعایت نکنیم، سفته دیگر از امتیازات سند تجاری بهره‌برداری نخواهد کرد و حقوق قابل پیگیری از طریق این راه نخواهد بود.

در اینجا درباره اهمیت رعایت اصول نوشتن سفته، به بررسی چند سوال می‌پردازیم و مفهوم هریک از این سوالات را مشخص می‌کنیم.
عدم توجه به این اصول می‌تواند پیامدهای منفی‌ای داشته باشد.
همچنین به آموزش تصویری نوشتن سفته، روش پرکردن سفته ضمانت کاری و نحوه تکمیل سفته ضمانت وام نیز خواهیم پرداخت.

آموزش تصویری نوشتن سفته

تعریف سفته در قانون تجارت به شکل زیر است: سفته به معنای سندی است که در آن فرد امضاکننده عهد و وعده می‌دهد که بر اساس آن در تاریخ مشخص، یک مبلغ را به شخص خاصی یا حامل سفته یا حواله کننده آن، واریز خواهد کرد.
بنابراین سفته به عنوان یک سند مالی، برای تضمین کارهایی مانند ضمانت کاری یا اختصاص وام‌ها به کار می‌رود.

سفته می‌تواند برای اهدافی مانند تضمین انجام کار، تضمین وام و سایر موارد مشابه صادر شود.
برای پر کردن برگه‌ی سفته، بعد از آشنایی با تعریف سفته و موارد صدور آن، باید روش پر کردن آن را نیز بدانید.
در زیر، آموزش تصویری نوشتن سفته را برای شما آماده کرده‌ایم.
پر کردن مواردی که با ستاره (*) مشخص شده است، الزامی است.

نکاتی درباره روش تکمیل سفته:

اگر صادرکننده سفته، امضا یا مهر (اثر انگشت) خود را درج نکند، سفته اعتبار خود را به عنوان یک سند تجاری و حتی سند عادی از دست می‌دهد.

می توانید مبلغ سفته را به صورت حروف و همچنین به صورت اعداد نوشته کنید.
توصیه می شود مبلغ سفته بیشتر از مبلغ اسمی آن نباشد.

در صورتی که نام گیرنده در سفته ذکر نشده باشد، می‌توانیم سفته را به‌عنوان قسمتی از محتوای حامل در نظر بگیریم.
به همین دلیل هر فردی که دارنده این سند باشد اجازه دارد تا مبلغ مذکور در سفته را مطالبه کند.

4 روش برای تکمیل سفته در ضمانت کاری یا ضمانت وام وجود دارد.
بهتر است در سفته یا پشت آن بیان شود که مبلغی برای ضمانت کاری یا ضمانت وام پرداخت شده است و تاریخ دقیق ندارد.
اگر ضامن سفته ضمانت کاری را امضا می‌کند، بهتر است ذکر کند که این امضا برای ضمانت است و در غیر این صورت به عنوان ظهر نویسی تلقی می‌شود.

تاکید می‌شود که طبق قانون تجارت، اشاره به "مکان پرداخت سفته" در تنظیم و نگارش سفته ضروری نیست و به محرمانگی درج نمی‌شود.

قبل از شروع به آموزش نحوه پر کردن فرم ، می‌بایست از ویژگی‌ها و کاربردهای فرم‌ها اطلاع داشته باشید.
پیشنهاد می‌شود برای اطلاع بیشتر، مقاله زیر را مطالعه نمایید.

نحوه نوشتن تاریخ در پر کردن سفته

تکمیل سفته و اهمیت قانونی آن
با توجه به ماده 308 قانون تجارت، تاریخ سفته یکی از مواردی است که باید به طور قطع در روش تکمیل سفته ذکر شود.
به عبارت دیگر، هر سفته باید به همراه امضا یا مهر، تاریخ و مراتب زیر درج گردد:

1. مبلغ قابل پرداخت به حروف کامل
2. نام دریافت کننده وجه
3. تاریخ پرداخت

از این‌رو، صادرکننده سفته باید کلیه توانایی‌ها را برای صحیح و دقیق درج کردن دو تاریخ مورد نظر در سفته داشته باشد.
برای اطمینان و احترام به قانون، توجه به این موارد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

توجه: برای تمامی تکه‌های متنی که اهمیت خاصی دارند، می‌توانید از تگ‌های HTML مانند em و strong استفاده کنید.

تاریخ صدور سند بسیار حائز اهمیت است.
اگر صادرکننده تاریخ صدور را روی سند درج نکند، ارزش تجاری آن از بین می‌رود و به یک سند عادی تبدیل می‌شود.
تاریخ صدور شامل روز، ماه و سال است و باید با حروف به خوبی نوشته شود.

تاریخ پرداخت سفته باید بر روی آن قید شود.
به جای تاریخ پرداخت، در سفته ضمانت کاری و ضمانت وام، بهتر است ذکر شود "سفته بابت حسن انجام کار" و اصلا تاریخ را نباید قید کنیم.

