سوگند تکمیلی و شرایط آن

در قانون آیین دادرسی مدنی، رعایت سوگند یا قسم به عنوان یکی از ادله اثبات مهم در دعاوی حقوقی و کیفری، بطور صریح در نظر گرفته شده است.
طبق این قانون، سوگند در دادگاه به سه نوع بتی یا قاطع، استظهاری و تکمیلی تقسیم می‌شود و هریک از آنها شرایط و مقررات خاص خود را دارند.
در این مقاله به بررسی مفهوم سوگند تکمیلی در دادگاه و شرایط لازم برای ادا کردن آن می‌پردازیم.
برای پاسخ به این سوالات، ابتدا تعریف سوگند تکمیلی و شرایط آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم و سپس برخی از دعاوی قابل اثبات با استفاده از سوگند تکمیلی را تشریح خواهیم کرد.

تعریف سوگند تکمیلی چیست

یکی از مهم‌ترین انواع سوگند قضایی بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی، سوگند تکمیلی است.
این نوع سوگند، به منظور تکمیل دلایل ناقص مدعی در طول رسیدگی به دعوا ادا می‌شود.
بنابراین، تعریف سوگند تکمیلی به شرح زیر است: "سوگند تکمیلی، شامل سوگندی است که مدعی برای تکمیل دلیل ناقصی که ارائه نموده است، ادا می‌کند".
برای دانستن بیشتر درباره سوگند تکمیلی، تفاوت‌های آن با سایر انواع سوگند قضایی مانند سوگند بتی و سوگند استظهاری را باید مورد بررسی قرار داد.

در این متن، می‌خواهم درباره تفاوت سوگند تکمیلی با سوگند بتی یا قاطع دعوا صحبت کنم.
سوگند تکمیلی به آن دلیل است که اگرچه مدعی دلیلی برای ادعا خود ارائه داده است، اما این دلیل به تنهایی قادر به اثبات ادعا نیست.
از طرف دیگر، در سوگند بتی، مدعی هیچ دلیلی برای ادعا خود ارائه نکرده است.
اگر می‌خواهید بیشتر درباره سوگند بتی یا قاطع دعوا بدانید، می‌توانید اینجا کلیک کنید تا اطلاعات بیشتری دریافت کنید.

تفاوت بین سوگند تکمیلی و سوگند استظهاریامروز می‌خواهیم در این متن به تفاوت بین دو نوع سوگند تکمیلی و سوگند استظهاری بپردازیم.
ادای سوگند استظهاری تنها زمانی در دادگاه لازم است که شخصی علیه دیگری شکایت کرده باشد.
اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری در مورد سوگند استظهاری و شرایط آن کسب کنید، می‌توانید بر روی این لینک کلیک کنید.

شرایط سوگند تکمیلی

در بخش قبل، ما به بررسی مفهوم سوگند تکمیلی در دادگاه و تعریف آن بر اساس قانون پرداختیم و همچنین تفاوت‌های آن با سوگند قاطع دعوا و استظهاری را بررسی کردیم.
اما در این بخش قصد داریم شرایطی که برای ادراک سوگند تکمیلی باید وجود داشته باشد را بررسی کنیم.
این شرایط عبارتند از:- صحت و صلاحیت فرد سوگند گیرنده: فردی که سوگند تکمیلی می‌گیرد باید صحت و صلاحیت کافی داشته باشد و قادر به ادراک معنی و اهمیت سوگند باشد.
- محتوای سوگند: سوگند باید مطابق با قانون و مقررات مربوطه باشد و هیچگونه تخلفی نداشته باشد.
برای تضمین این امر، سوگند تکمیلی باید به صورت کتبی ارائه شود.
- ضرورت استفاده از سوگند تکمیلی: در صورتی که موردی نیاز به استفاده از سوگند تکمیلی داشته باشد، فرد مربوطه می‌تواند این سوگند را بگیرد.
اما اگر استفاده زیادی از سوگند تکمیلی وجود داشته باشد و از آن بی مورد استفاده شود، مجازات قابل تحمل قانونی برای سوگندگیرنده فراهم می‌شود.
- اطلاعات دقیق در مورد وضع مورد نظر: سوگند گیرنده باید اطلاعات صحیح و دقیق درباره وضع قضایی مورد نظر را به دادگاه ارائه دهد.
این شامل جزئیاتی مانند تاریخ، مکان و نام شخص یا اشخاص مورد نظر است.
- عدم تکرار سوگندها: فردی که سوگند قاطع دعوا یا استظهاری گرفته است، نمی‌تواند به صورت همزمان سوگند تکمیلی بگیرد.
این تکرار سوگندها منجر به افزایش اهمیت آنها و ایجاد ابهام قضایی می‌شود.
با رعایت این شرایط، فرد مربوطه می‌تواند سوگند تکمیلی را بگیرد و از آن در دادگاه استفاده نماید.

در ابتدا، در صورتی که شخص مدعی نتوانسته باشد دلیل قاطعی برای تایید ادعای خود در دادگاه ارائه دهد، تا دادگاه بتواند با استناد به آن حکم مورد نیاز را صادر کند، او می‌تواند با استفاده از ادای سوگند تکمیلی در دادگاه، ادعای خود را قابل قبول ثابت کند.

در بند دوم به دلیلی خاص که مدعی آن ارائه کرده است، سرانجام تکمیل کردن سوگند مورد نیاز است.
همیشه لازم است که مدعی تشدید سوگند را انجام دهد.
(مدعی به معنای فردی است که ادعا را مطرح کرده و دلیل ناقصی را ارائه کرده است)

پنجما: به طور متفاوت از سوگند به بت پرستی و مبارزه قاطعانه، در مورد سوگند تکمیلی، خصومتکار نمی‌تواند سوگند را برای خصم رد کند و از او درخواست دهد که سوگند تکمیلی را ارائه دهد.
برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره نحوه درخواست سوگند تکمیلی در دادگاه، روی اینجا کلیک کنید.

دعاوی قابل اثبات با سوگند تکمیلی

در شرح سوگند تکمیلی و شرایط استفاده از آن، یک مسئله مهم وجود دارد که ارتباط دعاوی قابل اثبات با سوگند تکمیلی است.
به عبارت دیگر، در این بخش قصد داریم به این سوال پاسخ دهیم که کدام دعاوی را می توان با استفاده از سوگند تکمیلی اثبات کرد.

با توجه به ماده 277 قانون آیین دادرسی مدنی، در همه دعاوی مالی که به هر دلیل و به هر علتی به طور قابل ملاحظه‌ای مربوط به بدهی‌ها و اطلاعات مالی شخص می‌شود، می‌توان با استفاده از ابزارهای مربوطه، این ادعاها را تثبیت کرد.
این ابزارها شامل عناصری مانند قرض، ثمن معامله، مال الاجاره، دیه جنایات، مهریه، نفقه، ضمانت به تلف یا اتلاف، بیع، صلح، اجاره، هبه، وصیت به نفع مدعی، جنایت خطایی و شبیه عمد موجب دیه می‌شود.
در صورت عدم امکان اقامه بینه شرعی برای خواهان، او می‌تواند با معرفی یک سوگند و در دسترس داشتن یک گواه مرد یا دو گواه زن، ادعاهای خود را تایید کند.