آرای قابل تجدیدنظر

زمانی که یک فرد به دادگاه مراجعه کرده و دعوی خود را مطرح می‌کند، پس از طی کردن مراحل دادرسی و پایان جلسات رسیدگی، قاضی دادگاه بر اساس ادله، مدارک و مستندات موجود، حکمی صادر می‌کند.
سپس پس از اتمام مراحل دادرسی و صدور حکم، دادگاه مهلتی برای درخواست تجدیدنظر طرفین تعیین می‌کند.
طرفین دعوا می‌توانند با ارائه یک دادخواست، درخواست تجدیدنظر کنند.
اما توجه داشته باشید که تجدیدنظر با مهلت و شرایطی همراه است و برخی از آرا دادگاه‌ها قابل اعتراض نیستند.
در این مقاله، آرا قابل تجدیدنظر را بررسی می‌کنیم.

تجدیدنظر

به فردی که درخواست تجدید نظر از رای صادر شده را دارد، اجازه داده می‌شود تقاضای واخواهی کند.
تقاضای واخواهی مخصوصاً برای احکام غیابی قابل ارائه است.
همچنین، او می‌تواند درخواست تجدیدنظر را نیز بنماید، در صورتی که حکم مورد نظر غیابی نباشد.
تجدیدنظر، یکی از روش‌های اعتراض به رای دادگاه است و به این صورت انجام می‌گیرد که فرد متقاضی باید دادخواست خود را در مهلت تعیین شده به دفتر دادگاهی که رای را صادر کرده است یا دفتر شعبه اول دادگاه تجدیدنظر یا دفتر بازداشتگاه ارائه نماید.
در این روند، رعایت مهلت قانونی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
بعضی از احکام قابل تجدیدنظرخواهی هستند، در حالی که برخی دیگر احکام قابل تجدیدنظرخواهی نیستند.

آرای قابل تجدیدنظر

طبق قوانین آیین دادرسی مدنی، عباراتی در قضایای حقوقی وجود دارند که قابلیت تجدیدنظر دارند.
هر فردی می‌تواند درخواست تجدیدنظر خود را در مورد آنها ارائه کند.
این عبارات شامل رای‌هایی هستند که از دادگاه‌های عمومی و انقلاب در پرونده‌های حقوقی صادر می‌شوند، به جز در مواردی که توسط قانون شرایط تجدیدنظر را دارند.
بنابر قوانین و ماده ۳۳۱، درخواست تجدیدنظر می‌تواند برای رای‌های زیر ارائه شود:- راي‌هاي قطعي صادر شده از دادگاه‌هاي عمومي و انقلاب در موضوعات حقوقيدر مطابقت با قوانین مربوطه، برای تأیید و تسهیل درک متن، از تگ‌های HTML مانند و استفاده خواهیم کرد.

"در دعاوی مالی، اندازهٔ خواسته یا ارزش مورد درخواست از سه میلیون (۳،۰۰۰،۰۰۰) ریال بیشتر باید باشد.
"

با استفاده از تگهای HTML مانند و ، میتوان در مورد تمام حکم‌های صادرشده در دعاوی غیرمالی، درخواست تجدیدنظر کرد.

حکم متفرع از دعوا در صورتی که حکم اصلی تجدیدنظر پذیرفته شود، بایستی قابل تجدیدنظر باشد.

احکام مستند به اقرار در دادگاه یا مستند به رأی یک یا چند نفر کارشناس، که طرفین کتباً رأی آنان را قاطع دعوا قرار داده باشند، قابل درخواست تجدیدنظر نیست، مگر درخصوص صلاحیت دادگاه یا قاضی صادرکننده رأی.
(منظور از این تبصره این است که رأی و حکمی بر اساس اقرار طرفین باشد و برطبق نظر یک یا چند نفر کارشناس باشد، که طرفین توافق کتبی بر اینکه نظرشان قطعی است دیگر نمی‌توانند درخواست تجدیدنظر کنند.
)

قرارهایی که صادر شده‌اند، قابل تجدیدنظر هستند، البته به شرطی که حکم مربوط به اصل دعوا نیز بتواند درخواست تجدیدنظر را داشته باشد.

تصمیمی که در دادگاه صادر می‌شود و منجر به لغو یا رد درخواستی می‌گردد، به صورت زیر است:- قرار ابطال یا رد درخواست که از دادگاه صادر می‌گردد.

در حقوق، می‌توان به دو صورت قضیه را به پایان رساند، یعنی تصمیم به رد دعوا یا عدم استماع دعوا می‌شود.