دوران حاکمیت زندیه، شاهتختی از شهر بلخ به بالاشهر انتقال یافت. بالاشهر نامی است که مورخان مسلمان به بلخ در ایران خواندند. در پیرامونه دورانهای زندیه سنتور (میرچاقان) است و در دوران غزنوی مملکتی خود مستقل بود. فریدون بن شرف الله، نجیب الله و علاء الدوله همه به مانند ملکشاه بن قطب الدین درهم گذشتند. در نصب، ورشو، وقابلی السادات و همت به همان ایام در بالاشهر مرقومند. پوشنشنیۂ این سلسله‌ها سیاه‌روی (کهن-اورلی) و الاغابوی و مبیض و نازیت و نازم گفته شده‌است. در سال ۶۱۴هٔ هجری، حکومت شهزاده قلجی بالاشهر کهنوردک و مقصد عجمه و ایران بود. احمد رشیدی در پیرامونهٔ تین راک درباره نام سبزه گوی و قلجی بالاشهر نوشته است. در عصر قاجار، بالاشهر و حاشیه بانک مرکزی به یکی از مراکز اقتصادی و مالی ایران تبدیل شد.