"در صورتی که دارنده‌ی سفته، به تاریخی معین، صادرکننده‌ی سند را پرداخت نکند، گیرنده می‌تواند پس از گذشت ده روز، با اعلام اعتراض به عدم تادیه یا درخواست پرداخت، اعتراض خود را مطرح نماید.
پس از این اعتراض، با ارائه‌ی دادخواست مطالبه سفته به دادگاه، می‌تواند مبلغ سفته را طلب نماید.
در صورتی که بر روی سفته، عبارت 'عند المطالبه' یا 'به محض رویت نوشته' وجود داشته باشد، گیرنده می‌تواند ظرف یک سال، برای مطالبه‌ی مبلغ سفته اقدام کند و در صورت عدم دریافت مبلغ سند، می‌تواند به ترتیبی که ذکر شد، مبلغ سفته را مطالبه نماید.
"

نحوه نوشتن نام گیرنده در پر کردن سفته

ذکر نام گیرنده در روش تکمیلسفته مطابق با ماده 308 قانون تجارت ضروری است و نوشتن نام گیرنده باعث می‌شود که طلبکار کنونی مشخص باشد.
در صورتی که نام گیرنده نوشته نشده باشد، سفته به عنوان مالک فعلی محسوب می‌شود، به این معنی که سند در اختیار هر شخصی باشد، او می‌تواند وجه آن را مطالبه کند.

اگر فردی مایل باشد تا "سفته" را به شخص دیگری منتقل کند، او می‌تواند بدون رعایت فرملیتها، با استفاده از روش‌هایی مانند نوشتن روی پشت سند یا ضم های روی سند، "سفته" را انتقال دهد.
در صورتی که در قضیه "سفته ضمانت وامی"، فردی به عنوان ضامن شخصی آن را امضا کند، حتما باید بیان کند که ضمانت درباره چه مواردی است.
در غیر این صورت، استفاده از روش‌هایی مانند نوشتن روی پشت سند یا ضم های روی سند باعث ابهام خواهد شد.
اگر فردی مایل باشد تا "سفته" را به شخص دیگری منتقل کند، او می‌تواند بدون رعایت فرملیتها، با استفاده از روش‌هایی مانند نوشتن روی پشت سند یا ضم های روی سند، "سفته" را انتقال دهد.
در صورتی که در قضیه "سفته ضمانت وامی"، فردی به عنوان ضامن شخصی آن را امضا کند، حتما باید بیان کند که ضمانت درباره چه مواردی است.
در غیر این صورت، استفاده از روش‌هایی مانند نوشتن روی پشت سند یا ضم های روی سند باعث ابهام خواهد شد.

نحوه درج امضا در نوشتن سفته

در تنظیم سفته به عنوان یک سند تجاری، درج امضا یکی از الزامات ضروری است.
امضا یا مهرزدن سفته توسط فرستنده نشان می‌دهد که او بدهکار بودن خود را تأیید می‌کند.
چنانچه سفته بدون امضاء باشد، نه تنها به عنوان یک سند تجاری تلقی نمی‌شود، بلکه به عنوان یک سند عادی نیز معتبر نخواهد بود.

در صورتی که نویسنده سند به جای امضا، مهر یا اثر انگشت نقطه‌گذاری کند، می‌تواند باعث بی اعتباری مدرک مشخصه گردد.

مبلغ سفته

هر سند نسبت به مبلغ خاصی برچسب گذاری می‌شود که در قالب برگه سند چاپ شده است.
این مبلغ، سقف اعتبار سند را نشان می‌دهد و به آن مبلغ اسمی سند گفته می‌شود.
به عنوان مثال، وقتی روی سند نوشته شده است: "سند با حداکثر مبلغ ده میلیون ریال"، به این معنی است که اعتبار سند برابر با ده میلیون ریال (یا یک میلیون تومان) است.
صادرکنندگان سند باید توجه داشته باشند که وجود این مبلغ بر روی سند به این مفهوم نیست که آن‌ها می‌توانند مبلغ مورد نظر خود را در برگه سند نقش بسته و حتماً باید مبلغ سند را به صورت عدد و حروف درج کنند.
در غیر این صورت، این سند معتبر نخواهد بود.

وظیفه تعیین قیمت سفته به بانک ملی داده شده است و مبلغی که برای خرید سفته پرداخت می‌کنیم، تأمین مالیات آن می‌باشد که توسط مجلس شورای اسلامی تعیین می‌شود.
هر چقدر مبلغ سفته بیشتر باشد، قیمت خرید آن نیز بیشتر خواهد شد و برای هر ده میلیون ریال از مبلغ اسمی، مبلغی معادل ۵۰۰۰ ریال باید پرداخت گردد.